Mladen Kolarović
| Mladen Kolarović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 24. decembar 1829. |
| Mesto rođenja | Sremski Karlovci, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 2. oktobar 1880. (50 god.) |
| Mesto smrti | Sremska Mitrovica, Austrougarska |
Mladen Kolarović (Sremski Karlovci, 24. decembar 1829 — Sremska Mitrovica, 2. oktobar 1880) bio je srpski advokat, profesor, političar i načelnik opštine Sremska Mitrovica.
Mladost i obrazovanje[uredi | uredi izvor]
Otac Emanuel bio je lekar i filolog, majka Jelena. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu. Gimnaziju je pohađao u Karlovcima, Segedinu, Modri i Požunu. Za vreme Revolucije 1848. učestvovao je u Srpskom narodnom pokretu, i bio je dekretirani kancelista patrijarha Josifa Rajačića. Nakon okončanja revolucije završio je pravo u Beču, i dobio zvanje sudskog pripravnika.[1]
Karijera[uredi | uredi izvor]
U Hajnburgu je 1857. bio pomoćnik u državnoj upravi, a odatle je premešten u Temišvar, sedište krunovine Vojvodstvo Srbija i Tamiški Banat. Pošto je 1861. krunovina ukinuta vratio se kod oca u Karlovce, i zaposlio se u Karlovačkoj gimnaziji kao profesor. Predavao je istoriju, geografiju i filozofiju.[2]
Oženio se 1863. Hristinom Janković. Advokatski ispit položio je 1865. godine. Posle očeve smrti preselio se iz Karlovaca u Sremsku Mitrovicu, gde se bavio advokaturom. Član Matice srpske bio je od 1870. godine.[1]
Političar[uredi | uredi izvor]
Bio je pristalica ideja Svetozara Miletića i član Srpske narodne slobodoumne stranke. U dva navrata bio je poslanik na Narodno-crkvenim saborima (1869. i 1872).[1]
Načelnik opštine Sremska Mitrovica[uredi | uredi izvor]
Funkciju opštinskog načelnika Sremske Mitrovice obavljao je 1871-1875. godine. Za vreme razvojačenja Vojne granice uspeo je za Mitrovicu da izbori gradsku kuću. Zaslužan je i za podizanje gradskog parka i uvođenje javne rasvete u gradu. Započeo je proces proglašenja Mitrovice gradom, ali se zbog bolesti povukao sa funkcije.
Bio je postavljen i za predsednika Imovinske opštine Petrovaradinskog okružja, a 1873. bio je na čelu investicione komisije.[1]