Ulav I Trigvason
| Ulav I Trigvason | |
|---|---|
 Ulava biraju za kralja | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 963. |
| Mesto rođenja | Norveška, |
| Datum smrti | 9. septembar 1000. (36/37 god.) |
| Mesto smrti | Svolder, |
| Porodica | |
| Supružnik | Geira, Tyra of Denmark |
| Roditelji | Tryggve Olafsson |
| Kralj Norveške | |
| Period | 995−1000. |
| Prethodnik | Hokon Moćni |
| Naslednik | Sven I Rašljobradi, Ejrik Hokonson, Svejn Hokonson |
Ulav I Trigvason (norv. Olaf Tryggvason; 963 − 1000, Svolder) je bio norveški kralj (995−1000).
Temeljno je uspostavio Norveško kraljevstvo i učinio hrišćanstvo svojom zvaničnom verom.[1]
Norveško carstvo[uredi | uredi izvor]
Za vreme njegove vladavine je nastavljeno ujedinjavanje Norveške [2], ali je ona bila slabo politički organizovana. Postojali su mesni narodni sudovi stotine i oblasne skupštine koje su se zvale ting (norv. thing).
Međutim, uprkos nedostatku jedinstva, Norvežani su tada zauzimali prostrano carstvo u severnoj Evropi. Pored Norveške držali su i Friziju, Normandiju, istočnu Englesku, zapadno englesko kraljevstvo Stratklajda, veliki deo Irske, Farska, Hebridska, Orknijska i Šetlandska ostrva, Island, kao i neka naselja na Grenlandu. Ovo je bila najviša tačka vikinškog širenja, a još za vreme njegove vladavine ovo carstvo je počelo da se smanjuje; Nemački kraljevi su povratili Friziju, Normandija je postala feud francuske krune i anglosaksonski kraljevi su proterali Normane sa svojih zemalja, a Ulavova vlast u Irskoj bila je ograničena na gradove koje su osnovali - Veksford, Voterford i Dablin. Ipak, još uvek je držao prostrano carstvo na severu Evrope [3].
Vikinška putovanja[uredi | uredi izvor]
Za njegovu vladavinu, kao i za vladavinu njegovih prethodnika, karakteristični su još i pohodi pojedinih vođa, takozvanih pomorskih kraljeva — vikinga (od reči „vik” — zaliv, draga). Ti su odredi pomorskih kraljeva na svojim brodovima, takozvanim „morskim vucima” ili „morskim konjima”, u koje je moglo da stane 60—70 vojnika, preduzimali ponekad vrlo daleke prepade [4].
Hrišćanstvo[uredi | uredi izvor]
Neznatna su naša znanja preko kojih su hrišćanska vera, institucije rimokatoličke crkve i feudalizam preneseni u skandinavske zemlje. Međutim vitalnu ulogu prilikom širenja civilizacije rimskohrišćanske Evrope imao je jedan ogranak skandinavskih naroda - Normana iz Normandije. Može se reći da je najveća samostalna sila pri širenju teritorije kojom je papstvo stvarno upravljalo bila normanska feudalna klasa [5].
Sva je prilika da je za njega svrha odbacivanja paganstva bila toliko politička koliko i verska. Smatrao je naime, da je crkvena organizacija potrebna jednoj valjanoj državi [6].
Smrt[uredi | uredi izvor]
Dok se vraćao sa jedne ekspedicije, 1000. godine, kod Svoldera su ga iz zasede napale udružene švedsko-danske snage. Ulav je imao samo 11 brodova, a saveznici čak 60. Svi norveški brodovi su uništeni, Ulav je poginuo, a danski kralj Sven I Rašljobradi je osvojio Norvešku.
Porodično stablo[uredi | uredi izvor]
| 16. Halfdan the Black | ||||||||||||||||
| 8. Harald I of Norway | ||||||||||||||||
| 17. Ragnhild Sigurdsdotter | ||||||||||||||||
| 4. Olaf Haraldsson Geirstadalf | ||||||||||||||||
| 18. Eystein Earl | ||||||||||||||||
| 9. Svanhild | ||||||||||||||||
| 2. Tryggve Olafsson | ||||||||||||||||
| 1. Ulav I Trigvason | ||||||||||||||||
| 6. Eirik Bjodaskalle | ||||||||||||||||
| 3. [[]] | ||||||||||||||||
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Pejnter 1997, str. 218–219.
- ^ Udaljcov, Kosminski & Vajnštajn 1950, str. 107.
- ^ Pejnter 1997, str. 218.
- ^ Udaljcov, Kosminski & Vajnštajn 1950, str. 104.
- ^ Pejnter 1997, str. 220.
- ^ Pejnter 1997, str. 219.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Udaljcov, A. D.; Kosminski, J. A.; Vajnštajn, O. L. (1950). Istorija srednjeg veka. Beograd.
- Pejnter, Sidni (1997). Istorija srednjeg veka (284-1500). Beograd: Clio.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
