Pređi na sadržaj

Reno NC-27

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Reno NC-1/NC-2

Reno NC-1 u švedskom muzeju.
Reno NC-1 u švedskom muzeju.

Osnovne karakteristike
Zemlja porekla  Francuska
Namena pešadijski laki tenk
Proizvođač Reno
Početak proizvodnje 1925-1930.
Prvi korisnik  Kraljevina Jugoslavija
 Poljska
 Japan
Broj primeraka 42 (FT Kegrese) + 20 (NC-1)+ 3 (NC-2) + 10 (NC-31)
Brzina na putu 18.5/20 km/h
Doseg 120 km
Dimenzije i masa
Dužina 4.41/4.47 m
Širina 1.70/1.57 m
Visina 2.13/1.18 m
Težina 8/9.5 t
Oprema
Glavno naoružanje 37 mm top
Sporedno naoružanje 7,5 mm mitraljez
Oklop 8-34 mm
Motor „Reno“ sa 4 cilindra 8l/9l
Snaga (KS) 60/75 KS
Posada
Posada 2

Reno NC-27 (fr. Renault NC) ili Reno Model 26/27 je moderan naziv za seriju francuskih pešadijskih tenkova iz vremena pre Drugog svetskog rata, nastalih modernizacijom starih tenkova Reno FT-17 iz Prvog svetskog rata.[1]

Razvoj

[uredi | uredi izvor]

Francuska je izašla iz Prvog svetskog rata naoružana (ali i opterećena) ogromnim brojem (oko 2.800) tenkova Reno FT-17, najboljih tenkova Prvog svetskog rata. Zato je bilo malo potrebe za modernizacijom oklopnih vozila. Reno je nastavio sa razvojem tenka FT tokom 20-ih godina, što je dovelo do razvoja tenka Reno NC 1927., ali su poboljšanja u odnosu na Reno FT-17 bila nedovoljna za francusku vojsku. Mali broj vozila izvezen je u inostranstvo, većinom radi testiranja, bez većih narudžbina.[1]

Karakteristike

[uredi | uredi izvor]

FT Kegrese

[uredi | uredi izvor]
Dva jugoslovenska tenka onesposobljena u Aprilskom ratu: levo je Reno FT Kegrese/Reno NC-2, a desno Reno FT-17. Jasno se vide različite gusenice i vešanje (unutar gusenica).

Glavni nedostatak tenka Reno FT-17, sa zadovoljavajućim oklopom i naoružanjem za ono vreme, bila je njegova mala brzina - koja nije prelazila 8 km/h. Tako su poboljšanja tenkova vršena uglavnom u pravcu boljeg vešanja, gusenica i motora, sa ciljem da se postojeći tenkovi unaprede i modernizuju. Tako su 1925. 42 tenka Reno FT-17 opremljena modernijim vešanjem i ojačanim gumenim gusenicama sa čeličnim stopama tipa Kegrese. Ova vozila, poznata kao FT Kegrese, mogla su da razviju brzinu do 17 km/h. Deo vozila upućen je na kolonijalnu službu u Alžir i Maroko tokom Rifskog rata, 9 je prodato Kraljevini Jugoslaviji, a još 5 Poljskoj. Nedostatak ovog vozila bile su osetljive gusenice, koje su lako pucale pri većim brzinama. U literaturi ova vozila se često pogrešno nazivaju Reno NC-27,[2] iako se razlikuju od NC-2 samo u detaljima.[3]

NC-1 bio je Reno FT-17 sa potpuno novim vešanjem i brzinom od 17-18.5 km/h, što ga je činilo najbržim francuskim tenkom u 1926. Francuska vojska je razmatrala da modernizuje sve postojeće tenkove Reno FT-17 (oko 2.800 vozila) u Reno NC-1 (Reno M26/27),[3] ali su uočeni nedostaci i dalja modernizacija Renoa NC doveli do razvoja potpuno novog tenka, Šar D-1, već 1929.[1]

NC-2 bio je zapravo FT Kegrese sa ojačanim gumenim gusenicama i vešanjem, uz nešto jači motor od 62 (kasnije 75) KS, što mu je podiglo brzinu do 20 km/h.[3]

Reno NC-31.

Dalja modifikacija NC-1 dala je tenk NC-28, sa novom kupolom SRA sa 2 mitraljeza i novim lakim gusenicama radi veće brzine: samo jedan prototip je napravljen. Druga modifikacija, NC-31 iz 1929., bila je radikalnija: sa velikom kupolom Šnajder ST-1 naoružanom topom od 37 mm i spregnutim mitraljezom Rajbel. Trup je bio širi, sa novim gusenicama zaštićenim oklopom. Zbog uočenih nedostataka nove kupole, vozila su na kraju ipak dobila kupole FT-17 (naoružane topom) iz rezerve. Priozvedeno je 10 primeraka. Dalje unapređivanje NC-31 dalo je novi tenk Šar D-1.[3]

Korisnici

[uredi | uredi izvor]

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b v Ness 2002, str. 71
  2. ^ a b Ness 2002, str. 228
  3. ^ a b v g d đ „Renault NC - Tank Encyclopedia”. www.tanks-encyclopedia.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 27. 6. 2018. 

Literatura

[uredi | uredi izvor]
  • Ness, Leland (2002). Jane's-World War II Tanks And Fighting Vehicles-The Complete Guide. London: HarperCollinsPublishers. ISBN 978-000711228-9. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]