Sekondilijano
Sekondilijano je okrug na severnoj periferiji Napulja, deo opštine Napulj, zajedno sa okruzima Miano i San Petro a Paterno.
Sekondilijano | |
---|---|
Administrativni podaci | |
Država | Italija |
Regija | Kampanija |
Pokrajina | Sedma opština |
Stanovništvo | |
Stanovništvo | |
— | 55.000 |
— gustina | 18.707,48 st./km2 |
Geografske karakteristike | |
Koordinate | 40° 50′ S; 14° 15′ I / 40.84° S; 14.25° I |
Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
Površina | 2,94 km2 |
Poštanski broj | 80144 |
Granica je okrug Skampia na severozapadu, na zapadu sa okrugom Miano, na jugu sa okruzima San Karlo al Arena i San Petro a Paterno, a na istoku sa opštinama Arzano i Kazavatore.
Istorija
[uredi | uredi izvor]Prema nekim istoričarima njeno ime može poticati od rimske porodice Sekondili ili od svog geografskog položaja jer je blizu brda Sekondili.
U početku na tom mestu postojalo je selo koje je kasnije postalo i nezavisna opština od 17.03.1861. do 07.03.1926, a potom se spojila sa opštinom Napulj i biva formirana u izbornu jedinicu broj 15 tokom fašizma 1926. godine[1].
Najstarija vest o ovom selu je iz 7. veka, pod carem Aleksijem, koji se danas slavi u Napulju, a koji sadrži zakup fonda smeštenog u vili "Sekondili". Tokom ere Karla Drugog naziva se "Sekondilijum", a kod cara Frederika Drugog se ne nalazi među brojem seoskih kuća u gradu. Crkva pod nazivom "Kozma e Damiano" ima predivan zvonik, ali nije dovršen.
Naselje ima veoma modernu urbanu strukturu sa većinom objekata izgrađenih u periodu širenja sedamdesetih i osamdesetih godina u dvadesetom veku. Međutim, prva urbanizacija četvrti započeta je 1950-ih. Arhitekta Piero Lugli takođe je umešao u dizajn četvrti.
Spomenici i mesta od interesa
[uredi | uredi izvor]- Groblje Sekondilijano
- Crkva "Santi Kozma e Damiano"
- Crkva "San Karlo al Ponte"
- Crkva "Sveti Antonio di Padova a Karboneli"
- Crkva "Santa Marija dela Nativita"
- Crkva "Santa Marija dela Gracije"
- Palata "Brancia"
- Palata "Kapaco-Viskonti"
- Palata "Karboneli"
- Palata "Banka Popolare di Sekondilijano"
- Palata "Kurs Sekondilijano 209"
- Palata "Kurs Sekondilijano 211"
- Vila "Alfiero"
- Vila "Lofredo"
- Vila "Karolina"
- Vila "Kimino"
- Park "San Gatano Enriko"
- Biblioteka "Dorso"
- Omladinski centar "Sandro Pertini"
Socijalni problemi
[uredi | uredi izvor]U 2004. godini Sekondilijano postao je središte sukoba narko bandi. Područjem u stvari dominiraju klanovi u Sekondilijano Savezu i Di Lauro klan gazde Pola Di Laura[2] koji je uhapšen u septembru 2005. Sekondilijano je mesto jednog od najvažnijih maksimalnih bezbednosnih zatvora u Italiji. Zatvor se pojavio u dokumentarnom filmu "The Triplet" iz 2012. godine[3].
Sekondilijano je dom brojnih društvenih asocijacija. Opštinski centar za socijalne usluge, na primer, obavlja funkcije socijalnog sekretarijata, izbor i dodeljivanje prijemnih struktura, praćenje i analizu problema. Pored toga, na tom području postoje brojna udruženja i zadruge koje profitiraju na unapređenju prava građanstva kroz niz inicijativa, uključujući Lareks sa misijom bavljenja teritorijalnim preuređenjem u cilju širenja. Kultura u svim njenim oblicima: od umetničke do zakonitosti preko kreativne, kulinarske, zanatske i ekološke.
Infrastruktura i transport
[uredi | uredi izvor]Glavna osovina susedstva je Kurs Sekondilijano koja povezuje pijacu Đuzepe Di Vitorio sa provincijom.
Grad se takođe služio između 1907. i 1960. godine posebnim terminalom takozvanih tramvaja Kapodimonte .
Javni prevoz obezbeđuje napuljska kompanija za mobilnost za gradske veze i javno prevozno preduzeće za prigradske i međugradske veze.
Izgradnja tri stanice koje pripadaju liniji 1 napuljskog metroa je planirana koje će povezivati Kurs Sekondilijano, pijacu Vitorio[4] i nacionalni aerodrom u Napulju.
Tragedija Sekodilijana bila je vrlo dobro upamćena, 23. januara 1996.
Sport
[uredi | uredi izvor]U Sekondilijanu postoji nekoliko fudbalskih igrališta koja se koriste za amaterske igre:
- teren za fudbal i školu fudbala „Dečja oaza“ - opštinska vila u susedstvu od 1990. godine
- igralište "Gatano Sirea"
- igralište "Fudbalski klub"
- igralište „Marolina Storniulo“ - izgrađeno 1969. godine;
- igralište „Otorino Barasi“
- igralište "Marijano Keler" - gde trenira istoimena škola fudbala;
- igralište "Nereo Roko" - jedan od najstarijih, osnovao ga je 1978. godine Bruno Marasko, tadašnji predsednik fudbalske škole
- Teretana „No Limit ADS“ - vodeća umetnička gimnastika.
- Opštinski bazen kojim upravlja udruženje
Pored toga ima odličnu košarkašku tradiciju. Sportski centar Sekondilijano igra u regionalnoj Seriji D, koju trenira trener Antonio Kino. KKS igra u Palacinu.
Beleške i reference
[uredi | uredi izvor]- ^ „R.D.L. 3 giugno 1926, n. 1002 - Aggregazione al comune di Napoli dei comuni di Soccavo, Pianura, Chiaiano ed Uniti e Secondigliano - Wikisource”. it.wikisource.org. Pristupljeno 2020-05-20.
- ^ Langewiesche, William. „The Neapolitan Mob’s Most Dangerous Family”. Vanity Fair (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-05-20.
- ^ „The Triplet: Venice Review”. The Hollywood Reporter (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-05-20.
- ^ „Pijaca Vitorio”.