RPU-14
| RPU-14 (8U38) | ||
|---|---|---|
|
| ||
| Klasifikacija | višecevni bacač raketa | |
| Zemlja razvoja |  SSSR
| |
| Istorija upotrebe | ||
| Period upotrebe | 1957 - do danas | |
| Korisnici |  Kongo
| |
| Istorija proizvodnje | ||
| Proizvođač | GSOKB-43 | |
| Period razvoja | 1950-tih | |
| Period proizvodnje | 1956 | |
| Karakteristike | ||
| Težina | prazan 925 kg; napunjen 1560 kg. | |
| Klirens | 320 mm | |
| Maksimalna brzina na autoputu | 65 km/č | |
| Dužina | 4150 mm | |
| Dužina cevi | 1150 mm | |
| Širina | 1730 mm | |
| Visina | 1450 mm | |
| Posada | 5 ljudi | |
| Kalibar | 1450 mm | |
| Lafet | dvostruki | |
| Ugao elevacije | +2,5..+50 | |
| Ugao rotacije | −12..+12 | |
| Domet nišana | 2000..9810 m | |
| Maksimalni domet paljbe | 10 000 | |
| Način punjenja | ručno | |
| Nišanski uređaj | MP-46M | |
RPU-14( Indeks GRAU — 8U38) je sovjetski vučni višecevni bacač raketa.
Istorija razvoja
[uredi | uredi izvor]Tokom 1950-tih godina u biroima GSOKB-43 započeto je sa razvojem nove vrste vučnih višecevnih bacača raketa koji mogu da koriste projektile za višecevne bacače raketa M-14. Godine 1956, završeno je sa fabričkim testiranjima novih prototipova. Dva prototipa su otpremljenaradi testiranja i prošla su ispitivanja na poligonima, koja su vršena od 3. maja do 7. juna 1957. godine.[1].
Opis konstrukcije
[uredi | uredi izvor]
Osnovna namena RPU-14 bila je njegova primena kod vazdušno desantnih snaga iz vazduha. Višecevni bacač raketa sposoban je da izvrši desant pomoću posebne platforme za koju su pričvršćeni padobrani. Konstrukcija cevi preuzeta je od 85mm-ske haubice D44. Ležajevi cevastog tipa, prilikom rasklapanja automatski aktiviraju torzioni mehanizam suspenzije. Donji deo mašine sastoji se od poluotkivaka, i u njemu je smešten mehanizam za izravnavanje suspenzije. Na dnu se nalazi najbitniji deo sistema, koji se sastoji iz metalne kolevke na koju su spojene cevi i koja omogućava panoramski opseg. U kolevci se nalazi paket od 16 šina na kojima se nalaze cevi. Vreme potrebno za prebacivanje iz borbenog položaja u marševski iznosi 2 minuta.[2].
Kao osnovni tip raketa koje koristi najčešće se javljaju turbo rakete M-14-OF i M-14D. Puni plotun ispaljuje za 8—10 sekundi. Punjenje se vrši ručno. Potpunciklus punjenja postiže se za 3 minuta. Za daljinsko dejstvovanj konstruisana je komandna tabla kojom se preko kabla može vršiti daljinsko lansiranje iz skrovišta sa rastojanja od 50 do 80 metara. Transport se može vršiti pomoću guseničnih tegljača ili na karoseriji teretnog vozila. U borbenim uslovima na manjim rstojanjima nekada se vuča sistema nože vršiti i ručno ako je to potrebno, kako bi se što pre napustila pozicija na kojoj je sistem ugrožen od neprijateljske vatre.[2]
Korisnici
[uredi | uredi izvor]
SSSR
Severna Koreja-50 jedinica RPU-14 nabavljenih u periodu od 1960. do 1965. godine.
Ocena projekta
[uredi | uredi izvor]Razmeštanje sistema RPU-14 kombinuje relativno malu veličinu i težinu a omogućava ogromnu vatrenu moć. Jedini strani kopartneri bili su poljaci koji su uz sovjetsku pomoć razvili model VP-8 koji ima dva puta manje lansirnih cevi i kineska verzije Tip 63, kalibra 107 mm.<ref name="rb">Uprkos svojim prednostima vazvušno desantne snage SSSR-a ga od 1967. godine zamenjuju modernijim sistemom BM-21V.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Širokorad. Otečestvennыe minometы i reaktivnaя artilleriя
- ^ a b Gurov S. V. „Reaktivnaя puskovaя ustanovka RPU-14 (indeks 8U38)” (na jeziku: ruski). Raketnaя tehnika. Arhivirano iz originala 13. 09. 2016. g. Pristupljeno 2012-01-12.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Širokorad A. B. (2000). RAZDEL IV. SOVETSKIE REAKTIVNЫE SISTEMЫ ZALPOVOGO OGNЯ 1946-2000 GODOV. Glava 2. 240-mm sistema M-24; Otečestvennыe minometы i reaktivnaя artilleriя. Professional. AST. ISBN 5-17-001748-0.