Stefano Fjore
| Stefano Fjore | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 17. april 1975. | ||
| Mesto rođenja | Kozenca, Italija | ||
| Visina | 1,77 m | ||
| Pozicija | krilo, polušpic | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | Nast. | (Gol) |
| 1992—1994 1994—1995 1995—1996 1996—1997 1997—1999 1999—2001 2001—2004 2004—2007 2005—2006 2006 2007 2007—2008 2009—2011 |
Kozenca Parma → Padova → Kjevo Parma Udineze Lacio Valensija → Fjorentina → Torino → Livorno Mantova Kocenza |
10 8 24 38 64 67 95 20 38 19 16 24 44 |
(1) (1) (1) (2) (4) (18) (17) (2) (6) (1) (2) (3) (9) |
| Reprezentativna karijera | |||
| 2000—2004 | Italija | 38 | (2) |
Stefano Fjore (ital. Stefano Fiore; 17. april 1975) je bivši italijanski fudbaler i reprezentativac.
Karijera
[uredi | uredi izvor]Klupska
[uredi | uredi izvor]Fjore je rođen u Kozenci, gde je 1992. godine započeo igrati fudbal u istoimenom klubu. Nakon dve sezone prelazi u Parmu, u kojoj je nastupao jako malo. Zbog toga napušta tim te igra u Padovi i Kjevo Veroni. Zbog impresivnih igara za veronski klub, Fjore 1997. po drugi puta dolazi u Parmu. Tamo je postao standardni igrač a sa klubom 1999. osvaja Kup UEFA i Kup Italije.
U junu 1999. Stefana kupuje Udineze, u transferu u kojem su uz finansijski iznos Parmi dati i igrači Udinezea Stiven Apija i Marsio Amoroso.[1] Nakon dve godine Fiore odlazi u Lacio zajedno sa klupskim saigračem Đulijanom Đanikedom. Rimski klub tada je doveo i holandskog štopera Japa Stama, španskog veznjaka Gaiska Mendijetu i srpskog napadača Darka Kovačevića. Lacio uprkos tim pojačanjima nije ostvario značajnije rezultate osim Kupa Italije 2004. godine.
Zbog finansijskih poteškoća, Lacio je Valensiji prodao Fjorea za 6,6 miliona, te Bernarda Koradija za 10 miliona evra. Tehnički gledano, igrači su prešli u Valensiju besplatno kao svojevrsna kompenzacija Lacija za transfer Mendijete od 16.600.000 evra, kojeg rimski klub nije platio.[2] Fjore je u Valensiji igrao svega jednu sezonu, dok je preostale godine iz ugovornog roka proveo na pozajmicama u Fjorentini, Torinu i Livornu.
Fjore 22. avgusta 2007. potpisuje jednogodišnji ugovor za Mantovu. Nakon toga vraća se u rodnu Kocenzu, gde je sa tamošnjim klubom odigrao dve sezone i zatim završio igračku karijeru.
Reprezentativna
[uredi | uredi izvor]Fiore je sa mladom italijanskom U23 reprezentacijom osvojio zlato na Mediteranskim igrama u Bariju 1997. godine. Za seniorsku reprezentaciju je debitovao 2000, te je njen član bio naredne četiri godine. Učestvovao je na EURU 2000. na kojem je Italija bila finalista, i na EURU 2004. gde su Azuri neočekivano ispali u grupi.
Golovi za reprezentaciju
[uredi | uredi izvor]| # | Datum | Mesto | Protivnik | Pogodak | Rezultat | Takmičenje |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 14. jun 2000. | Brisel, Belgija |  Belgija |
2 : 0 | pobeda | EURO 2000. |
| 2. | 18. februar 2001. | Rim, Italija |  Argentina |
1: 2 | poraz | Prijateljska utakmica |
Uspesi
[uredi | uredi izvor]Klupski
[uredi | uredi izvor]- Kup Italije: 1998/99.
- UEFA kup: 1994/95, 1998/99.
- Kup Italije: 2003/04.
- UEFA superkup: 2004.
- Intertoto kup: 2000.
Reprezentativni
[uredi | uredi izvor]- Mediteranske igre: 1997.
- Evropsko prvenstvo: 2000
Individualni
[uredi | uredi izvor]- Najbolji strelac Kupa Italije: 2003/04. (6 golova)[5]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Fiore ha firmato ieri per l' Udinese Amoroso e Appiah vanno al Parma
- ^ Valencia calls for Lazio duo
- ^ a b v „Stefano Fiore”. Eurosport. Pristupljeno 17. 12. 2015.
- ^ a b v „S. Fiore”. Soccerway. Pristupljeno 17. 12. 2015.
- ^ Roberto Di Maggio; Rota, Davide (4. 6. 2015). „Italy - Coppa Italia Top Scorers”. RSSSF. Pristupljeno 15. 6. 2015.
