Početak bune protiv dahija
Početak bune protiv dahija je srpska epska narodna pesma o borbi za oslobođenje Srbije.
Nastanak pesme
[uredi | uredi izvor]Vuk ju je zapisao od slepog guslara Filipa Višnjića 1815. godine boraveći u manastiru Šišatovcu. Ne zna se sasvim tačno kada je Višnjić ispevao ovu pesmu: 1809. godine dok je još boravio u Bosni ili, verovatnije, 1813. nakon što je prešao u Srem.[1]
Sadržaj pesme
[uredi | uredi izvor]Uvodni deo
[uredi | uredi izvor]U uvodnom delu pesme opevana su zbivanja koja prethode podizanju ustanka. Početni stih Bože mili, čuda velikoga nije upotrebljen isključivo u funkciji uobičajenog početka epskog pevanja, već je u saglasnosti sa nesvakidašnjim događajima o kojima pesma peva, a koji povezuju nebeske i zemaljske prilike – ustanak će podići sirotinja raja, a podržaće je božji ugodnici.[2]
U tekstu pesme navedeni su razlozi za podizanje ustanka. Narod više ne može da trpi turski zulum niti da plaća visoke namete i, kao vrhunac gradacije, nalog koji dolazi od predaka: Jer je krvca iz zemlje provrela (…) svaki svoje da pokaje stare.[3]
Narod na bunu podstiču i neobične vremenske prilike:
od Tripuna do Svetoga Đurđa/svaku noću mjesec se vataše – pomračenje Meseca
od Đurđeva do Dmitrova dana/sve barjaci krvavi idoše – komete
grom zagrmi na Svetoga Savu,/usred zime kad mu vreme nije
viš’ Srbije na nebu vedrome/uvati se sunce u proljeće – pomračenje Sunca[3]
Vremenske nepogode, koje su se zbile u periodu od 1800. do 1806. godine, Višnjić smešta u samo jednu, 1804. godinu, pred sam početak Prvog srpskog ustanka kao neposredan božanski znak narodu da je došao čas da druga postane sudija. Tako se Višnjić poslužio anahronizmom – umetničkim postupkom koji podrazumeva postavljanje nekog događaja, ličnosti, prizora, samog jezika, ili bilo čega drugog, u vreme kada nisu postojali.[4]
Središnji deo
[uredi | uredi izvor]Nakon razvijenog uvoda, radnja se prebacuje u turski tabor. Neobične nebeske prilike nad Srbijom gledaju i Turci Biograci. Dok nebeske prilike za srpski narod znače da je došlo vreme za podizanje ustanka, za Turke, pre svih za sedmoricu dahija, to su zloslutni događaji koje treba naknadno protumačiti. Da bi se razumela poruka viših sila, koriste se tradicionalni postupci saznavanja budućnosti[5]:
u tepsiju zv’jezde povataše,/da gledaju nebeske prilike – hidromantija
donesoše knjige indžijele – svete proročke knjige
Vraćanjem u vreme Kosovskog boja i podsećanjem na reči umirućeg sultana Murata, narodni pevač prošlošću objašnjava i sadašnjost i budućnost:
da vam carstvo dugovječno bude:
(…)
ne iznos’te globe ni poreza,
ne iznos’te na raju bijede;
ne dirajte u njihove crkve,
ni u zakon, niti u poštenje,
(…)
Car umrije a mi ostadosmo,
i mi našeg cara ne slušasmo
(…)
Sad su ’nake postale prilike,
sad će neko izgubiti carstvo[6]
Strepnja i strah koji se uvlače među zabrinute dahije premeće se u verbalni sukob oca i sina, Starca Foče i Fočić Memed-age. U njihovom dijalogu posebno je istaknut kontrast starost – mladost i mudrost – plahovitost. Dok mladi Fočić snagu jedino vidi u zlu i zločinu, smireni starac mudro progovara upozoravajući dahije da se njihovo vreme neumitno bliži kraju, a da ga oni jedino mogu produžiti lukavim i prepredenim postupanjem[7]:
prođite se globe i poreza;
s knezovima vi se pobratite,
knezovima ate poklanjajte,
kmetovima osrednje paripe,
s popovima u doslu’ku bud’te
ne bi l’ mi uz njih preživljeli,
jera naša dugo biti neće.
Kada mladi Fočić odbije očev savet, uslediće seča srpskih knezova. Klasičan epski postupak nabrajanja knezova tj. epski katalog u pesmi javlja se dva puta. Prvi put u govoru Fočić Mehmed-age i drugi put u nabrajanju pogubljenih knezova. Smatra se da je epski katalog srpskih knezova u prvom Fočićevom monologu jedan od najobimnijih i strukturno najuređenijih epskih kataloga naše usmene poezije.[7]
Završni deo
[uredi | uredi izvor]Scena, jednom postavljena među Turke, vraća se među Srbe u onom delu pesme u kojem se spominje Karađorđevo ime. Narodni pevač napušta hronološko nabrajanje pogubljenih knezova i bavi se isključivo Karađorđevom sudbinom. Opisano je sakupljanje ustanika po Topoli i okolini i stavljanje Karađorđa na čelo ustaničkog pokreta, paljenje turskih karaula i teferiča kao i konačna osveta zulumćarima.
Karađorđev monolog koji zatvara krug opisanih ustaničkih zbivanja:
Drino vodo, plemenita međo
izmeđ’ Bosne i izmeđ’ Srbije!
Naskoro će i to vreme doći
kada ću ja i tebeka preći,
i čestitu Bosnu polaziti!
objavljuje promenu nagoveštenu u uvodnom delu pesmu. Nakon te promene u Srbiji ništa više neće biti isto.[8]
Kritika pesme
[uredi | uredi izvor]Njegova (Višnjićeva) najbolja pesma, Početak bune protiv dahija, sva je nova – koliko predmetom toliko i oblikom.[9]
Poznato je da događaji u Višnjićevoj pesmi imaju vrednost istorijskog kazivanja savremenika.[10]
Pesma kojoj je Vuk Karadžić dao naslov Početak bune protiv dahija predstavlja temelj ustaničke epike Filipa Višnjića, ali i duhovno jezgro u kojem se stiču svi pesnički fragmenti o Prvom srpskom ustanku.[11]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Narodna književnost, Radmila Pešić, Nada Milošević-Đorđević, Trebenik, Beograd. (1997). str. 208-207.
- ^ Junaci i maske, Boško Suvajdžić, Društvo za srpski jezik i književnost, Beograd. (2005). str. 140.
- ^ a b Antologija narodnih junačkih pesama, priredio Vojislav Đurić, SKZ, Beograd. (1995). str. 651.
- ^ Čitanka za 8. razred osnovne škole, Lj. Bajić, Z. Mrkalj, Zavod za udžbenike, Beograd, (2010). str. 13; Rečnik književnih termina, urednik Dragiša Živković, Nolit, Beograd. (1992). str. 24.
- ^ Narodna književnost, Radmila Pešić, Nada Milošević-Đorđević, Trebenik, Beograd. (1997). str. 208-207.
- ^ Antologija narodnih junačkih pesama, priredio Vojislav Đurić, SKZ, Beograd. (1995). str. 654.
- ^ a b Junaci i maske, Boško Suvajdžić, Društvo za srpski jezik i književnost, Beograd. (2005). str. 143.
- ^ Junaci i maske, Boško Suvajdžić, Društvo za srpski jezik i književnost, Beograd. (2005). str. 144.
- ^ Govor poezije II, Vojislav Đurić, Prosveta, Beograd. (1969). str. 30.
- ^ Narodna književnost, Radmila Pešić, Nada Milošević-Đorđević, Trebenik, Beograd. (1997). str. 208.
- ^ Junaci i maske, Boško Suvajdžić, Društvo za srpski jezik i književnost, Beograd. (2005). str. 139.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Svi stihovi navedeni su prema: Antologija narodnih junačkih pesama, priredio Vojislav Đurić, SKZ, Beograd, (1995). str. 651-666
- Govor poezije II, Vojislav Đurić, Prosveta, Beograd, (1969). str. 9-40
- Narodna književnost, Radmila Pešić, Nada Milošević-Đorđević, Trebenik, Beograd, (1997). str. 207-208
- Junaci i maske, Boško Suvajdžić, Društvo za srpski jezik i književnost, Beograd, (2005). str. 139-147
- Čitanka za 8. razred osnovne škole, Lj. Bajić, Z. Mrkalj, Zavod za udžbenike, Beograd, (2010). str. 8-13
- Rečnik književnih termina, urednik Dragiša Živković, Nolit, Beograd, 1992.
