Sreten V. Kojić
Sreten V. Kojić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 2. februar 1856. |
| Mesto rođenja | Zakuta kod Kraljeva, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 15. februar 1921. (65 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca |
| Zanimanje | Političar |
Sreten V. Kojić (Zakuta kod Kraljeva, 2. februar 1856 — Beograd, 15. februar 1921) bio je srpski trgovac i narodni poslanik.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Sreten V. Kojić je rođen 2. februara 1856. godine u selu Zakuti kod Kraljeva, od oca Vasilija i majke Stanice. Otac Vasilije se bavio trgovinom. Sreten Kojić je u svom rodnom mestu završio osnovnu školu, a potom je u Požarevcu završio zemljodelsko-šumarsku školu. Nakon završetka školovanja Kojić je radio kao učitelj u Pečenjevcu (1883-1884), a zatim kao učitelj (1885) i ekonom (1886-1887) u svojoj rodnoj Zakuti. U periodu od 1888. do 1891. bio je poreski nadzornik u Temnićkom srezu. Godine 1891. je postao načelnik Kragujevačkog okruga, a na tom položaju je ostao sve do 1903. godine, kada postaje sekretar okružnog odbora u Kragujevcu . Godine 1910. pored dužnosti sekretara, postao je i delovođa istog okružnog odbora. Kojić je bio nosilac radikalske liste u Kragujevačkom okrugu i u periodu od 1888. do 1912. godine bio je šest puta biran za narodnog poslanika. Postao je sekretar Narodne skupštine 1901. godine. Bio je i urednik radikalskog lista Okružna samouprava u periodu od 1906. do 1911. godine.[1]
Tokom svoje političke karijere Kojić se zalagao za ravnopravno školovanje ženske i muške dece u gimnazijama, kao i za otvaranje gimnazija u gradovima u unutrašnjosti Srbije. U periodu Prvog svetskog rata Kojić je bio jedan od 100 narodnih poslanika Narodne skupštine Kraljevine Srbije koji su bili poslati u Nicu. Po okončanju rata i formiranju Privremenog narodnog predstavništva Kraljevstva SHS, Kojić je postao njegov poslanik (mart 1919). [1]
Kojić se pored politike bavio i trgovinom. On je bio i jedan od glavnih akcionara Okružne banke u Kragujevcu osnovane 1908. godine. Bio je prvo dopisni, a potom i redovni član Srpskog poljoprivrednog društva. Pored ovoga, Kojić je doprineo i obnovi Crkve Svete Angeline u Zakuti, koja je bila zadužbina Tome Vučića Perišića. Crkva je dosta stradala tokom zemljotresa 1893. godine, ali njena obnova nije počela sve do 1901. godine. Uz zalaganje meštana, kao i samog Kojića, obnova crkve je bila završena 1903. godine.[1][2]
Godine 1920. Kojić je kao predsednik okružnog odbora u Kragujevcu bio optužen da je primao platu kao vršilac dužnosti delovođe Kragujevačkog okruga. Kojić je nastojao da se odbrani od ovih optužbi objavljivanjem brošure Mojim prijateljima, u kojoj je tvrdio da su ove optužbe političke prirode. Takođe, vratio je novac za koji su ga optuživali. Uprkos tome, krajem te 1920. godine proveo je neko vreme u pritvoru.[1][3]
Kojić je bio oženjen Italijankom Terezom Montičeli, koja je nakon prelaska u pravoslavlje uzela ime Danica. Par je imao četvoro dece: sinove Milutina i Dragutina i ćerke Zorku i Darinku. Milutin je postao lekar, a Dragutin je bio doktor pravnih nauka i ministar u osam vlada u periodu od 1919. do 1938. godine.[1]
Sreten V. Kojić je preminuo 15. februara 1921. godine u hotelu Pariz u Beogradu od posledica srčanog udara. Sahranjen je u svojoj rodnoj Zakuti.[1][4]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v g d đ Srpski biografski rečnik. Knj. 5, Kv-Mao. Novi Sad: Matica srpska. 2011. str. 166. ISBN 978-86-7946-085-1.
- ^ Bogdanović, Marija (2008). „Crkva Svete Angeline u Zakuti”. Naša prošlost. 9: 63.
- ^ „Kratke vesti”. Zastava. 23. 10. 1920. Pristupljeno 22. 11. 2023.
- ^ „Sreten Kojić”. Politika. 17. 2. 1921. Pristupljeno 22. 11. 2023.
