Stanoje Mihaldžić
| Stanoje Mihaldžić | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Stanoje Mihaldžić | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Datum rođenja | 4. jun 1892. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Mesto rođenja | Jasenovac, Austrougarska | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Datum smrti | 3. jun 1956. (63 god.) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Mesto smrti | Beograd, FNR Jugoslavija | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Religija | pravoslavni hrišćanin | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Univerzitet | Sveučilište u Zagrebu | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Politička stranka | Jugoslovenska radikalna zajednica | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Stanoje Mihaldžić (Jasenovac, 4. jun 1892 — Beograd, 3. jun 1956) bio je jugoslovenski i srpski političar, ministar unutrašnjih poslova Kraljevine Jugoslavije od 26. avgusta 1939. do 8 jula 1940. godine i ban Drinske banovine od 10. jula 1940. do 17. aprila 1941. godine.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se 4. juna 1892. godine u srpskoj porodici u Jasenovcu, tada Austrougarskoj.[1] Nakon završene osnovne škole u Zagrebu i srednje škole u Budimpešti, diplomirao je na Pravnom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu.[2] Tokom Prvog svetskog rata Mihaldžić se prijavio kao dobrovoljac u Vojsku Kraljevine Srbije i borio se na Solunskom frontu kao rezervni poručnik.[1]
Posle rata, Mihaldžić je obavljao dužnost šefa policije u Novom Sadu, do premeštaja u Suboticu i sledećeg premeštaja u Zagreb. Kasnije je imenovan za pod-bana Savske banovine[2], a nakon penzionisanja bana Viktora Ružića bio je v.d bana Savske banovine. Kao šef policije u Zagrebu, sprijateljio se sa Dragomirom Jovanovićem, a bio je jedan od glavnih pokretača i član mnogih društvenih, kulturnih i humanitarnih organizacija u Zagrebu.[2]
Nakon Sporazuma Cvetković-Maček, nova vlada je formirana 26. avgusta 1939, sa Dragišom Cvetkovićem iz Jugoslovenske radikalne zajednice kao predsednikom vlade i Vlatkom Mačekom iz Hrvatske seljačke stranke kao potpredsednikom vlade. Mihaldžić je u ovoj vladi imenovan za ministra unutrašnjih poslova.[1] Mihaldžić je bio slobodni zidar i anglofil i 1940. godine, pod maskom ekonomske kancelarije u Beogradu, zaposlio je grupu Slovenaca koji su špijunirali za Britance. Nacistička Nemačka izvršila je pritisak na jugoslovensku vladu, objašnjavajući da je u vladi „previše masona“, a Mihaldžić je smenjen sa funkcije[3] 8. jula 1940.[4] i 10. jula 1940. imenovan za bana Drinske banovine[3], a na toj funkciji je ostao do okupacije Kraljevine Jugoslavije 17. aprila 1941. pred Nemačkom u Aprilskom ratu.[5]
Prema nekima, sredinom 1941. godine u Sarajevu su ga ubili Nemci ili Ustaše zbog veza s Britancima, a prema drugima zarobili su ga Nemci, odveli u Grac, gde je preživeo rat. Njegova sudbina još uvek nije poznata.[3][6] Prema „Srpskom biografskom rečniku” posle Drugog svetskog rata je živeo u Beogradu i umro 3. juna 1956.[7]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Politika, 27. avgust 1939, Beograd
- ^ a b v Vreme, 27. avgust 1939, Beograd
- ^ a b v „Jutarnji list - KONAČNI POPIS HRVATSKIHMASONA 20. STOLJEĆATito nije bio slobodni zidar”. www.jutarnji.hr (na jeziku: hrvatski). 2013-07-06. Pristupljeno 2021-04-13.
- ^ Politika, 9. Jul 1940, Beograd
- ^ „Bosnia and Hercegovina”. www.worldstatesmen.org. Pristupljeno 2021-04-13.
- ^ „S Pribićevićem, Mačekom i Titom za Jugoslaviju“ – portret političkog djelovanje dr. Hinka Krizmana (1881. – 1958.)
- ^ Drago Njegovan: „Mihaldžić, Stanoje”, strane 903-904, Srpski biografski rečnik, tom 6, Novi Sad, 2014. godine