Maks Švabinski
Maks Švabinski | |
---|---|
Lični podaci | |
Puno ime | Maksimilijan Teodor Jan Švabinski |
Datum rođenja | 17. septembar 1873. |
Mesto rođenja | Kromeriž, Austrougarska |
Datum smrti | 10. februar 1962.88 god.) ( |
Mesto smrti | Prag, Čehoslovačka |
Maks Švabinski (17. septembar 1873 – 10. februar 1962) bio je češki slikar, crtač, grafičar i profesor Akademije grafičke umetnosti u Pragu. Švabinski se smatra jednim od zapaženijih umetnika u istoriji češkog slikarstva, koji je stvorio značajna dela tokom prve polovine 20. veka.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Maks Švabinski, punog imena Maksimilijan Teodor Jan Švabinski, je rođen 17. septembra 1873. godine u Kromerižu. Bio je vanbračno dete Marije Švabinski i odrastao je u skromnoj porodici koju su činile majka, tetka, baka, i deda koji je rano umro. Provodio je dosta vremena u baštama i vrtovima grada, fasciniran cvećem, insektima, a posebno leptirima.[1]
1891. je primljen na Akademiju lepih umetnosti u Pragu, gde je studirao do 1896. godine. 1900 se oženio Elom Vejrihovom, koju je napustio 1919, a brak je razveden 1919. 1931. se oženio Anom Prohackovom i živeo sa njom do njene smrti 1942. Nakon smrti svoje druge supruge živeo je do kraja života u Pragu, gde je i sahranjen, 1962. godine.[2]
Zajedno sa Janom Prajzlerom, Antoninom Slavičekom i Milošem Jiranekom, bio je jedan od osnivača češke moderne umetnosti. Neka od njegovih najvažnijih ranih radova bili su portreti ili porodične slike. Švabinski i njegova supruga Ela često su boravili sa porodicom Vejrih u Kozlovu kod Češke Trebove. Tamo ga je inspirisao živopisni pejzaž. To je period u kojem je naslikao neka od svojih najpoznatijih dela.
U Kozlovu se početkom veka sistematski bavio grafikom, naročito graviranjem i mecotintom (bakrorez). Zbog visokog kvaliteta svog grafičkog dela, 1910. godine postavljen je za profesora Praške akademije, a iste godine je završio zidne freske za Gradsku kuću u Pragu. 1917. godine svoj je asortiman proširio graviranjem drveta, a tada je njegov grafički rad počeo da prevazilazi i njegovo slikarstvo. Tokom tridesetih godina imao je priliku da radi u monumentalnim formama. Posle mozaika za nacionalni spomenik na brdu Žižkov, naslikao je ploče za tri vitraža katedrale Svetog Vida u Pragu. U isto vreme, i sa istom grafičkom veštinom, bio je u stanju da dizajnira minijature za poštansku marku. Poznat je i po svojim portretima čehoslovačkih kulturnih ličnosti(poput J. Manesa, 1917), kao i ilustracijama dela nekih pisaca (Viktor Igo, 1944).[3]
Nagrade
[uredi | uredi izvor]Na prvoj sednici vlade 1945. godine dodeljena mu je titula nacionalnog umetnika. Pored toga, dobio je Državnu nagradu 1952, Orden republike i Orden rada,1958. godine, kao i titulu počasnog doktora Fakulteta umetnosti Univerziteta Masarik 1933. godine. [4][5]
Maks Švabinski je umro 10. februara 1962. godine. Vikendica u Kozlovu (blizu Češke Trebove, Istočna Bohemija, Češka) u kojoj je boravio Maks Švabinski nedavno je obnovljena i sada je otvorena za posetioce. Unutrašnjost izgleda isto kao pre 100 godina i ovde su prikazane mnoge slike Švabinskog. [6]
Galerija
[uredi | uredi izvor]-
Novčanica od 100 kruna sa crtežom Švabinskog
-
Novčanica od 1000 kruna sa crtežima Švabinskog
-
Vitraži u katedrali svetog Vida u Pragu
-
Vitraži u katedrali svetog Vida u Pragu
-
Grob Švabinskog na groblju Višehrad u Pragu
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Němec, Zbyšek. „Max Švabinský - the renowned painter and graphic designer from Kroměříž”. visitworldheritage.com. Pristupljeno 23. 4. 2020.
- ^ „Svabinsky Max”. originalarte.com. Pristupljeno 23. 4. 2020.
- ^ „Max Svabinsky”. encyclopedia2.thefreedictionary.com. Pristupljeno 23. 4. 2020.
- ^ „nacionalni umetnik Mak Švabinskы”. encyklopedie.brna.cz. Pristupljeno 23. 4. 2020.
- ^ „Max Švabinský”. muni.cz. Pristupljeno 23. 4. 2020.
- ^ „MAX ŠVABINSKÝ”. peoplepill.com/people. Pristupljeno 23. 4. 2020.