Muzika Vojvodine
Vojvođansku muziku sviraju organizacije kao što su Opera Srpskog narodnog pozorišta, orkestar, Tamburaški orkestar Radio-televizije Vojvodine, Savez gitarista Vojvodine Narodni gudački orkestar, Zlatna tamburica, Savez srpskih pevačkih grupa, Oj Dunave, Dunave Plavi, Akademija umetnosti u Novom Sadu i Omladinska organizacija Muzička omladina.
Klasična muzika
[uredi | uredi izvor]Od 19. veka, Vojvodina ima živu horsku tradiciju. Neki od najpoznatijih horova su "Koča Kolarov" (iz Zrenjanina) i "Isidora Sekulić" (iz Novog Sada).
Vojvodina je iznedrila poznatog kompozitora Josifa Marinkovića (1851–1931) iz Novog Bečeja. Pisao je kompozicije pod uticajem romantičara za refrene uz pratnju klavira, kao i himne i pozorišnu muziku. Marinković je u ovim kompozicijama koristio neke elemente srpske narodne muzike. Drugi vojvođanski kompozitor bio je Isidor Bajić, koji je takođe proučavao narodnu muziku ovog kraja i osnovao Srpski muzički časopis.
Među savremenim vojvođanskim muzičarima je Pera Petrović, violinista i pevač.
Tradicionalna muzika
[uredi | uredi izvor]Tradicionalna muzika Vojvodine čini svojevrsni kontinuum sa narodnom muzikom Rumunije na istoku, narodnom muzikom Mađarske na severu, narodnom muzikom Slavonije (Hrvatske) na zapadu i narodnom muzikom centralne Srbije na zapadu i jugu. Postoji i određena razlika između tradicionalne muzike u raznim delovima Vojvodine, kao i razlika između muzike različitih etničkih grupa u regionu.
Tradicionalna vojvođanska muzika je u velikoj meri povezana sa malim tamburaškim i gudačkim orkestrima. Format orkestra varira; u najčešćem obliku obično ima jednu ili dve tamburice, violinu, gitaru i kontrabas; ponekad uključuje i harmoniku. Takvi orkestri se, pomalo arhaično, nazivaju bandama. Postoje i orkestri koji se sastoje samo od tamburaša; njihov repertoar je, međutim, donekle ograničen na nežnije pesme.
Najpoznatiji tamburaški orkestar bio je onaj pokojnog Janike Balaža. Pevač i kompozitor Zvonko Bogdan jedan je od najpopularnijih izvođača.
Moderni violinista Feliks Lajko zasnovao je svoj džez opus na širokom spektru uticaja iz muzike Panonske nizije, uključujući mađarsku, vojvođansku i romsku muziku.
Pop i rok
[uredi | uredi izvor]
„Zlatno doba“ popa i roka u Vojvodini, kao i svuda u Srbiji, bile su osamdesete godine, kada je eksplozija novog talasa pokrenula nekoliko odličnih bendova. Najrelevantniji bendovi iz tog perioda bili su kratkotrajni, ali uticajni pankeri Pekinška patka, pop eksperimentisti Laboratorija zvuka i umetnička La strada na čelu sa Slobodanom Tišmom. Devedesetih godina 20. veka najistaknutiji bendovi su bili Obojeni program i Love Hunters iz Novog Sada. Krajem 1990-ih i 2000-ih godina, niz pop bendova je takođe stekao ograničenu popularnost (Oružjem protivu otmičara, Zbogom Brus Li, Instant karma).
Kantautor Đorđe Balašević, međutim, ostaje najistaknutija ličnost moderne popularne muzike u Vojvodini. Njegova karijera traje od 1977. do njegove smrti.[1]
Narodna muzika
[uredi | uredi izvor]Tokom 1990-ih popularna muzika u Srbiji i Vojvodini postala je „novokomponovana narodna muzika“ (turbo-folk), sa uticajima orijentalne muzike poput turske ili grčke muzike. Popularni pevači narodne muzike iz Vojvodine su Dara Bubamara, Miloš Bojanić i Boža Nikolić.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ „Zašto Balaševićevi roditelji nisu odlazili na koncerte svog sina: Tvrdili su da "Đorđa ne može ništa da promeni" - Kultura - Dnevni list Danas” (na jeziku: srpski). 2023-02-19. Pristupljeno 2023-04-11.