Miloš Tenković

Miloš Tenković
Miloš Tenković
	Autoportret umetnika
Lični podaci
Datum rođenja	8. april 1849.
Mesto rođenja	Beograd, Kneževina Srbija
Datum smrti	16. januar 1891. (41 god.)
Mesto smrti	Beograd, Kraljevina Srbija

Miloš Tenković (Beograd, 8. april 1849 — Beograd, 16. januar 1891) bio je srpski slikar. Jedan je od začetnika stilskog pravca realizma u srpskom slikarstvu.

Biografija

Prve slikarske poteze učio je kod beogradskih slikara Steve Todorovića i Jovana Deroka. Oglasio se on prvi put u javnosti 1868. godine u "Srpskim novinama". Želeo je da izda litografisanu knjigu "Marko Kraljević i Musa Kesedžija". Bio je jedan od najtalentovanijih učenika srpske Državne knjigopečatnje.^[1] Učio je pri njenoj kamenoreznici litografisanje.

Slikarstvo je zatim studirao u Beču (1869) i Minhenu od 1870. godine. Stanovao je zajedno u Beču sa kolegom Đorđem Milovanovićem. U to vreme u Minhenu su studirali i Đorđe Krstić i Đorđe Milovanović. Bio je van Srbije u periodu 1869-1877. godine. Godinu dana u Beču, a ostale u Minhenu je proveo. Tokom studija u Bavarskoj učio je izvesno vreme slikanje privatno u ateljeu kod Edmunda Harburgera.^[2]

Po povratku u Beograd do smrti 1890. godine, bio je gimnazijski profesor. Priredio je u proleće - marta 1881. godine u beogradskoj "Kasini", izložbu svojih radova.^[3] Bila je to treća do tad beogradska javna slikarska izložba. Ministarstvo prosvete Srbije je tek jula 1887. godine donelo rešenje da kao živopisac ispunjava uslove za učitelja crtanja u srednjim školama.^[4] Dotle je sedam godina uzalud molio da mu se dozvoli rad u prosveti.

Pred smrt 1890. godine, umno je oboleo.

Radio je portrete, mrtvu prirodu i pejzaže. Autor je mnogih studija i akvarela. Bio je sledbenik minhenske škole realizma u slikarstvu.^[5]

U njegovim slikama svetlost ima posebno važnu ulogu. Ova svetlost nije slikana u prirodi, već je rekonstruisana u ateljeu.

Njegova najznačajnija dela se čuvaju u Narodnom muzeju u Beogradu. Ističu se: „Prodavačica cveća“ (1877), „Majolika“, „Autoportret“, „Pejzaž sa kravama“ (1880).