Novica Lukić
| Novica Lukić | |
|---|---|
 Lukić u uniformi Legije stranaca | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 14. septembar 1919. |
| Mesto rođenja | Šljivovac, Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca |
| Datum smrti | 1. maj 1957. (37 god.) |
| Mesto smrti | nepoznato, Tunis |
| Vojna karijera | |
| Vojska |  Jugoslovenska vojska u otadžbini Legija stranaca |
| Čin | major |
| Jedinica | Drugi šumadijski korpus - Gorski štab 57 |
| Učešće u ratovima | Drugi svetski rat u Jugoslaviji |
Novica Lukić (rođen 14. septembra 1919. godine, Šljivovac, Kragujevac - poginuo 1. maja 1957. godine, Tunis) je bio potporučnik u Jugoslovenskoj kraljevskoj vojsci u Otadžbini tokom Drugog svetskog rata. Posle rata bio je major Francuske Legije stranaca.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se u selu Šljivovac kod Kragujevca. Završio je gimnaziju i školu Vojnotehničkog zavoda u Kragujevcu. Posle Aprilskog rata pridružio se ravnogorskom pokretu 1941. godine, kada je njegov stariji brat Milorad aktivan vazduhoplovni pilot osnovao Šljivovački četnički odred, koji kasnije prelazi u sastav Gružanske brigade a potom u 1. šumadijski korpus.[1]
Krajem 1942. godine general Dragoljub Mihailović je Milorada i Novicu lično odlikovao zlatnom medaljom za hrabrost.[1] Novica Lukić je za komandu 1. šumadijskog korpusa obavljao kurirske poslove i druge opasne zadatke pod šifrom Anđeo - 31. Stariji brat Milorad poginuo je 29. januara 1943. godine u jednoj borbi četnika sa Srpskom državnom stražom generala Milana Nedića.
Pred kraj rata Novica preživljava pakao bosanske golgote biva i ranjen, tada u činu potporučnika. Transportovan je sa većom grupom ranjenika u Češku. Posle oporavka nastoji da se vrati u Šumadijsku grupu korpusa ali bez uspeha. U Sloveniji prispupa u dopunski bataljon Dinarske četničke divizije sa kojom 1. maja 1945. godine napušta zemlju.[1] Dospeva u logor Đezena u Italiji, a zatim u logor Eboli. U logoru Eboli napisao je nekoliko knjiga o ratnom putu šumadijskih četnika.
Godine 1947. odlazi u Francusku Legiju stranaca. Narednih pet godina bori se širom sveta, od severne Afrike pa sve do Indokine. Posle okončanja petogodišnjeg staža 1952. godine dolazi u Francusku. Posle četiri godine koje je proveo u Francuskoj 1956. godine ponovo stupa u Legiju stranaca, sada u činu majora.[1] Novica je poginuo 1. maja 1957. godine u Tunisu.
Reference[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
