Pređi na sadržaj

Pavle Dukađin

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Pavle III Dukađin (alb. Pal III Dukagjini, ital. Paolo III Ducagini; 1411—1458)[1] bio je albanski plemić, pripadnik porodice Dukađin. On i njegov rođak Nikola Dukađin su u početku bili podanici Leke Zaharija, mletačkog vazala koji imao posjed oko Skadra. Nikola je ubio Leku, a Dukađini su nastavili da vladaju svojim selima pod mletačkim vazalstvom. Pavle i Nikola su bili dio Lješke lige, vojnog saveza koji se borio za oslobođenje Albanije od Osmanskog carstva, a osnovao ga je Đurađ Kastriot. Dukađin je 1454. godine prihvatio vazalstvo od Alfonsa V od Aragona, kao što su to učinili i drugi velikaši tri godine ranije. Kasnije je Pavle napustio Đurađovu vojsku i dezertirao Osmanlijama.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

On je bio jedan od osnivača Lješke lige, vojnog saveza hrišćanskih albanskih i srpskih plemića osnovan u Lješu 2. marta 1444. godine.Božić 1979, str. 364, Krajem leta 1444. Nikola Dukađin ubio je Leku Zakariju. Prema mletačkom hroničaru Stefanu Manju ubio ga je "u bitki" kao njegov vazal.) Ostali osnivači su:[2][3][4]

Pavla i Nikola su bili Zaharijevi vazali, sve dok ga Nikola nije ubio 1444. godine. Mletačka republika je prihvatila njihovu kontrolu nad posjedima koje su držali za vrijeme Zaharijevog vazalstva (koje uključuju sela Buba, Salita, Guričuči i Basčina), jer su prihvatili da postanu mletački vazali poslije Zaharijeve smrti.[5][6]

Alfonso V je prvo sa Đurađom Kastriotom potpisao Gaetski sporazum 1451. godine, a zatim je potpisao slične sporazume sa Pavlom Dukađinom i ostalim velikašima iz Albanije, uključujući: Đorđa Arijanita, Jovana Muzaku, Đorđa, Balšića, Petra Spana, Topiju Muzaku, Petar Himarski, Simon Zanebiš i Karlo Toko.[7]

Pavle je bio u Veneciji između novembra 1451. i februara 1452. godine, kada je Mletački senat prihvatio njegov zahtjev da više ne služi Mlecima iz Ulcinja nego iz Lješa, koji je bliži njegov posjedima.[8] Senat je naredio gospodaru Ulcinja da plati prethodne usluge Pavlu i naredio gospodaru Lješa da prihvati Pavlove buduće usluge.[9]

Dana 21. oktobra 1454. godine, Alfonso V od Napulja obavijestio je Đurđa Kastriota da je Pavle Dukađin poslao svoje izaslanike i proglasio odanost i vazalast prema Napuljskom kraljevstvu, koje mu je dodjelilo 300 dukata godišnje.[10]

Zajedno sa drugim albanskim plemićima (kao što su Moisi Golemi, Nikola Dukađin i Hamza Kastriot), napustio je Đurađove snage i dezertirao Osmanlijama.[11] Papa Kalist III je 1457. godine kritikovao krujskog biskupa zbog neopravdane ekskomunikacije Pavla Dukađina i njegovih podanika.[12]

Pavle Dukađin je imao četiri sina: Nikolu, Leku, Progona i Đorđa, od kojih su Nikola i Leka bili politički značajni.[13]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Akademia e Shkencave e Shqipërisë, Instituti i Historisë 2002, str. 310, Pali (1411–1458), për të cilin Gjon Muzaka rrëfen se është edukuar pranë Gjon Kastriotit, ka qenë aktiv në jetën politike. Ai ka marrë pjesë në kuvendin e Lezhës dhe që në fillim është bashkuar me Skënderbeun. Pali ka pasur katër djem: Lekën, Nikollën, Progonin dhe Gjergjin..
  2. ^ Noli 1947, str. 36.
  3. ^ Božić 1979, str. 364, Nikola Dukađin ubio je Leku Zakariju. Prema mletačkom hroničaru Stefanu Manju ubio ga je "u bitki" kao njegov vazal. Mada Barlecije pogrešno navodi da je ubistvo izvršio Leka Dukađin.
  4. ^ Schmitt 2001, str. 297, Nikola und Paul Dukagjin, Leka Zaharia von Dagno, Peter Span, Herr der Berge hinter Drivasto, Georg Strez Balsha sowie Johann und Gojko Balsha, die sich zwischen Kruja und Alessio festgesetzt hatten, die Dushman von Klein-Polatum sowie Stefan (Stefanica) Crnojevic, der Herr der Oberzeta.
  5. ^ Schmitt 2001, str. 300, Am folgenden Tag bestätigte Querini Paul Dukagjin und Leka Dukagjin, dem Sohn Tanushs – wohl des in Padua internierten, oben erwähnten Tanush Dukagjin – ihren Besitz auf dem Gebiet des verstorbenen Leka Zaharia. Die Dukagjin anerkannten Venedigs Herrschaft über Dagno, und „kamen freudigen Sinnes zu Übergabe und Gehorsam an die Dogenherrschaft von Venedig noch eifriger zu deinen als dem Herrn Leke Zaharia". Paul und Leka Dukagjin waren also fur ihren besitz bei Dagno vassalen Leka Zaharias..
  6. ^ Božić 1979, str. 364, Novu vlast prihvatila je i Lekina porodica, priklonili su joj se i njegovi dvorani. Zato im je Franćesko Kvirin potvrdio posede i stečena prava. Pavlu i Leki Dukađinu priznata su sela Buba, Salita, Gurichuchi i Baschina.
  7. ^ Noli 1947, str. 49, Later on Alphonse concluded similar treaties with George Araniti, Ghin Musachi, George Stresi Balsha, Peter Spani, Paul Ducaghini,....
  8. ^ Božić 1979, str. 369, Pavle Dukađin došao je, novembra 1451, u Mletke i zadržao se više meseci; kra- jem februara 1452. Senat je pristao da se kao najamnik ne vodi više u Ulcinju, već u Lješu (koji je bio bliže njego- vim posedima).
  9. ^ Božić 1979, str. 369, i naredio ulcinjskom knezu da isplati njegova zaostala potraživanja a lješkom providuru da ga upiše...).
  10. ^ Spomenik Srpske kraljevske akademije (na jeziku: srpski). U Državnoj štampariji Kraljevne Srbije. 1942. str. xvi. Pristupljeno 20. 10. 2019. „Kastel Novi kod Napulja, 21. oktobar 1454: Kralj Alfons V javlja Skenderbegu da mu je Pavle Dukađini preko svog poslanika izjavio odanost i pokornost i da mu je kao svom vazalu, odredio godišnju proviziju od 300 dukata ...” 
  11. ^ Skendi, Stavro (1980). Balkan Cultural Studies (na jeziku: engleski). East European Monographs. str. 175. ISBN 9780914710660. Pristupljeno 20. 10. 2019. „..Arianiti's nephew,...Nicholas and Paul Dukagjini and Hamza Kastrioti deserted to the Ottomans” 
  12. ^ Božić 1979, str. 378, ...Kaliks III 1457. oštro kritikovao episkopa Kroje, pored ostalog i zbog toga što je isključio iz crkve "katoličkog kneza Pavla Dukađina i njegove podanike bez valjanog razloga").
  13. ^ Akademia e Shkencave e Shqipërisë, Instituti i Historisë 2002, str. 310.

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Šablon:Članovi Lješke lige

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Павле_Дукађин&oldid=28506484”