Plankova konstanta
Plankova konstanta (označava se sa h) je fizička konstanta koja se koristi za opisivanje najmanje moguće vrednosti energije, jednog kvanta. Često se umesto Plankove konstante koristi i redukovana Plankova konstanta (poznata i kao Dirakova konstanta, označava se kao , a čita "h-precrtano“, "h sa crtom“, (po izgledu koji liči na ćirilično slovo ć) "će” ili "ć”
Plankova konstanta i redukovana Plankova konstanta se koriste za opisivanje kvantovanja, pojave kod subatomskih čestica (poput elektrona i fotona) da se neke fizičke veličine javljaju u određenim iznosima umesto da se kontinualno menjaju po svim mogućim vrednostima.
Plankova konstanta zbog čestog figurisanja u kvantnomehaničkim izrazima ima značajnu ulogu u fizici, a dobila je ime po Maksu Planku koji ju je uveo prilikom izračunavanja zračenja crnog tela.
Plankova konstanta se može eksperimentalno meriti. Danas usvojena vrednost Plankove konstante[1] iznosi:
Jedinice, vrednost i simboli
[uredi | uredi izvor]Vrednost Dirakove konstante:
Unikod rezerviše kodna mesto U+210E (ℎ) za Plankovu konstantu a U+210F (ℏ) za Dirakovu konstantu.
Poreklo Plankove konstante
[uredi | uredi izvor]Upotreba
[uredi | uredi izvor]Dakle, može se da se smatra „kvantom momenta impulsa".
Vidi još
[uredi | uredi izvor]- Elektromagnetno zračenje
- Prirodne jedinice
- Šredingerova jednačina
- Talasno-čestični dualizam
- Kvantni Halov efekat
Reference
[uredi | uredi izvor]Literatura
[uredi | uredi izvor]- NIST link to CODATA value
- Barrow, John D. (2002). The Constants of Nature; From Alpha to Omega - The Numbers that Encode the Deepest Secrets of the Universe (na jeziku: engleski). Pantheon Books. ISBN 978-0-375-42221-8.