Pređi na sadržaj

Mihail Simonov

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Mihail Simonov
Mihail P. Simonov poznati konstruktor aviona
Puno imeMihail Petrovič Simonov
Datum rođenja(1929-10-19)19. oktobar 1929.
Mesto rođenjaRostov na Donu, SSSR
Datum smrti4. mart 2011.(2011-03-04) (81 god.)
Mesto smrtiMoskva, Rusija

Mihail Petrovič Simonov (rus. Михаил Петрович Симонов; Rostov na Donu, 19. oktobar 1929 — Moskva, 4. mart 2011) je bio konstruktor aviona koji je za preko četiri decenije konstruisao više od 20 tipova aviona. Posebno poznat po seriji mlaznih lovačkih i jurišnih aviona (Su-25 i Su-27) projektovanih za potrebe sovjetskog ratnog vazduhoplovstva.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Mihail Petrovič Simonov je rođen 19. oktobra 1929. godine u Rostovu na Donu. Nakon diplomiranja na Kazanjskom Fakultetu za vazduhoplovstvo 1954. godine vodio je laboratoriju na fakultetu, a 1959. inicirao je formiranje konstrukcionog biroa sportske aviacije (OKB sportske avijacije pri Kazanjskom fakultetu za vazduhoplovstvo). U ovom OKB-u je bio glavni konstruktor, pilot instruktor i pilot za vuču jedrilica.

Tu su pod njegovim rukovodstvom nastale prve sovjetske jedrilice potpuno metalne konstrukcije Kai-11, Kai-12, Kai-14, Kai-17 i Kai-19 (sa kojom je postignut i svetski rekord).

Od 1969. do 1970. godine radi u moskovskoj fabrici mašina Ukhtomski, a od 1970. do 1979. u OKB Suhoj kao zamenik glavnog konstruktora. U OKB Suhoj prvi posao mu je bio testiranje i poboljšanje aviona Suhoj Su-24, prvog sovjetskog aviona sa promenljivom geometrijom krila. Godine 1975. projektuje jurišni avion Su-25 koji se masovno proizvodio. U periodu od 1976. do 1979. godine bio je glavni konstruktor aviona lovca-presretača Su-27, lovca 4. generacije. Od 1979. do 1983. godine Mihal Simonov je bio zamenik ministra vazduhoplovstva zadužen za stvaranje vazduhoplovnih borbenih sistema.

Od 1983. do 1999. godine, nakon smrti Jevgenija A. Ivanova[1], preuzima vođstvo OKB Suhoj i stvara porodicu borbenih aviona zasnovanu na Su-27, kao što su višenamenski lovac Su-30, palubni lovac Su-33, i lovac-taktički bombarder Su-34. U to vreme u Suhoj-u osniva odeljenje za konstrukciju akrobatskih aviona Su-26 i njegovih modifikacija Su-29 i Su-31 sa kojima su sovjetske i ruske akrobatske ekipe osvojile 330 medalja na svetskim i evropskim prvenstvima. Pored ovih aviona razvijeni su još i poljoprivredni avion Su-38 i školsko-trenažni avion Su-49. U periodu kada je M. P. Simonov rukovodio Suhojem to su bile najteže godine (izuzimajući period krajem 40-ih i početkom 50-ih godina kada je firma bila zatvorena) za Suhoj, prouzrokovane raspadom Sovjetskog Saveza i storniranjem narudžbina vojnih aviona, stoga je M. P. Simonov pored svih aktivnosti započeo rad na formiranju civilnog programa tj. putničkih i transportnih aviona. Iz tog programa kasnije su nastali putnički avioni Su-80 i Suhoj Superdžet 100/(RRJ), i amfibijski avion Be-103, i nekoliko projekata supersoničnih putničkih i poslovnih aviona koji su još u razvoju.

U toku svog 40–godišnjeg radnog veka konstruisao je ili vodio projekte za preko 20 aviona.[2]

Umro je 4. marta 2011. godine u Moskvi u svojoj 82. godini života i sahranjen je na moskovskom groblju Novodevičje.[3][4]

Galerija slika

[uredi | uredi izvor]
  • Avion Su-24 sa promennjivom geometrijom krila (1970)
    Avion Su-24 sa promennjivom geometrijom krila (1970)
  • Jurišni avion Su-25 (1975)
    Jurišni avion Su-25 (1975)
  • Lovac Su-27 (1977)
    Lovac Su-27 (1977)
  • Lovac presretač Su-30 (1989)
    Lovac presretač Su-30 (1989)
  • Palubni lovac Su-33
    Palubni lovac Su-33
  • Višenamenski borbeni avion Su-35 (1988)
    Višenamenski borbeni avion Su-35 (1988)
  • Lovac-taktički bombarder Su-34
    Lovac-taktički bombarder Su-34
  • Eksperimentalni avion Su-47 (1997)
    Eksperimentalni avion Su-47 (1997)
  • Akrobatski avion Su-26 (1985)
    Akrobatski avion Su-26 (1985)
  • Akrobatski avion Su-29 (1991)
    Akrobatski avion Su-29 (1991)
  • Akrobatski avion Su-31(1992)
    Akrobatski avion Su-31(1992)

Popis aviona koje je projektovao ili bio vođa projekta Mihail Simonov

[uredi | uredi izvor]

Državne nagrade

[uredi | uredi izvor]
  • dobitnik Lenjinove nagrade,
  • dvostruki dobitnik Državne nagrade,

Odlikovanja

[uredi | uredi izvor]
  • orden Heroja Rusije,
  • orden Crvene zastave za rad,

Priznanja

[uredi | uredi izvor]
  • poslanik vrhovnog sovjeta,
  • član Ruske akademije tehničkih nauka,
  • član Međunarodne akademije tehničkih nauka,
  • profesor na Fakultetu za vazduhoplovstvo u Moskvi,

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ „Kto estь kto”. www.airforce.ru. 
  2. ^ „Generalьnый aviakonstruktor Mihail Simonov: «Na moem samolete Medvedev i Putin iz Moskvы do Vladivostoka doletяt za 4 časa» - Info-obzorы - Transfer tehnologiй. Kommercializac...”. www.itlicorp.com. 
  3. ^ „Mihail Petrovič Simonov. Biografičeskaя spravka”. www.rian.ru.  Tekst „ Spravki ” ignorisan (pomoć); Tekst „ Lenta novosteй „RIA Novosti“” ignorisan (pomoć)
  4. ^ „Mikhail Simonov, 81, Designer of Sukhoi Jet Fighter, Dies - NYTimes.com”. www.nytimes.com. 

Literatura

[uredi | uredi izvor]
  • Grečko, Andreй (1979). Sovetskaя voennaя эnciklopediя (na jeziku: (jezik: ruski)). Moskva: Voennoe izd. Ministerstva oboronы SSSR. 
  • Prokhorov, Aleksandr M. (1982). Great Soviet Encyclopedia, (na jeziku: (jezik: engleski)). Michigen: Macmillan. 
  • Antonov, Vladimir; Gordon,, Yefim & others (1996). OKB Sukhoi (na jeziku: (jezik: engleski)). Midland: Leicester. ISBN 978-1-85780-012-8. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Михаил_Симонов&oldid=28705183”