Melentije Harkovski
| Melentije Harkovski | |
|---|---|
.jpg) | |
| Lični podaci | |
| Druga imena | Mihail Ivanovič Leontovič; , — , ) — episkop Ruske pravoslavne crkve, arhiepiskop harkovski i ahtirski. |
| Datum rođenja | 6. [17] novembar 1784 |
| Mesto rođenja | selo Stare Sanžari, Rusko carstvo, |
| Datum smrti | 29. februar [12. mart 1840 |
| Mesto smrti | Harkov, |
| Državljanstvo | Rusko carstvo |
| Religija | Pravoslavlje |
| Svetovni podaci | |
| Kanonizacija | od strane Ruska pravoslavna crkva |
| Praznik | 12 (25) februar i 29 februar (13. marta) (28. februara (13. marta) u neprestupnoj godini) - dan upokojenja |
Arhiepiskop Meletije harkovski (rođ. Mihail Ivanovič Leontovič; 6. [17] novembar 1784, selo Stare Sanžari, Rusko carstvo — 29. februar [12. mart 1840, Harkov) — episkop Ruske pravoslavne crkve, arhiepiskop harkovski i ahtirski[1].
Svetitelj Ruske pravoslavne crkve, poštovan u činu svetitelja, pomen 12 (25) februara i 29 februara (13. marta) (28. februara (13. marta) u neprestupnoj godini) - dan upokojenja[2].
Biografija[uredi | uredi izvor]
Obrazovanje[uredi | uredi izvor]
Rođen 6 (17) novembra 1784. godine u selu Stare Sanžari, Poltavska gubernija. Potiče iz svešteničke porodice. Od svoje četvrte godine učio je u očevoj kući čitajući crkvene i druge knjige, učio knjižnjvnosat i osnove ruske i latinske gramatike.
2. septembra 1794. godine stupio je u Poltavsku parohijsku školu, koju je uspešno završio sa dvanaest godina. Nastavio je studije u Ekaterinoslavskoj Bursi, gde je bio jedan od najboljih učenika i dobio je priznanje za zasluge. U septembru 1799. Mihail je premešten u Jekaterinoslavsku bogosloviju, koju je završio 1808. godine. Kao najbolji đak upućen je na Petrogradsku duhovnu akademiju, koju je diplomirao avgusta 1814. godine u prvoj kategoriji sa zvanjem magistra. Dva meseca nakon diplomiranja postavljen je za sekretara bogoslovije i profesora grčkog jezika. U to vreme se spremao da se zamonaši.
On je 7. januara 1816. podneo je molbu akademskim vlastima u vezi sa svojom namerom da se zamonaši, ali molba je odbijena i Mihail je 30. jula 1817. godine premešten u ustanovljenu Kijevsku bogosloviju na mesto inspektora i profesora crkvene istorije i grčkog jezika. 27. oktobra 1817. godine otvorena je Kijevska bogoslovija, čiji je inspektor postao Mihail Leontovič.
Monaštvo[uredi | uredi izvor]
U bratskom manastiru Kijevske bogoslovske akademije 11 (23) februara 1820. godine postrižen je u monaštvo od mitropolita Evgenija na dan sećanja na svetog Meletija Antiohijskog, čije je ime je primio pri postrigu. Meletije je 22. februara (5. marta) 1820. godine hirotonisan u čin jerođakona, a 2 dana kasnije u čin jeromonaha.
Meletije je 9 (21) avgusta 1821. godine postavljen na mesto rektora Mogiljovske bogoslovije i rektora Kuteinskog manastira kod Orše, gde je i rukopoložen u arhimandrita.
U avgustu 1823. Meletije je premešten na mesto rektora Pskovske bogoslovije. Godine 1824. vratio se u Kijev kao rektor akademije.
Episkopija[uredi | uredi izvor]
Meletije je 21. novembra (3. decembra) 1826. godine uzdignut u čin Episkopa Čigirinskog, vikara Kijevske eparhije i nastojatelja Kijevskog Zlatno-Mihajlovskog manastira.
21. aprila (3. maja) 1828. godine premešten je u Permsko odeljenje. Tokom svog episkopata u Permu, napisao je „Javni katihizis“ za pripremu kandidata za sveštenstvo, a takođe je započeo široku misionarsku delatnost među starovercima. U proleće 1829. Meletije je obišao svoju eparhiju, služeći u parohijskim crkvama.
Meletije je 18. jula 1831. premešten u Irkutsku eparhiju i uzdignut u čin arhiepiskopa. Ovde se bavio propovedništvom i misionarskim aktivnostima.
Meletije je 22. juna (4. jula) 1835. godine zbog lošeg zdravlja premešten na Slobodansko-ukrajinsko odeljenje. 9 (21) novembra 1835. stigao je u Harkov. Njegova eparhija je 5. februara 1836. preimenovana u Harkovsko-Ahtirsku.
Godine 1839. Meletije se teško razboleo. Dana 6 (18) decembra 1839. godine, na imendan cara Nikolaja, ne obazirući se na njegovu bolest, arhiepiskop Meletije je služio liturgiju i zbog lošeg vremena se još više razboleo. 29. februara (12. marta) 1840. upokojio se arhiepiskop Meletije.
Sahranjen 5 (17) marta 1840. godine u grobu Pokrovskog manastira.
3 (15) decembra 1875. godine izbio je požar u Pokrovskoj crkvi, sve je izgorelo, ali vatra nije dotakla Meletijev kovčeg. Godine 1948. mošti svetog Meletija prenete su u Blagoveštenski sabor u Harkovu, gde se trenutno nalaze u levoj Varvarinskoj kapeli, blizu zida kod pevnice.
Kanonizacija[uredi | uredi izvor]
Pitanje kanonizacije Svetog Meletija je prvi put pokrenuto 1918. godine u Kijevu na Sveukrajinskom crkvenom saboru, ali nije završeno.
Arhiepiskop Meletije je 21. februara 1978. godine odlukom Svetog Sinoda Ruske Pravoslavne Crkve kanonizovan za opštecrkveno poštovanje. To se dogodilo zahvaljujući delatnosti arhiepiskopa harkovskog Nikodima (Rusnaka).
Službu i akatist svetitelju sastavio je arhiepiskop harkovski Nikodim (Rusnak), a priredio mitropolit Nikodim (Rotov)[3].
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Melétiй (Leontovič), Harьkovskiй: žitie, ikonы, denь pamяti”. azbyka.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-07-02.
- ^ „MELETIЙ HARЬKOVSKIЙ - Drevo”. drevo-info.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-07-02.
- ^ „Svяtitelь Meletiй (Leontovič), arhiepiskop Harьkovskiй + Pravoslavnый Cerkovnый kalendarь”. days.pravoslavie.ru. Pristupljeno 2024-07-02.