Pojas nevinosti
 |
Pojas nevinosti je sprava kojom su srednjovekovni vitezovi osiguravali nevinost svojih verenica. Smatra se pronalaskom muške ljubomore čija ideja vuče korene još iz Odiseje gde bogovi sa Olimpa, tačnije Ares sumnjajući u neverstvo žene naređuje bogu kovaču Hefestu da oko struka boginje Afrodite iskuje najteži pojas.
Kako se u srednjem veku smatralo najvrednijim mirazom čednost i vernost devojke, verenik je nalagao okivanje izabranice „devičanskim koturom“. Za vreme krstaških ratova vitezovi pred odlazak u neizvestan pohod na Bliski istok, su kod posebnih bravara i kovača naručivali pojaseve za verenice. Majstori su se pod kaznom smrti obavezivali da vereniku predaju i duplikat ključa i da odbiju izradu novog. U prisustvu roditelja, crkve i nosilaca vlasti devojke su okivane teškim i rogobatnim pojasevima. On se naticao devetog meseca od muževljevog, a na sam dan od verenikovog odlaska. Ratnik je nosio ključ sa sobom oko vrata kao amajliju. Oni su se izrađivali najčešće od gvožđa, ali i od plemenitih metala, zavisno od statusa. Sastojao se od obruča sa 9 spojnica, jedne opruge spojene kukicama niklovanog gvožđa koje je prionjalo uz kukove i karlicu. Prsten pojasa je imao most čiji se ispust pružao donjim trbuhom između nogu. Od znoja, mokraće i kupanja pojasevi su rđali, a oštre ivice se zarivale do samih kukova stvarajući ožiljke pa su podmazivani zečjom mašću i tucanim praškom samlevenim od jelenskih rogova. Da bi ih se oslobodile žene su bile prinuđene izgladnjivanju i mršavljenju kako bi ih što lakše nosile. Procvat izrade pojasa nevinosti je doživeo 1135. godine u Firenci tzv. Firentinski pojas. Originalni uzorci sa sve ključevima i bravicama se i danas čuvaju u zbirci „Fašinger“. Ova sprava se punih 600 godina zadržala u Evropi. Poslednji model potiče iz 1903. iz Nemačke.
