Rat Sen Sabas
| Rat Sen Sabas | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) Manastir Sen Sabas 2011. godine | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Đenovljanska republika i njeni saveznici: Hospitalci Bahri dinastijaTir |
 Mletačka republika i njeni saveznici: Templari Tevtonski red Grofovija Jafa Republika Piza Kneževina Antiohija Nikejsko carstvo | ||||||
Rat Sen Sabas vođen je između 1256. i 1270. godine na Levantu između Mletačke republike sa jedne i Đenovljanske republike sa druge strane. Naziv je dobio po crkvi Sen Sabas (danas manastir Svetog Save Osvećenog). Završen je pobedom Mletačke republike.
Rat[uredi | uredi izvor]
Nakon propasti krstaške vojske u Egiptu, Luj Sveti se vratio u kraljevinu Akru gde je četiri godine proveo u utvrđivanju Jafe, Cezareje, Sidona i drugih gradova. Odmah posle Lujevog odlaska franačka Sirija ponovo zapada u anarhiju. Razlog za to je izbijanje rata Sen Sabas između Venecije i Đenove, dva glavna pomorska saveznika krstaša u Svetoj zemlji. Rat je izbio oko beznačajne svađe kome će pripasti crkva Sen Sabas (danas manastir Svetog Save Osvećenog) u Akri. Crkva se nalazila na samoj granici đenovljanske i venecijanske četvrti. Stvarni razlog za izbijanje rata bio je monopol nad trgovinom na Levantu. Rat Sen Sabas podelio je franačku Siriju na dve strane. Veneciji je prišla porodica Ibelin koja je gospodarila Jafom i Bejrutom, Templari, vitezovi Tevtonskog reda, Pizanci i provansalski trgovci. Đenovljanima je prišao gospodar Tira, Filip od Monfora, Hospitalci i katalonski trgovci. Akra je dve godine bila centar borbi suprotstavljenih strana. Nakon dve godine borbi osvojili su ga Mlečani. Antiohijsko-tripolski knez Boemund VI prišao je Venecijancima. Njegov vazal, Bertran od Žiblea prišao je Đenovljanima. U bici kod Tripolija (1258) Boemund je ranjen i umalo nije poginuo. Bertrana je nekoliko meseci kasnije ubio seljak u vinogradu i njegovu glavu poklonio Boemundu. Godine 1261. Venecija sklapa odbrambeni savez sa nikejskim carem Mihailom VIII Paleologom (Nimfejski sporazum). Đenovljani sklapaju savez sa egipatskim mamelučkim sultanom Bajbarsom koji neuspešno napada Akru. Rat je završen potpisivanjem mira 1270. godine. Đenovljani su tek 1288. godine povratili kontrolu nad svojim delom Akre. Međutim, ona će već posle tri godine pasti u ruke muslimana. Pad Akre događaj je koji je označio kraj krstaških ratova u Svetoj zemlji.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Krstaška epopeja - Rene Gruse, IK Zorana Jovanovića, 2004. godina (398-401)