Sultanija Ajše Senijeperver
Senijeperver sultanija | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1759-60 |
| Datum smrti | 11. decembar 1828. |
| Mesto smrti | Istanbul, Osmansko carstvo |
| Titula | Valide sultanija |
| Supružnik | Abdul Hamid II |
| Deca | Mustafa IV, sultanija Fatma, sultanija Esma, princ Ahmet |
Senijeperver sultanija (1759-60 – 11. decembar 1828) bila je četvrta supruga sultana Abdul Hamida I, i Valide sultanija njihovom sinu sultanu Mustafi IV.[1][2][3]
Carska supruga
[uredi | uredi izvor]Senijeperver se udala za Abdul Hamida 1774. godine i dobila je titulu "četvrte žene".[4]Iste godine, Simten Kadin, bogata žena iz harema, donirala je zemlju Senijeperver.[5] Naredne godine, ona je dobila titulu "treće žene".[4] 1776. godine je rodila prvo dete, sina, šehzade Ahmeta, koji je umro kada je imao 2 godine.[6][7]
1778. godine je dobila titulu "druge žene". Jula 1778. godine, rodila je drugo dete, ćerku, sultaniju Esmu.[6] Zatim je rodila treće dete, sina, šehzade Mustafu, koji će kasnije postati sultan.[8] Bojala se da će Mustafa da se razboli kao i njegov stariji brat, pa se mnogo molila. Zatvorenicima koji su bili zatvoreni zbog dugova je oprostila dugove i pustila ih na slobodu.[6]
1780. godine je naredila da se sagradi fontana u Uskudaru, blizu džamije Džedid Valide, u čast njenog preminulog sina, Ahmeta.[6]
Dve godine kasnije, u decembru 1782. je rodila još jedno dete, ćerku, sultaniju Fatmu, koja je umrla od malih boginja kada je imala 3 godine. Senijeperver je postala udovica nakon smrti sultana Abdul Hamida 1789. godine, a zatim se preselila u Staru palatu.[9]
Valide sultanija
[uredi | uredi izvor]Nakon zbacivanja sultana Selima III, Senijeperver je postala Valide sultanija svom sinu Mustafi IV.[1]
Nakon što je vladao kao sultan 14 meseci, Mustafa je zbačen sa trona nakon pobune koju je predvodio Alemdar Mustafa paša 28. jula 1808. godine. Kasnije je ubijen po naredbi sledećeg sultana Mahmuda II. Sultanija Senijeperver se povukla i posvetila svojoj ćerci Esmi. Smrt svog sina je doživela jako teško i navodno je završila kao beskućnik, tražeći od sultana Mahmuda kuću u kojoj bi mogla da živi.[9]
Godine 1810. po njenoj naredbi je sagrađena škola i fontana blizu Adapazarija. Sagradila je još dve fontane u Istanbulu.[10] Živela je 20 godina nakon ubistva njenog sina i umrla je 11. decembra 1828. godine u Istanbulu. Njena ćerka Esma ju je nadživela za 20 godina i umrla je 1848. godine.[11]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b Fanny Davis (1986). The Ottoman Lady: A Social History from 1718 to 1918. Greenwood Publishing Group. p. 9, 11-12. ISBN 978-0-313-24811-5.
- ^ John Freely (2001). Inside the Seraglio: private lives of the sultans in Istanbul. Penguin.
- ^ Leslie P. Peirce (1993). The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire. 198 Madison Avenue, New York, New York 10016-4314: Oxford University Press. p. 312. ISBN 978-0-19-508677-5.
- ^ a b Sarıcaoğlu, Fikret (2001). Kendi kaleminden bir Padişahın portresi Sultan I. Abdülhamid (1774-1789). Tatav, Tarih ve Tabiat Vakfı. pp. 8, 10, 17–18. ISBN 978-9-756-59601-2.
- ^ Argit, Betül Ipsirli (October 29, 2020). Life after the Harem: Female Palace Slaves, Patronage and the Imperial Ottoman Court. Cambridge University Press. p. 94. ISBN 978-1-108-48836-5.
- ^ a b v g Uluçay, M. Çağatay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ötüken. ISBN 978-9-754-37840-5.
- ^ Duran, Türkan (2007). I. Abdülhamid'in Kızı Esma Sultan'ın Hayatı (1778–1848).
- ^ Sarıcaoğlu, Fikret (2001). Kendi kaleminden bir Padişahın portresi Sultan I. Abdülhamid (1774-1789). Tatav, Tarih ve Tabiat Vakfı. pp. 8, 10, 17–18. ISBN 978-9-756-59601-2.
- ^ a b Duran 2007, str. 8
- ^ Uluçay 2011, str. 159
- ^ Duran 2007, str. 9
