Žene u Srbiji su pravo glasa dobile tek 12. avgusta1945. godine, odlukom Privremene narodne skupštine Demokratske Federativne Jugoslavije, u čijem se sklopu nalazila i tadašnja Federalna Država Srbija nalazila. Tada su, bar formalno, izjednačene sa muškarcima. Pravo da učestvuju u političkom životu mnogo ranije su imale srpske žene na teritorijama u sastavu Austrougarske. Tako je novembra 1918. godine u radu Velike narodne skupštine u Novom Sadu, koja je odlučivala o pripajanju Banata, Bačke i BaranjeKraljevini Srbiji, učestvovalo čak šest žena poslanica. Po pripajanju one su to pravo izgubile, jer prema tadašnjim zakonima, koji su važili u Kraljevini Srbiji, položaj udate žene bio je isti kao i položaj maloletnih ili umno poremećenih lica. Bilo im je zabranjeno čak i učešće u ratu. Uprkos ovakvom položaju mnoge Srpkinje ostavile su neizbrisiv trag u srpskoj, ali i svetskoj istoriji, kao i u mnogim oblastima javnog života...
Učiteljsku školu je započela u Beogradu, a završila u Užicu1937. godine. Još kao učenica se priključila omladinskom revolucionarnom pokretu, zbog čega je školovanje morala da nastavi u Užicu, gde je postala član Saveza komunističke omladine (SKOJ). Godine 1938. je dobila službu u selu Spance, kod Kuršumlije, gde je aktvno radila na prosvećivanju seljaka, a naročito seljanki, kroz organizovanje analfabetskih i domaćičkih kurseva.
Bila je aktivna u radu učiteljskog udruženja „Vuk Karadžić”, a u jesen 1938. godine se povezala sa partijskom organizacijom u Kuršumliji i postala član Komunističke partije (KPJ). Godinu dana kasnije, postala je član tada osnovanog Mesnog komiteta KPJ. Učestvovala je na Prvoj mesnoj konferenciji KPJ, krajem 1939, kao i na političkom kursu u Sijarinskoj Banji, u leto 1940. godine.
Reljef u mermeru koji prikazuje motiv iz legende o ženi uzidanoj u temelje tvrđave u Skadru. U našoj narodnoj poeziji to je lik mlade Gojkovice iz epa Zidanje Skadra
Olga Ilić, prva poznata Srpkinja koja se slikala obnažena
Kraljica Marija sa sinovima, prinčevima Petrom, Tomislavom i Andrejom