Pungmul

Pungmul
Pungmul
Nematerijalno kulturno nasleđe
Region	Kina
Svetska baština Uneska
Unesko oznaka	00213
Datum upisa	2009

Pungmul (korejski: 풍물) je korejska narodna muzička tradicija koja uključuje bubnjanje, ples i pevanje. Većina nastupa se odvija napolju. Pungmul je ukorenjen u kulturi dure (kolektivnog rada) poljoprivrede. Prvobitno se igrao kao deo rada na farmi, na seoskim praznicima, na drugim događajima u selu, kao i kao pratnja šamanističkih rituala, drama sa maskama i drugih vrsta izvođenja. Tokom kasnih 1960-ih i 1970-ih proširio se u značenju i aktivno se koristio u političkim protestima tokom pro-demokratskog pokreta, iako se danas najčešće posmatra kao izvođačka umetnost.

Stariji naučnici često opisuju ovu tradiciju kao nongak, izraz koji označava „muziku farmera“ čija je upotreba nastala tokom kolonijalne ere (1910–1945). Uprava za kulturnu baštinu Južne Koreje koristi ovaj termin u označavanju narodne tradicije kao važnog nematerijalnog kulturnog dobra. Takođe je poznat po mnogim sinonimnim imenima širom poluostrva.

Bubnjanje je centralni element pungmula. Svaku grupu vodi kkwaenggwari (mali ručni gong) igrač, a uključuje najmanje jednu osobu koja svira janggu (bubanj u obliku peščanog sata), jednu osobu koja svira buk (bubanj) i jednu osobu koja svira jing (gong). Duvački instrumenti (taepyeongso, takođe poznati kao hojeok, senap ili nalari) ponekad sviraju zajedno sa bubnjarima.

Pungmul je Kina 2009, a Južna Koreja novembra 2014. dodala na Uneskovu listu nematerijalne kulturne baštine.

Klasifikacija

Pungmul je prvi put priznat kao važno nematerijalno kulturno dobro 1966. godine pod nazivom nongak sipicha (농악십이차, „dvanaest izraza seljačke muzike“). Oznaka je promenjena u jednostavno nongak 1980-ih da bi se prilagodila regionalnim varijacijama. Uprava za kulturnu baštinu Južne Koreje trenutno prepoznaje pet regionalnih stilova tradicije, svaki nazvan po svom centru aktivnosti, kao Važno nematerijalno kulturno dobro. Svaki stil je jedinstven po svom pristupu ritmovima, kostimiranju, instrumentaciji i filozofiji izvođenja.

Većina naučnih radova o pungmulu fokusira se na dva različita stila prisutna u regionu Honam koji obuhvata dve provincije Jeola. Komparativna proučavanja ova dva stila dovela su do razvoja stereotipa među profesionalnim grupama. Honam jwado je postao poznat po svojim različitim formacijama i brzim ritmičkim obrascima, dok se za honam udo generalno smatra da ima spore, ali graciozne ritmičke obrasce.

Istorija

Okupljajući se na poljima ili selima tokom festivala zajednice, pripadnici korejske etničke grupe u Đilinu i drugim provincijama u severoistočnoj Kini prinose tradicionalnu žrtvu bogu zemlje da bi odali počast prirodi i molili se za sreću i obilnu žetvu. Ovo je početak plesa seljaka kineske korejske etničke grupe, popularne narodne prakse koju stariji članovi zajednice prenose na mlađe generacije.

Šireći se od svog poljoprivrednog porekla do Korejaca svih sfera života u urbanim i ruralnim područjima, ples je značajno evoluirao od kada je donet u Kinu krajem devetnaestog veka. Na primer, muzički ansambl je proširen tako da uključuje duvačke instrumente, a kostimi plesača su pod uticajem odeće drugih kineskih etničkih grupa. Kao proizvod akumuliranog rada i mudrosti, ples farmera ostaje važan izraz kulturnog nasleđa kineske korejske etničke grupe.

Rani razvoj

Potiskivanje i nemiri

Tokom dinastije Čoson, ova narodna tradicija je bila primarni način muzičkog izražavanja za većinu stanovništva. Mnogi naučnici i izvođači danas tvrde da termin nongak uveden je tokom ere japanske kolonizacije kako bi se potisnula njegova široka upotreba i značenje među korejskim stanovništvom.

Oživljavanje

Prava javna podrška pungmulu se malo poboljšala u deceniji nakon njegovog priznanja i finansijske podrške vlade. Postojao je nedostatak interesovanja među Korejcima koji su napustili svoje tradicionalne običaje nakon preseljenja u gradove. Ovaj fenomen je povezan sa uvođenjem koncertnih dvorana u zapadnom stilu i rastućom popularnošću zapadne klasične i popularne muzike.

Samul nori, za razliku od tradicionalnog pungmula, izvodi se u sedećem položaju.

Godine 1977, istaknuti arhitekta Kim Svo Geun dizajnirao je salu za tradicionalnu korejsku muziku i ples koja se nalazi u glavnom gradu, i pozvao je umetnike i naučnike da u njoj organizuju svoje događaje. Tokom prvog resitala u februaru 1978. godine, grupa od četvorice muškaraca izvela pungmul sa svoja četiri instrumenta. Za razliku od tradicionalnog pungmula, ova predstava je izvedena u sedećem položaju okrenutom prema publici i demonstrirala je različite ritmove sa velikom fleksibilnošću. Naišla je na dobar prijem kod publike, a druga predstava grupe SamulNori je ubrzo održana tri meseca kasnije. SamulNori je na kraju označio čitav žanr pošto su instituti i ansambli za obuku osnovani širom Južne Koreje i Japana. Upotreba termina nongak je zadržana kako bi se razlikovao tradicionalni pungmul od ovog novog scenskog i urbanizovanog oblika.

Komponente

Instrumenti

Većina današnjih svirača drži instrument u levoj ruci tako što ga veže prvim prstom ili palcem.

Generalno, 5 glavnih instrumenata se koristi za sviranje pungmula: kkwaenggwari (mali ručni gong), janggu (bubanj u obliku peščanog sata), buk (bubanj) i jing (gong) i sogo (mali bubanj).

Svi oni zahtevaju drugačiji stil za sviranje i imaju svoje jedinstvene zvuke.

Ples

U Pungmulu, plesni elementi dodatno produbljuju umetničke i estetske karakteristike Pungmula kao integrisanog žanra.

Podela prema obliku plesa i sastavu osoblja.

• Grupni ples
• Solo ples
• Japsaek ples: Član trupe Pungmul obučen kao određeni lik koji glumi razne skečeve. Svi izrazi su rezultat samoanalize zasnovane na ulozi.

Kostimi

Trake od tkanine jarkih boja se pripisuju korenima pungmula u šamanizmu

Nakon bubnjara idu igrači, koji često sviraju sogo (mali bubanj bez dovoljno rezonance da bi značajno doprineo zvučnom pejzažu) i imaju složeniju — čak i akrobatsku — koreografiju. U nekim regionalnim tipovima pungmula, glumci obučeni kao karikature tradicionalnih seoskih uloga šetaju okolo da bi privukli gledaoce, brišući granicu između izvođača i publike. Narodne pesme i napevi su ponekad uključeni u pungmul, a publika peva i pleše.

Pungmul izvođači nose razne šarene kostime. Cvetna verzija budističkog gokkal-a je najčešće prekrivač za glavu. U naprednoj trupi svi izvođači mogu da nose sangmo; to su šeširi sa dugom trakom zakačenom za njih koju igrači mogu da okreću.

Formacije

Koreografija celog ansambla retko dobija istu važnost kao manipulacija šeširima

Međunarodna izvođenja

Pungmul se igra u nekoliko međunarodnih zajednica, posebno kod Korejaca koji žive u inostranstvu.

Izvode ga brojne korejsko-američke zajednice u Sjedinjenim Državama, uključujući Oukland, Los Anđeles, Čikago, Njujork i Baltimor.

Grupe takođe postoje univerzitetima: Univerzitetu Kalifornije, Univerzitetu Mičigena, Univerzitetu Kolumbija, Univerzitetu Njujorka, Tehnološkom institutu Masačusetsa, Univerzitetu Harvard, Univerzitetu Jejl, Univerzitetu u Čikagu, Univerzitetu Pensilvanije, Univerzitetu Kornel, Kalifornijskom institutu za tehnologiju, Univerzitetu u Bafalu, Univerzitetu Bingamton, Univerzitetu Oksford, itd.

Vidi još

• Important Intangible Cultural Properties of Korea
• Korean dance
• Music of Korea
• Namsadang, itinerant performance troupe having pungmul in its repertoire
• Samul nori, traditional percussion genre derived from multiple pungmul styles
• Pung cholom, a similar dance from Manipur, India

Literatura

 

• Bussell, Jennifer L. (2. 5. 1997). A Life of Sound: Korean Farming Music and its Journey to Modernity (BA essay). University of Chicago. Arhivirano iz originala 3. 7. 2007. g. CS1 održavanje: Format datuma (veza)
• Hesselink, Nathan (1999). „Kim Inu's 'P'ungmulgut and Communal Spirit': Edited and Translated with an Introduction and Commentary”. Asian Music. Society for Asian Music. 31 (1): 1—34. ISSN 0044-9202. JSTOR 834278. doi:10.2307/834278. 
• Hesselink, Nathan (2004). „Samul nori as Traditional: Preservation and Innovation in a South Korean Contemporary Percussion Genre”. Ethnomusicology. Society for Ethnomusicology. 48 (3): 405—439. ISSN 0014-1836. JSTOR 30046287. 
• Hesselink, Nathan (2006). P'ungmul: South Korean Drumming and Dance. Chicago Studies in Ethnomusicology. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-33095-2. 
• Hesselink, Nathan (2007). „Taking Culture Seriously: Democratic Music and Its Transformative Potential in South Korea”. The World of Music. University of Bamberg. 49 (3): 75—106. ISSN 0043-8774. JSTOR 41699789. 
• Hesselink, Nathan (jun 2009). „'Yŏngdong Nongak': Mountains, Music, and the Samulnori Canon”. Acta Koreana. Academia Koreana. 12 (1): 1—26. ISSN 1520-7412. S2CID 193406479. doi:10.18399/acta.2009.12.1.001. CS1 održavanje: Format datuma (veza)
• Kwon, Donna (2001). „미국에서의 풍물: 그 뿌리와 여정” [The Roots and Routes of P'ungmul in the United States]. Eumak-gwa Munhwa (na jeziku: Korean). Korean Society for World Music. 5: 39—65. ISSN 1229-5930. OCLC 5588715083.  CS1 održavanje: Neprepoznat jezik (veza)
• Park, Shingil (2000). Negotiating Identities in a Performance Genre: The Case of P'ungmul and Samulnori in Contemporary Seoul (Teza). University of Pittsburgh. ISBN 978-0-599-79965-3. OCLC 53209871. 

Spoljašnje veze

• P'ungmul nori at the Virtual Instrument Museum of Wesleyan University
• Poongmul.com Arhivirano na veb-sajtu Wayback Machine (10. septembar 2007), a network of pungmul groups in the United States
• sdpungmul.org, Pungmul school in San Diego, CA, United States
• Pungmul on YouTube, very well made video from Bucheon, Korea