Tomislav Krizmanić
| Tomislav Krizmanić | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Tomislav Krizmanić | |||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||
| Nadimak | Tomo | ||||||||||
| Datum rođenja | 28. februar 1929. | ||||||||||
| Mesto rođenja | Bosanski Petrovac, Kraljevina SHS | ||||||||||
| Datum smrti | 24. novembar 2005. (76 god.) | ||||||||||
| Mesto smrti | Zagreb, Hrvatska | ||||||||||
| Državljanstvo | jugoslovensko, hrvatsko | ||||||||||
| Sportske informacije | |||||||||||
| Sport | boks | ||||||||||
| Klub | BK Radnik, Zagreb BK Metalac, Zagreb | ||||||||||
Nagrade i medalje
| |||||||||||
Tomislav Krizmanić (Bosanski Petrovac, 28. februar 1929 — Zagreb, 24. novembar 2005) bio je jugoslovenski bokser, takmičar u teškoj kategoriji i učesnik ljetnih olimpijskih igara 1952. godine.
Životopis[uredi | uredi izvor]
Tomislav Krizmanić je rođen 28. februara 1929. godine u Petrovcu. Prvih nekoliko godina života odrastao je u Petrovcu, sve do 1935. godine, kada je sa roditeljima preselio u Zagreb. Boksom se počeo baviti 1943. godine. Bio je učesnik evropskih prvenstava u boksu, te učesnik ljetnih olimpijskih igara.[1] Autor je knjige Ring u vatri.[2]
Umro je u Zagrebu 24. novembra 2005. godine. Sahranjen je na zagrebačkom groblju Mirogoj.[3]
Karijera[uredi | uredi izvor]
Tomislav Krizmanić se boksom počeo baviti 1943. godine. Počeo je trenirati u Bokserskom klubu Radnik iz Zagreba, a trener mu je bio Džimi Liget (Jimmy Lyggett). Bio je reprezentativac Jugoslavije, a nastupao je i za boksačke reprezentacije Hrvatske i Zagreba. Prvi veći uspjeh ostvario je 1949. godine u Puli, kada je postao prvak NR Hrvatske. Prvi veliki uspjeh ostvario je 1951. godine, kada je postao prvak FNR Jugoslavije. Tada je u finalnom meču savladao favorizovanog Ljubivoja Mićovića. Veliki uspjeh ostvario je i 25. aprila 1952. godine, kada je kao reprezentativac Zagreba, savladao reprezentativca Stokholma i potonjeg svjetskog prvaka u profesionalnom boksu Ingemara Johansona.[1]
Prvenstvo Hrvatske u boksu osvajao je sedam puta (1949, 1953, 1954, 1955, 1956. 1959. i 1960). Prvak Jugoslavije bio je četiri puta (od 1951. do 1954. godine). Za boksersku reprezentaciju Jugoslavije nastupao je 14 puta. Imao je 12 pobjeda, jedan neriješen rezultat i jedan poraz.[1]
Godine 1952. nastupio je na ljetnim olimpijskim igrama u Helsinkiju. Godine 1953. pravi veliki uspjeh i na X evropskom prvenstvu u Varšavi osvaja bronzanu medalju u teškoj kategoriji. Bio je učesnik i na XI evropskom prvenstvu u Zapadnom Berlinu. Nakon ovog prvenstva prelazi u Bokserski klub Metalac iz Zagreba i tu ostaje do 1959. godine, kada se prestaje baviti boksom.[1]
Tomislav Krizmanić je imao 49 međunarodnih mečeva sa protivnicima iz 42 države. Dobio je 42 meča: 16 mečeva je dobio nokautom, šest mečeva tehničkim nokautom, a 20 mečeva je dobio na bodove. Neriješeneo je boksovao četiri puta, a izgubio je tri borbe.[1] Ukupno je u karijeri imao 287 borbi. Imao je 259 pobjeda, osam neriješenih mečeva i 19 poraza.[3]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- Ring u vatri, Sportska štampa, Zagreb, 1962.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Šarić, Miroslav (decembar 2005). „Odlazak jednog od najboljih hrvatskih boksača” (PDF). Povijest hrvatskog sporta. 135: 12. Arhivirano iz originala (PDF) 06. 02. 2011. g. Pristupljeno 16. 02. 2022.
- ^ „Ring u vatri”. Knjižara i antikvarijat Brala | Zagreb (na jeziku: hrvatski). Pristupljeno 2022-02-16.
- ^ a b „Preminuo boksač Tomislav Krizmanić”. www.index.hr (na jeziku: hrvatski). Pristupljeno 2022-02-16.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Profil na sajtu sports-reference.com Arhivirano na sajtu Wayback Machine (23. avgust 2011)
- Profil na sajtu olympics.com
