Prva bolnica u Leskovcu
Prva bolnica u Leskovcu, bila je pokretna vojna bolnica osnovana na prostoru tadašnje škole kod leskovačke crkve Begovog konaka i turskog konaka. Bolnica je osnovana neposredno nakon oslobođenja Leskovca od osmanske vladavine 1878. godine. Iz ove bolnice, u kojoj se pored vojnika, lečilo i civilno stanovništvo, a broj bolničkih postelja se neprestano povećavao (i dostigao impozantnih 400), razvila se prva gradska bolnica u Leskovcu.[1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Prva stalna bolnica u Leskovcu otvorena je sa dolaskom prvog sreskog doktora 1882. godine i bila je smeštena u jednoj turskoj kući na mestu današnje Zdravstvene stanice broj 3 u Ulici Branislava Nušića preko puta Vojne ambulante. Ta kuća nije odolela zubu vremena i srušena je 1950. godine.
Prvi sreski lekar bio je doktor Đorđe Dalaropulović. Godine 1884. godine na njegovo mesto je došao Đorđe Petrović, prvi lekar iz našeg kraja koji je postao član Srpskog lekarskog društva.
Godine 1885. Leksovac je dobio prvog opštinskog lekara - doktora Ristu Mihajlovića.
Kamen temeljac za izgradnju prve državne bolnice u Leskovcu položen je 1. aprila 1907. godine na mestu takozvanog Turskog groblja koje je tada od grada biolo udaljeno 200 metara i nalazilo se u podnožju Hisara. Ovo je danas mesto na kome se nalazi Odeljenje neurologije Opšte bolnice. Državna bolnica je puštena u rad 1. novembra 1909. godine.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Sreten Milenković, Milorad Dimić, 125 godina Vojne bolnice u Nišu, Niš:Vojna bolnica;Zrenjanin Jugoremedija; Bečej:Proleter, 2004 (Bečej Proleter). 116 str. ISBN 978-86-84819-01-9.
- ^ Dimitrijević N., 2015, Leksovac 101, Đak, Leskovac