Mihailo Vasić (glumac)
| Mihailo Vasić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 13. decembar 1897. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 1953. (55/56 god.) |
| Mesto smrti | Beč, Austrija |
| Zanimanje | glumac i reditelj |
Mihailo Basić (Beograd, 13. decembar 1897 — Beč, 1953) bio je jugoslovenski i srpski glumac i pozorišni reditelj.
Biografija i karijera[uredi | uredi izvor]
Završio je gimnaziju sa velikom maturom u Beogradu, a apsolvirao pravo u Parizu.[1][2] Prvi put na scenu stupio je 1915. godine u Narodnom pozorištu u Skoplju, 1915. godine. Čim je počela evakuacija za vreme Prvog svetskog rata, pridružio se tek osnovanoj (u Jagodini 1915) putujućoj trupi Dragutina Krsmanovića, a potom je otišao u izbeglištvo.[3][4] Najduže se zadržao u Parizu, gde je uz studije radio i kao sekretar pozorišta „Ampir“.[2][5]
Od 1924. do 1928. bio je glumac, reditelj i sekretar u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu.[6][2] U sezoni 1928/29. iste dužnosti obavljao je i u Narodnom pozorištu u Sarajevu, u kojem je bio i tehnički šef. Od 1929. do 1931. bio je član Narodnog pozorišta u Skoplju i od 10. marta 1931. do 1944. radio je u Narodnom pozorištu u Beogradu.[2][7]
Zbog otvorene saradnje sa Nemcima i kvislinzima za vreme okupacije emigrirao u Austriju. Bio je darovit karakterni, naročito komično-karakterni glumac sa realističnim osećanjem za komične efekte, ali je pribegavao drastici, karikiranju i granginjolskom stilu.[2] Režije je radio pretežno rutinski.[8] Insistirao je na francuskom bulevarskom repertoaru unoseći na scenu erotizam, pa i vulgarnost kako bi postigao što jači komercijalni uspeh.[2][9][10]
Uloge i režija[uredi | uredi izvor]
Uloge u pozorištu[uredi | uredi izvor]
- Tribun (Devojačka kletva)
- Vasilije Borodačev (Ljubav)
- Zemlička (Put oko sveta)
- Engštrand (Aveti)
- Semjon Zaharovič Marmeladov (Zločin i kazna)
- Hadži Zamfir (Zona Zamfirova)
- Ivan Antonovič Raspljujev (Svadba Krečinskog)
- Zafir (Vojvoda Brana)
- Don Elifas (Vukodlak)
- Direktor Trebizod (Bajadera)
- Kralj (Madam Pompadur)
- Penjižek (Grofica Marica)
- Miler (Stambulska ruža)
- Điljolji (Skampolo)
- Piero Alvize Kandiano (Gospođa sa suncokretom)
- Dužde od Mletaka (Maksim Crnojević)
- Baron Prefon (Gospodar kovnica)
- Biskup orleanski (Biskupova sinovica)
- Starac (Velika nedelja)
- Jovanović (Ideali)
- Džimi Džinks (Moja beba)
- Kope (Leskovčani u Parizu)
- Maksimilijan Algenek (Maksimilijan verni)
- Makotin (Ana Karenjina)
- Neron (U znaku krsta)
- Cezar (Cezar i Kleopatra).
Režije[uredi | uredi izvor]
- Predsednikovica
- Advokat Bolbek i njen muž
- Crkveni miš
- Eden
- Hokus-pokus
- Škola za ljubavnike
- Uzoran muž
- Maksimilijan verni
- Nova Elojza
- Žaklina
- Politika
- Božiji čovek
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ ., Premijera Begovićevog „Božijeg čoveka“ u Novom Sadu, Vreme, 26. XII 1927
- ^ a b v g d đ VASIĆ Mihailo Srpsko narodno pozorište 26. 10. 2023
- ^ A., Mihailo Vasić, Novi Sad, 1928, br. 12, s. 4
- ^ B. P., Nušićev „Put oko sveta“ u Novosadskom pozorištu, Jedinstvo, 16. V 1924
- ^ K. N(ikolić), Mihailo M. Vasić, Novi Sad, 1927, br. 15. s. 4
- ^ S. Zubac, Henrik Ibzen: „Aveti“…, Vidovdan, 22. II 1925
- ^ A., Mihailo-Mića Vasić, Novi Sad, 1925, br. 15, s. 6
- ^ Biografije naših umetnika – drama – G. Mihailo Mića Vasić, Srpska scena, 1942, br. 8, s. 253-254
- ^ O. S(ubotić), „Svadba Krečinskog“, Zastava, 20. III 1927
- ^ J. Lešić, Sarajevsko pozorište između dva rata, II, Sarajevo 1976, s. 11.
