Logor Gakovo
 | Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
Koncentracijski logor Gakovo ili Sabirni logor Gakovo[traži se izvor] bio je jugoslovenski koncentracijski logor nakon završetka Drugog svetskog rata. Osnovala ga je jugoslovenska vlast u Gakovu, opština Sombor, 12. marta 1945.[1] Logor je bio korišćen za nemačke žene, decu i starije osobe iz Vojvodine (većinom iz srednjeg i južnog Banata), dok su radno sposobni deportovani u SSSR, u rudnike Rostova, Harkova, Luganjski itd.
Procenjuje se da je u logoru bilo oko 17.000 ljudi, od tog broja oko 8.500 (5.827 poimenice dokumentovano) ubijeno ih je ili umrlo u logoru. Ljudi su uglavnom umirali od gladi, kolere, dizenterije i ostalih bolesti.[2] Prvi komandant logora bio je slovenački partizan po imenu Kos, drugi je bio partizan iz Srema, Grabić. Od juna 1946. godine Grabićev naslednik je bio Stevan Bradić.
Nakon Drugog svetskog rata na mestu interniranih Nemaca, odlukom Vlade Demokratske federativne Jugoslavije posle Drugog svetskog rata, u Vojvodini i Baranji naseljeno je stanivništvo iz pasivnih krajeva Hrvatske (Dalmacija, Lika, Banija, Kordun, i Gorski Kotar), Bosne i Hercegovine, Crne Gore, Srbije i Makedonije, pa je tokom 1945/1946. godine iz ovih krajeva kolonizirano oko 42.000 porodica.
Logor je raspušten u januaru 1948. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 11. 04. 2019. g. Pristupljeno 19. 07. 2018.
- ^ „Genocid nad Podunavskim Nemcima 1944 - 48 (deo peti) - Nemci u Vojvodini - Podunavske Švabe”. Arhivirano iz originala 11. 04. 2019. g. Pristupljeno 19. 07. 2018.