Radoje Tatić
Radoje Tatić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 14. jun 1935. |
| Mesto rođenja | Topusko, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 6. novembar 2001. (66 god.) |
| Mesto smrti | Sremska Kamenica, SR Jugoslavija |
Radoje Tatić (Topusko, 14. jun 1935 — Sremska Kamenica, 6. novembar 2001), bio je prevodilac sa portugalskog, španskog i francuskog jezika na srpski.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Bio je jedan od prvih prevodilaca sa španskog jezika na ovim prostorima, a njegovi pionirski prodori u latinoameričku književnost, od sredine šezdesetih godina 20. veka, odavali su čoveka rafiniranog ukusa: čak i pre nego što će Evropa i Amerika otkriti kontinent magičnog realizma, tj. snažnog zamaha latinoameričke književnosti HH veka, naši čitaoci mogli su da čitaju Borhesa, Kortasara, Rulfa, Markesa, Nerudu, Asturijasa ili Paza u prevodu Radoja Tatića.
Prevodio je poeziju, prozu i teorijske radove. Njegovi se prevodi odlikuju sigurnim jezičkim izrazom, duhovitim prevodilačkim rešenjima i, ako je reč o teorijskim radovima, pouzdanošću.
Radio je u dnevnim listovima Borba i Večernje novosti, zatim na programu za inostranstvo Radio Beograda (kasnije Radio Jugoslavija), a od 1978. do 1982. godine bio je savetnik u ambasadi SFRJ u Braziliji.[1]
Nagrada „Radoje Tatić“[uredi | uredi izvor]
Od 2002. godine „Fond Radoje Tatić“, koji su osnovali njegovi naslednici posle smrti ovog vrsnog prevodioca, u saradnji sa Udruženjem književnih prevodilaca Srbije dodeljuje svake druge godine nagradu za najbolji prevod sa španskog ili portugalskog na srpski jezik u prethodne dve godine.[2]
Najvažniji prevodi[uredi | uredi izvor]
Zasebne knjige[uredi | uredi izvor]
Huan Liskano, Novi svet Orinoko, 1963
Huan Rulfo, Pedro Paramo, 1966.
Hulio Kortasar, Tajno oružje, 1969.
Migel Anhel Asturijas, Gvatemalske legende, 1969.
Pablo Neruda, Sunce u repu vetra (izbor i prevod), 1969.
Oktavio Paz, Luk i lira, 1979.
Huan Oktavio Prens, Čisti računi, 1979.
Rože Kajoa, Igre i ljudi, 1979.
Paulo Koeljo, Alhemičar, 1995.
Razni autori, Priče iz Latinske Amerike (izbor i prevod), 1999.
Antonio Porpeta, Pobuna vetra, [1999]].
Antologije i zbirke[uredi | uredi izvor]
Njegovi prevodi poezije i kratkih priča objavljivani su u više antologija i zbirki:
Svetlosti Kordiljera, antologija hispanoameričke poezije 1920-1970, 1974.
Federiko Garsija Lorka, Celokupna dela („Putopisi, pripovesti, ogledi“), 1974.
Antologija kratke priče Latinske Amerike, 1983.
Snoviđenja sa obale Rio de la Plate, 1995.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Fond „Radoje Tatić“ (pristupljeno 11. januara 2019).
- ^ Nagrada „Radoje Tatić“ Arhivirano na sajtu Wayback Machine (11. januar 2019), Zvaničan sajt Udruženja književnih prevodilaca Srbije (pristupljeno 11. januara 2019).
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
