Londonski sporazum (1913)
Londonski sporazum o miru zaključen 30. maja 1913. posle Prvog balkanskog rata između Srbije, Bugarske, Grčke i Crne Gore, sa jedne strane, i Osmanskog carstva, sa druge strane. Ovim ugovorom Osmansko carstvo se odreklo svih evropskih provincija zapadno od linije Enos—Midija.
Uslovi
[uredi | uredi izvor]
Uslovi koje su sprovodile velike sile su bili:[1]
- Sva evropska teritorija Osmanskog carstva zapadno od linije između Enosa na Egejskom moru i Midije na Crnom moru predata je Balkanskom savezu, izuzev Albanije.
- Osmansko ostrvo Krit ustupljeno je Grčkoj, dok je velikim silama prepušteno da određuju sudbinu ostalih ostrva u Egejskom moru.
- Granice Albanije i sva druga pitanja u vezi sa Albanijom trebalo je da riješe velike sile.
Međutim, podjela teritorija ustupljenih Balkanskom savezu nije razmatrana sporazumom, a Srbija je odbila da izvrši podjelu dogovorenu s Bugarskom njihovim međusobnim sporazumom iz marta 1912. godine. Kao rezultat bugarskog nezadovoljstva defakto vojnom podjelom Makedonije, izbio je Drugi balkanski rat 16. juna 1913. godine.[2] Bugari su poraženi, a Osmanlije su donekle uspjele zauzeti teritorije zapadno od linije Enos—Midija. Konačan mir je dogovoren Bukureškim mirom 12. avgusta 1913. godine. Između Bugara i Osmanlija zaključen je poseban sporazum, Carigradski mir, kojim su u velikoj mjeri definisane današnje granice između dvije zemlje.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Treaty of London – Peace Treaty between Greece, Bulgaria, Serbia, Montenegro and the Ottoman Empire (na jeziku: engleski). 1913 — preko Vikizvornika.
- ^ Hall, Richard C. (2002). The Balkan Wars 1912—1913: Prelude to the First World War (na jeziku: engleski). Routledge. ISBN 978-1-134-58362-1. Pristupljeno 27. 10. 2021.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
