Palata Ulriksdal
Palata Ulriksdal (šved. Ulriksdals slott) je kraljevska palata koja se nalazi na obali Edsvikena u Kraljevskom nacionalnom gradskom parku u opštini Solna, 6 km severno od Stokholma. Prvobitno se zvala Jakobsdal po vlasniku Jakobu De la Gardiju, a izgradio je arhitekta Hans Jakob Kristler 1638–1645. kao seosko odmaralište. Kasnije je palatu nasledio njegov sin, Magnus Gabrijel De la Gardija, od koga ga je 1669. kupila švedska kraljica Hedvig Eleonora. Sadašnji dizajn je uglavnom delo arhitekte Nikodemusa Tesina Starijeg i datira iz kasnog 17. veka.
Istorija
[uredi | uredi izvor]
Hedvig Eleonora je imala velike planove za palatu i preimenovala je 1684. u Ulriksdal u čast njenog budućeg vlasnika, njenog unuka princa Ulrika. Princ je, međutim, umro u dobi od jedne godine, a Hedvig Eleonora je zadržala palatu sve do svoje smrti 1715. godine kada je imovina preneta kruni na raspolaganje kralju Frederiku I.
Nekoliko crteža Nikodemusa Tesina Starijeg prikazuje veličanstvenu palatu, visoku tri sprata, sa bočnim krilima. Implementacija Tesinovog dizajna počela je pod Hedvig Eleonorom 1670-ih, ali je zaustavljena oko 1690. zbog finansijskih problema.
Kada je građevinske radove na kraju nastavio kralj Frederik I 1720-ih, arhitekta palate Karl Horleman imao je drugačije ideje od Tesina Starijeg. Među karakteristikama koje je Horleman ugradio bio je jedan od prvih mansardnih krovova u Švedskoj. Sredinom 18. veka, palatu su zauzeli kralj Adolf Frederik i kraljica Luiza Ulrika. Kraljica je ovde postavila pozorište, koje se danas zove Confidencen. Za vreme vladavine Adolfa Frederika i njegovog sina Gustafa III od Švedske (vladao od 1771–1792), bila je jedna od glavnih rezidencija kraljevskog dvora i mesto za razvijen dvorski život. Od 1792. do 1813. služila je kao rezidencija za udovicu Gustafa III, Sofiju Magdalenu od Danske.[1] Posle njene smrti, palata je bila nenaseljena sve do 1821. godine.
Relativno malo je sačuvano od unutrašnjosti iz 18. veka, pošto je Ulriksdal služio kao bolnica veterana od 1822. do 1849. godine. Bolnicu je osnovao kralj Karl XIV Juan za veterane rusko-švedskog rata 1808–1809. Palata je stoga bila skoro prazna kada ju je 1856. godine kupio princ Karl, kasnije kralj Karl XV. Tokom vladavine Karla XV (1859–1872), palata je korišćena kao njegova omiljena letnja rezidencija. Uz pomoć arhitekte Fredrika Vilhelma Šolandera i kroz opsežne kupovine antikviteta, princ Karl je uspeo da dizajnira i opremi palatu po sopstvenom ukusu. Mnogi od ovih komada nameštaja su još uvek izloženi. Tokom vladavine kralja Oskara II (1872–1907), kraljica Sofija ga je često koristila kao svoju ličnu letnju rezidenciju; služila je i kao njena rezidencija kao udovice do njene smrti 1913.
Godine 1923. princ Gustaf Adolf, budući kralj Gustaf VI Adolf, oženio se Lujzom Mauntbaten. Ulriksdal je postao blisko povezan sa kraljevskim parom. U njihovo vreme nekadašnja viteška sala pretvorena je u dnevnu sobu sa nameštajem dizajnera Karla Malmstena.
Palata je otvorena za javnost od 1986. godine. Originalni nameštaj je premešten u očuvane sobe, a delovi nekadašnjih stambenih prostorija se koriste za izlaganje predmeta iz umetničke i zanatske kolekcije Gustafa VI Adolfa, kao i kolekcije srebra Gustafa V.
Gospodarske zgrade
[uredi | uredi izvor]
Dvorsko pozorište, Confidencen, nalazi se u zgradi iz 1670-ih koja je prvobitno korišćena kao kuća za jahanje, a kasnije i kao pansion. Godine 1753. kraljica Lujza Ulrika je naručila od arhitekte Karla Fredrika Adelkranca da pretvori zgradu u pozorište. Građeno je u rokoko stilu, prima 200 gledalaca i ima table à confidence, sto koji se može spustiti kroz pod u podrum da se postavi. Danas je <i id="mwSw">Confidencen</i> najstarije rokoko pozorište u Švedskoj, ponovo otvoreno 1981. godine i od tada ga vodi Kjerstin Delert.
Palata Ulriksdal je prvobitno imala kapelu u severnom krilu palate koju je 1662. godine sagradio arhitekta Žan de la Vale. Kapela je srušena tokom renoviranja palate 1774. godine od strane Gustafa III. Sadašnju kapelu je projektovao arhitekta Fredrik Vilhelm Šolander i sagrađena je 1864–1865. u dvorskoj bašti, u holandskom novom renesansnom stilu sa izvesnim uticajima iz Venecije.
Pored palate je staklenik, danas Muzej oranžerije. Oranžeriju je sagradio krajem 17. veka arhitekta Nikodemus Tesin Mlađi. Uprkos brojnim kasnijim promenama, Tesinova arhitektura i dalje dominira Oranžerijom, u kojoj se nalaze delovi zbirke skulptura Narodnog muzeja, uključujući dela vajara Johana Tobijasa Sergela, Karla Milesa i Johana Niklasa Bistroma. Godine 2005. Oranžerija je inspirisala dizajn muzičkog paviljona u Stolbogi.[2]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. [Lonely Queen. Sophia Magdalena 1782–1813] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. ISBN (Swedish)
- ^ „Stålboga, Flen, Fest- och musikpaviljong” (na jeziku: švedski). Peter von Knorring arkitektkontor. Pristupljeno 2014-09-07.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Nordisk familjebok (Nordic familybook), Stockholm : Gernandts boktryckeri-aktiebolag, Vol. No. 16, 1869.
- Bedoire, Fredric (2006). Svenska slott och herrgårdar (Swedish Palaces and Manors) (na jeziku: švedski). Stockholm: Bonnier. ISBN 91-0-010577-5.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Umetničke | |
