Pređi na sadržaj

Lučija Džojs

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Lučija Džojs
Datum rođenja(1907-07-26)26. jul 1907.
Mesto rođenjaTrst
Datum smrti12. decembar 1982.(1982-12-12) (75 god.)
Mesto smrtiNorthempton

Lučija Ana Džojs (engl. Lucia Anna Joyce; Trst, 26. jul 1907 — Northempton, 12. decembar 1982) je bila profesionalna plesačica i ćerka irskog pisca Džejmsa Džojsa i Nore Barnkl.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Mladost i karijera

[uredi | uredi izvor]

Lučija Ana Džojs je rođena u državnoj bolnici u Trstu 26. jula 1907. Bila je drugo dete irskog pisca Džejmsa Džojsa i njegove partnerke (kasnije supruge) Nore Barnkl koje su dobili nakon sina Đorđa. Kako su njeni roditelji bili emigranti koji su živeli u Trstu, Lučijin prvi jezik bio je italijanski. U mlađim godinama učila je ples na Institutu Dalkroz u Parizu. Ples je učila od 1925. do 1929. godine, prvo kod Žaka Dalkroza, zatim kod Margaret Moris, a kasnije kod Rajmonda Dankana (brata Isidore Dankan) u njegovoj školi u blizini Salcburga. Lučija Džojs je 1927. plesala kratki duet u filmskoj adaptaciji Hansa Kristijana Andersena Devojčica sa šibicama koju je uradio Žan Renoar. Usavršavala se kod Luis Huton, Helene Vanel i Žan Borlin, vodeće plesačice Baleta suedois. [1]

1928. pridružila se „Šestorci obojenog ritma“, komuni od šest plesačica koje su uskoro nastupale na mestima u Francuskoj, Austriji i Nemačkoj. [2] Posle predstave u Primitivnoj princezi u pozorištu Stari golubinjak Pariz Tajms je o njoj napisao: „Lučija Džojs je prava ćerka njenog oca. Ima entuzijazam, energiju Džejmsa Džojsa i još uvek nije utvrđena količina njenog genija. Kada ona dostigne punu sposobnost za ritmički ples, Džejms Džojs možda bude poznat kao otac svoje ćerke. " [3]

28. maja 1929. je izabrana za jednog od šest finalista na prvom međunarodnom festivalu igre u Parizu održanom u plesnoj dvorani Bal Bulijer. Iako nije pobedila, publika, među kojoj su bili njen otac i mladi Semjuel Beket, se zalagala za njen nastup smatrajući ga izvanrednim i glasno je protestovala protiv presude porote. [4] Njena veza sa Beketom bila je nesretna naklonost. Navodno su Lučija i Beket, postali ljubavnici, kada je Lučija, koja je kratko bila sekretarica njenog oca, imala 21 godinu. Njihova veza je kratko trajala, a završila se nakon što je Beket, koji je u to vreme bio vezan za drugu ženu, priznao da ga je zanimala isključivo profesionalna veza sa Džejmsom Džojsom. [5]

U 22. godini, Lučija Džojs je, nakon mnogo godina rigorozne posvećenosti i dugih sati vežbanja, odlučila „da nije fizički dovoljno jaka da bi bila plesačica bilo koje vrste“. [6] Najavljujući da će postati učiteljica, tada je „odbila ponudu da se pridruži grupi u Darmštatu i na kraju je odustala od plesa“. [7]

Njen biograf Karol Šlos, međutim, tvrdi da je njen otac konačno stavio tačku na njenu plesnu karijeru. Džejms je obrazložio da joj je intenzivan fizički trening za balet prouzrokovao pretjerani stres, što je zauzvrat pogoršalo dugogodišnji animozitet između nje i njene majke Nore. Neprestane domaće prepirke koje su nastale sprečile su rad na Fineganovom bdenju. Džejms ju je ubedio da se treba okrenuti kaligrafiji da bi ilustrovala njegovu prozu i odustala od svojih duboko usađenih umetničkih sklonosti. [8] Džejms Džojs je svojoj pokroviteljki Herijet Šou Viver napisao da je ovo rezultiralo sa "mesec dana suza jer ona misli da je bacila tri ili četiri godine napornog rada i žrtvovala svoj talenat". [9]

Mentalne bolesti i kasniji život

[uredi | uredi izvor]

Lučija Džojs je počela da pokazuje znake mentalne bolesti 1930. godine, godinu dana nakon što je počela da se zabavlja sa 23-godišnjim Semjuelom Beketom, tada mlađim predavačem engleskog jezika na Višoj normalnoj školi u Parizu. U maju 1930, dok su njeni roditelji bili u Cirihu, pozvala je Beketa na večeru, nadajući se „da će ga pritisnuti da joj izjavi ljubav. [10] Glatko ju je odbio, objasnivši da ga zanimaju samo njen otac i njegovo pisanje. U svojoj biografiji Džejmsa Džojsa, Gordon Bouker tvrdi da su osnovni razlozi odbijanja bili Beketova oštra svest o „snažnoj neispunjenoj erotskoj vezi između Lučije i njenog oca“ i njena potreba da zajedno sa „ njena sklonost ka nezaštićenom seksu “.

Do 1934. godine učestvovala je u nekoliko neuspelih poslova sa svojim učiteljem crtanja Aleksandrom Kalderom, drugim umetnikom iz emigracije Albertom Hublom i Mirsin Mošos, asistentkinjom Silvije Bič knjižare Šekspir i kompanija. Kako je godina odmicala, njeno stanje se pogoršavalo do te mere da je Džejms odveo Karlu Jungu kao pacijentkinju. Ubrzo nakon toga, dijagnostikovana joj je šizofrenija na Psihijatrijskoj univerzitetskoj klinici Burgholcli u Cirihu. Džejms je 1936. pristao da se njegova ćerka podvrgne testovima krvi u bolnici Svetog Andreja u Northemptonu. Nakon kratkog boravka, Lučija Džojs je insistirala da se vrati u Pariz, dok su lekari objasnili njenom ocu da je ne može sprečiti u tome osim ako on ne želi da joj se posveti. Džejms je najbližim prijateljima rekao da „nikada ne bi pristao da njegova ćerka bude zatvorena među Englezima“. [11]

Lučija Džojs se vratila da ostane sa Marijom Jolas, suprugom Eugena Jolasa, u Neji na Seni. Posle tri nedelje, njeno stanje se pogoršalo i ona je u ludačkoj košulji odvedena u bolnicu Velpo in Vizineu. Smatrana opasnošću i za osoblje i za zatvorenike, stavljena je u izolaciju. Dva meseca kasnije, otišla je u bolnicu Fransoa Ašila Delmas u Ivri sir Sen . [11]

Lučija Džojs je 1951. godine ponovo prebačena u bolnicu Svetog Andreja. Godinama su je posećivali Beket, Silvija Bič, Frenk Budžen, Marija Jolas i Herijet Šou Viver koji su joj bili određeni za staratelje. 1962. godine, Beket je poklonio svoj deo autorskih honorara od eseja objavljenog 1929. godine o Fineganovom bdenju- u Uvodu u Fineganovo bdenje (Our Exagmination Round His Factification for Incamination of Work in Progress) da pomogne u plaćanju njenog boravka u bolnici Svetog Andreja. [12]

1982. pretrpela je moždani udar i umrla 12. decembra iste godine. [13] Sahranjena je na groblju Kingsthorp.

Svake godine na Blumovdan (16. juna) delovi Džojsovog Uliksa i druga dela u vezi sa njegovom životom i književnim radom čitaju se na grobu Lučije Džojs. Godine 2018. na Blumovdan, Pisma Lusiji, dramu koju su napisali Ričard Roze i Džejms Volmar u kojoj se pojavljuju likovi iz Lusijinog života, uključujući Semjuela Beketa, Katlin Nil, Noru Džojs i Džejmsa Džojsa na njenom grobu izvodi irsko pozorište Trajskelion . [14]

Zaostavština

[uredi | uredi izvor]

Njeno mentalno stanje i dokumentacija u vezi s tim predmet su studije iz 2003. godine (Lučija Džojs: Ples u bdenju) Karola Loba Šlosa, koji je smatrao da je Lusija Džojs bila muza njenog oca za Fineganovo bdenje. Pretežno se pozivajući na pisma između Lučije i njenog oca, studija je postala predmet tužbe za zloupotrebu autorskih prava od strane zastupnika imovine Džejmsa Džojsa. Dana 25. marta 2007. godine, ova parnica je rešena u Šlosovu korist, . [15] [16] Profesor Džon Mekkart sa Univerziteta Macerata, dobitnik Džojsove stipendije, poverenik Međunarodne fondacije Džejms Džojs i suosnivač i direktor Međunarodnog simpozijuma Džejms Džojs održanog u Trstu, [17] [18] napisao je u Pratitelju književne biografije (urrednik Robert Bradford, Vili Blekvel, 2019) da Šlos u svojoj „ponekad opsesivnoj“ knjizi „vrlo namerno želi da Noru (Džojsovu suprugu) svrgne kao glavnu Džojsovu muzu ... pri tome, preterano veličajući Lučijin genije i njen značaju za Džojsov kreativni proces, a većinu članova porodice i kruga oko Džojsa surovo osuđuje “. O štetnom uticaju knjige navodi: „Najopasnija zaostavština je industrija izvedenih verzija Lučije kojoj je pomogla postane izrod ... ključni izvor za pisanje o Lučiji koje neumesno meša činjenice i fikcije“. [19]

Život Lučije Džojs je 2004. godine bio predmet drame sa Vest Enda Kaliko koju je napisao Majkl Hastings, a 2012. i grafičkog romana Meri i Brajana Talbota Ćerke. [20] Predstava koja istražuje njen život pod naslovom L izvedena je za ograničenu publiku u Konkord Akademiji od 14. aprila do 16. aprila 2016. Napisala ga je i režirala Sofija Ginzburg. [21] 2016. Lučija je bila tema biografskog romana „Devojka Džojs“ Enabel Ebs, a 2018. romana Aleksa Febija pod naslovom Lučija . [22] Lučija Džojs je glavna junakinja poglavlja „ Zaokružite zavoj “ romana Jerusalim Alana Mura iz 2016. godine čija je radnja smeštena na klinici u Northemptonu, gde je provela poslednje godine svog života. Poglavlje je napisano u stilu Fineganovog bdenja .

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Shloss, Carol (2003). Lucia Joyce: To Dance in the Wake, New York: Farrar, Straus and Girous, 140.
  2. ^ Le Bihan, Adrien (2011). James Joyce travesti par trois clercs parisiens, Paris: Cherche Bruit, 80.
  3. ^ Shloss, str. 6
  4. ^ Knowlson, James (1996). Damned to Fame: the Life of Samuel Beckett, London: Bloomsbury, 103–104.
  5. ^ Shloss, str. 127
  6. ^ A Fire in the Brain: The difficulties of being James Joyce’s daughter.
  7. ^ Brenda Maddox, A Mania for Insects, review of Carol Shloss’s biography, Lucia Joyce, To Dance in the Wake.
  8. ^ Shloss's argument summarized in Le Bihan, 80–81.
  9. ^ Brenda Maddox, A Mania for Insects
  10. ^ Bowker, str. 400
  11. ^ a b Bowker, str. 482
  12. ^ Bair, Deirdre (1980). Samuel Beckett: A Biography, London: Picador, 451.
  13. ^ Beja, Morris (1992). James Joyce: A Literary LifeNeophodna slobodna registracija. Columbus, Ohio: Ohio State University Press. str. 125. 
  14. ^ Audley, Fiona (11. 5. 2018). „New play about James Joyce's daughter will be staged at her graveside on Bloomsday”. Irish Post. Pristupljeno 25. 6. 2019. 
  15. ^ Joyce letters court case settled. B.B.C., 25 March 2007.
  16. ^ Scholar, James Joyce estate settle copyright dispute
  17. ^ "John McCourt", pordenonelegge.it.
  18. ^ "John McCourt – Curriculum Vitae".
  19. ^ A Companion to Literary Biography, ed. Richard Bradford, Wiley Blackwell, 2019, pp. 538–9.
  20. ^ Cooke, Rachel (27. 1. 2012). „Dotter of Her Father's Eyes by Mary M. Talbot and Bryan Talbot – review”. The Guardian. Pristupljeno 3. 8. 2015. 
  21. ^ "The Directors Workshop Festival, April 15-16" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (16. jun 2019), "L; Written & Directed by Sophia Ginsburg; Choreography by Rhea Manwani & Cherilyn Lau", concordacademy.org. Retrieved 16 June 2019.
  22. ^ Sansom, Ian (12 July 2018), "Lucia by Alex Pheby review – in search of James Joyce’s daughter", The Guardian.

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Лучија_Џојс&oldid=28693491”