Plav (župa)
Plav je naziv za srpsku srednjovjekovnu župu, a prvi njegov pomen u državi Nemanjića datira nakon smrti kralja Uroša I (1243 — 1276). Urošev sin, kralj Dragutin, ostavio je svojoj majci, Jeleni Anžujskoj, na upravu: Zetu, Trebinje i krajeve u Plavu i gornjem Ibru. Plavsko-gusinjski kraj, sa Velikom i Ulotinom, bio je u srpskoj državi organizovan kao Plavska župa, sa većim brojem sela. U tom vremenu nije bilo naseljenog mjesta sa imenom Plav (naselje Plav će biti izgrađeno kasnije, u osmanskoj državi, a gradnja je, po nekim podacima, završena 1619. godine). Poznato je da se na istočnoj strani Plavskog jezera u srednjem vijeku nalazilo malo ribarsko naselje, zvano Ribare. Po smrti cara Dušana, ovim krajem gospodari Vojislav Vojinović, a zatim njegov sinovac Nikola Altomanović. Nakon propasti Altomanovića, župa Plav je pripala Vuku Brankoviću. Potom ulazi u sastav Srpske despotovine. Poslije osmanskog osvajanja, Plavski vilajet, sa 15 sela i 1157 domaćinstava, bio je u sastavu Bihorske kaze (Skadarskog sandžaka), a nešto kasnije ulazi u sastav Pećkog sandžaka.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Grupa autora: Istorijski leksikon Crne Gore, knjiga 5, Daly Press-Vijesti, 2006.