Nikola Zorić (glumac)
Nikola Zorić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1829. |
| Mesto rođenja | Novi Bečej |
| Datum smrti | 1. januar 1894. (64/65 god.) |
Nikola Zorić (Novi Bečej, 1829—Zemun, 1. januar 1894) bio je srpski glumac i reditelj iz 19. veka u trenutku kada se kulturni i umetnički život budio kod Srba u Vojvodini.
Kulturni život u Vojvodini[uredi | uredi izvor]
Prilike u Vojvodini 1860. godine nisu bile uvek najsvetlije, ali sa druge strane u ovom dobu najavljuju se neke druge težnje, dolaze novi ljudi što i sam život Srba u Vojvodini podiže iz mraka. Pojavljuje se sve više delatnika u kulturi i umetnosti, što doprinosi i samom političkom životu. U Novom Bečeju (tada Vranjevo) se 1860. osniva dobrovoljno pozorišno društvo pod upravom Jovana Kneževića.[1] U tom prvom društvu bili su Dimitrije Ružić, Dimitrije Marković, Vasa Marković, Kosta Hadžić, Jovan i Andrija Putić, Draginja Popović, Đura i Mileva Rajković i Nikola Zorić.[1] Naredne godine sklapa se u Novom Sadu odbor pod predsedavanjem Stevana Branovačkog, koji izdaje poziv za prilaganje za osnivanje stalnog srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu. Pozorište će zaista i biti osnovano 1861. godine i prvi upravnik biće Jovan Đorđević.[1] Pozorište će vrlo brzo steći veliki ugled i slavu, a srpskim glumcima će se mnogi diviti i od njih učiti. Nikola Zorić zauzeo je svoje mesto među ovim glumcima.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se kao sin vodeničara u Novom Bečeju gde je završio osnovnu školu. Bio je prvo ćurčijski šegrt, pa trgovački momak u Novom Sadu, a zatim trgovac u svom rodnom mestu. Tu su ga mobilisali i ratovao je u tzv. italijanskoj vojni, u ratu Austrije sa Napoleonom III. U bici kod Solferina 24. juna 1859. godine bio je, kao austrijski husar, ranjen o strane francuskog vojnika.[1]
Pozorišna karijera[uredi | uredi izvor]
Kada se posle rata vrati kući odmah se pridružuje pozorišnom društvu Jovana Kneževića 1860. godine i sa njim dolazi u Novi Sad. Što se tiče njegovih uloga retko kada su bile glavne u komadu. Često je tumačio likove kraljeva, dvorskih savetnika, staraca, svekrova, francuskih plemića, a često je igrao i kneza Lazara. Igrao je narodne junake, za koje je odgovarao visokim i razvijenim stasom i dubokim glasom.[2] Publika i kritičari su ga voleli i on sam se stalno usavršavao. Kasnije je prešao na tumačenje karakternih i komičnih uloga i bio jedan od najboljih glumaca tog faha na novosadskoj sceni.[2]
U Zemun se doselio 1883. godine kada mu se ćerka Ljubica tu udala za špeditera Kuzmana Dabišića, a sa njim je došla i njegova žena Natalija.[1] U Zemunu je živeo mirno i povučeno, ali je svoju ljubav prema pozorištu i tu negovao. Bio je reditelj Srpskog dobrovoljnog pozorišnog zemunskog društva i puno ga je unapredio trudeći se da svaka predstava ispadne dobra. Tu je imao i svoje učenike među kojima su bili Sava Pušić, potonji upravnik zemunske štedionice i Stevan Krecul, zemunski trgovac.[1]
Nikola Zorić vodio je jedan zanimljiv život, bio je siromašni šegrt, a ostalo je zapisano da je 1848. godine lupao u doboš i podizao ljude da se dižu na ustanak. Nakon toga našao se ranjen na italijanskom bojištu, da bi život nakon toga proveo mirno kao glumac i reditelj tek postavljenih pozorišta. Svakako je ostavio traga i doprineo uzdizanju kulturnog života Srba u Vojvodini u vreme Austrijske vladavine ovim delovima.[1]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ e Znameniti zemunski Srbi u XIX veku. Zemun: Štamparija Isidora Stojčića. 1913. str. 136—141.
- ^ a b „Zorić Nikola”. Enciklopedija Srpskog narodnog pozorišta. Pristupljeno 18. 11. 2020.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Znameniti zemunski Srbi u XIX veku, Štamparija Isidora Stojčića, Zemun 1913.