Nacionalni park Bjaloveška
| Nacionalni park Bjaloveška | |
|---|---|
IUCN kategorija II (nacionalni park) | |
 Nacionalni park Bjaloveška
| |
  | |
| Mjesto |  Poljska |
| Najbliži grad | Hajnovka |
| Koordinate | 52° 45′ 7.66″ N 23° 52′ 44.86″ E / 52.7521278° S; 23.8791278° I |
| Površina | 152.2 km² |
| Osnovano | 11. avgust 1932. godine |
| Upravljačko tijelo | Ministarstvo životne sredine Poljske |
Nacionalni park Bjaloveška (polj. Białowieski Park Narodowy) je nacionalni park u Podlaskom vojvodstvu u istočnoj Poljskoj, u blizini granice sa Belorusijom. Park zauzima površinu od 152,2 km², a nalazi se na 62 km jugoistično od Bjalistoka.
Poznat je po zaštiti najbolje očuvanog dela Bjaloveške šume, poslednjeg umerenog šumskog fragmenta u Evropi, koji se u istoriji protezao kroz Evropsku niziju.
Nacionalni park je dom najveće populacije evropskog bizona, najveće kopnene životinje u Evropi.[1] Granica između dve države prolazi kroz šumu, Nacionalni park Bjavoleška Puša je susedan na beloruskoj strani granice. Postoji granični prelaz za planinare i bicikliste u šumi. Prema jednoj studiji, park donosi turističke prihode od oko 72 miliona zlota godišnje.[2]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Pre nego što je postao nacionalni park, bio je Inspektorat šumskih rezervi, osnovan 1921. godine. Inspektorat je pretvoren u Nacionalni park Bjeloveška, 11. avgusta 1932. godine od strane Druge poljske republike. Nakon Drugog svetskog rata, park je podeljen između Narodne Republike Poljske i Beloruske Sovjetske Socijalističke Republike. Nacionalni park Bjaloveška ponovo je otvoren 1947. godine. Ideja o stvaranju nacionalnog parka na lokalnom nivou datira još od početka 19. veka.[3]
Podele parka[uredi | uredi izvor]
Sedište parka nalazi se u selu Bjaloveška.
Trenutno park se sastoji od tri jedinice : Zaštićeno područje Orlovka, distrikt Hvožna i Centar za uzgoj bizona.
Orlovka[uredi | uredi izvor]
Zaštićeno područje Orlovka zauzima površinu od 5073.21 hektar, dok je 4785.26 hektara pod strogom zaštitom, 235.48 hektara pod aktivnom zaštitom i 53.27 hektara pod zaštitom države. Područje je podeljeno u dva okruga : Serčanovo (2303.24 hektara) i Džidzinka (2769.97 hektara).
Hvožna[uredi | uredi izvor]
Područje Hvožna pokriva površinu od 5169.5 hektara, od čega je 941.64 pod strogom zašittom, 4203.68 hektara pod aktivnon zaštitom i 24.18 hektara pod zaštitom države. Ovo područje podeljeno je u dva okruga : Supriki (1243.17 hektara), Masevo (1120.29 hektara) i Zamoze (1379.52 hektara)
Centar za uzgoj bizona[uredi | uredi izvor]
Evropski centar za uzgoj bizona pokriva teritoriju od 274.56 hektara i pod zaštitom je države. Oblast se sastoji od tri rezervata za uzgoj i evropskog rezervata javnog pristupa. Odgovornost osoblja rezervata za uzgoj evropskog bizona obuhvata stanište bizona u svim poljskim delovima Bjaloveške šume
Karakteristike parka[uredi | uredi izvor]
Nacionalni park Bjaloveška često je nazivan i "poslednjom netaknutom divljinom Evrope" i jedini je takav od svih ostalih nacionalnih parkova u Poljskoj. U unutrašnjoj zoni parka nalazi se prašuma. Samo naučnici mogu slobodno kretati strogo zaštićenom prostoru. Svaka grupa turista je ograničena na najviše 20 ljudi, a prisustvo službenog vodiča je obavezno. Klasična putna vožnja vodi kroz južni deo prostora parka, ukupne površine 4.747 hektara.[3] Sedišta nacionalnog parka su u selu Bjaloveška, u Muzeju prirode i šuma Nacionalnog parka Bjalovješka.
Muzejski kompleks, sagrađen šezdesetih godina, zauzima mesto nekadašnje palate, koju je koristio kralj Avgust III od Poljske, koja je uništena od strane sovjetske armije u julu 1944. godine. Iznad krova muzeja nalazi se toranj za posmatranje dostupan turistima tokom radnog vremena. U parku su se održava izložba koja predstavlja lokalnu vrstu biljaka i životinja prikazanih preko monitora, ali i kroz multimedijalne izložbe uz upotrebu svetla i zvuka. Posebno interesovanje vlada za izložbom posvećenoj pticama. Gotovo sve žive vrste u regionu mogu se čuti u audio zapisima. Vodiči na stranim jezicima dostupni su uz dodatnu naknadu, a vreme čekanja za grupnu posetu ne prelazi 15 minuta.[4]
U gotovo svakoj prostoriji muzeja nalaze se računari sa informacijama o temama na različitim jezicima. Svi eksponati u muzeju su stručno pripremljeni od strane naučnika i preporučuju se za posetioce svih uzrasta.[4][5]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Baczynska, Gabriela (28. 9. 2008). „FEATURE-Climate change clouds fate of ancient Polish woods”. Reuters. Pristupljeno 28. 9. 2008.
- ^ „Preserving Bialowieza”. The Economist. 5. 10. 2017.
- ^ a b writer, Staff (2013). „Rezerwat ścisły (Reserve area of high protection)” (na jeziku: Polish). Białowieski Park Narodowy (Białowieża National Park official website). Arhivirano iz originala 29. 05. 2015. g. Pristupljeno 8. 11. 2013.
- ^ a b writer, Staff (2013). „Muzeum przyrodniczo-leśne. Historia wzgórza pałacowego (The Museum of Nature and Forest of the Białowieża National Park. History)” (na jeziku: Polish). Białowieski Park Narodowy (Białowieża National Park official website). Arhivirano iz originala 15. 12. 2013. g. Pristupljeno 8. 11. 2013.
- ^ „Bialowieza National Park”. Centrum Turystyki Regionu Puszczy Białowieskiej. Arhivirano iz originala 09. 11. 2013. g. Pristupljeno 8. 11. 2013.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
