Momčilo Selić
 | Ovaj članak možda zahteva čišćenje i/ili prerađivanje kako bi se zadovoljili standardi kvaliteta Vikipedije. Problem: formatiranje. |
Momčilo Selić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 8. januar 1946. |
| Mesto rođenja | Beograd, NR Srbija, FNR Jugoslavija |
Momčilo Selić (Beograd, 8. januar 1946) srpski je pisac, esejista i disident iz vremena titoizma i komunizma.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Momčilo Selić se rodio u porodici partizanskih prvoboraca. Otac mu je bio Vladeta Selić, rodom iz Kolašina, posle rata visoki funkcioner komunističke UDBE, a potom i konzul u Čikagu (gde je i Momčilo proveo nekoliko godina svoje mladosti). Diplomirao je na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu juna 1971. godine. 1968. objavio je prvu priču u beogradskom "Studentu". Zbog samizdata "Časovnik" (zamišljenog pod nazivom "Vremekaz"), izdatog 1979. godine, kažnjen uslovno zbog bespravnog izdavaštva. Bio je to prvi jugoslovenski samizdat časopis. Selić je 1980. osuđen na čudovišnu kaznu od sedam godina robije zbog članka "Sadržaj", takođe u samizdatu. Odležao je dve godine i tri meseca u Beogradskom CZ-u i KPD-u Zabela. Prema sopstvenom uverenju, ondašnja "ubilačka služba" odustala je od ideje "trajnog uklanjanja" zbog činjenice da je njegov otac Vladeta Selić bio visoki funkcioner bezbednosti i besprekornom revolucionarnom biografijom. Potom je 1983. otišao u emigraciju. Dobio je politički azil u Kanadi 1984. godine.[1]
Od odlaska u emigraciju do povratka iz nje Selić je bio član AMNESTY INTERNACIONAL-a od 1983—1990. godine, saradnik njujorškog FREEDOM HOUSE-a i HELSINKI WATCH-a, kopredsednik ODBORA ZA ODBRANU DEMOKRATSKIH DISIDENATA U JUGOSLAVIJI iz Njujorka i Upravnog odbora SRPSKE NARODNE ODBRANE za Ameriku i Kanadu do 1990. godine. Od 1987. do 1989. godine pomoćnik je glavnog urednika američkog književno-političkog časopisa CHRONICLES.
Tek 1990. godine vratio se sa suprugom i četvoro dece u Beograd. Sa romanom Izgon ušao je u najuži izbor za NIN-ovu nagradu. Iako je te 1992. godine roman bio bez konkurencije, nagrada je ipak dodeljena piscu Milisavu Saviću, što je Selića podstaklo da napiše polemički tekst "Strava" objavljen u nedeljniku NIN 1992. godine. Zbog tog teksta dobitnik NIN-ove nagrade za roman godine (Milisav Savić) vratio je priznanje.
Objavljuje od 1968. godine književnu kritiku, književnu istoriju, religiozne eseje i studije, književnu i političku polemiku, eseje o srpskom duhovnom nasleđu, kao i poeziju. Takođe objavljuje tekstove i studije iz istorije, etnologije, folkloristike, političke komentare i geopolitičke analize.
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
Knjige[uredi | uredi izvor]
- Zamor materijala, Beograd, 1979.
- Izgon, Dečije novine, Beograd, 1991.
- Napad na Gornji Klak, ratne priče, Beograd, 1994.
- Ratni krst, roman „Tersit“, Beograd. 1996.
- Tarin lug, roman, 2001
- Špijunka, roman, 2008
- Pont, roman-putopis o savremenom Kavkazu, Žagor, Beograd, 2001
Reference[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Nikola Živković, prikaz knjige Pont Momčila Selića
- [1], Momčilo Selić, Isti lutkari druge marionete
