Pređi na sadržaj

Univerzitet u Paviji

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Univerzitet u Paviji
lat. Alma Ticinensis Universitas
MotoPAR INGENIO VIRTUS „vrlina je jednaka domišljatosti"
Tipdržavni
Osnivanje1361.
RektorFrančesko Zvelto
Akademsko osoblje1918
Administrativno
osoblje		886
Broj studenata23 849
LokacijaPavija, Italija
Boježuta
SportoviCUS Pavija
Veb-sajtportale.unipv.it/it

Univerzitet u Paviji je državni univerzitet osnovan 1361. Jedan je od najstarijih univerziteta koji i danas rade.

Izgled[uredi | uredi izvor]

Amblem Univerziteta u Paviji je po meri antičke estetike. U nekim istorijskim učionicama univerziteta, kao što su Aula Foskolo i Aula Magna, koje datiraju iz 18. odnosno 19. veka, postoje elementi stilskog nameštaja sa ovim amblemom urezanim u drvo. Podeljena je na četiri dela sa dve ukrštene srebrne rektorske palice, na kojima je svaki nadvišen mali orao, koji se još uvek nosi na otvaranju najsvečanijih Kneževskih povorki [1]. U sredini amblema je viseća štola, koja pokriva presek, oslonjena na svitak sa latinskim natpisom Alma Ticinensis Universitas [2] . Iznad stola je nadvišena kruna slična gvozdenoj kruni, element koji aludira na ulogu Pavije kao prestonice Lombardskog kraljevstva i Karolinškog kraljevstva Italije. Ispod celine pet tomova kao temeljni element studije na kojima počiva prsten koji je uručen novim lekarima. U okviru su dva zapisa: DCCCXXV Capit[olum] Lotharii e MCCCLXI Generale Studium Constitutum . Prvi spis se odnosi na Lotarovu glavu iz 825. godine, sa kojim je Lotar I odobrio osnivanje škole retorike u Paviji; drugi se odnosi na osnivanje Studium Generale 1361. od strane Karla IV na zahtev Galeaca II Viskontija.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Univerzitet u Paviji

Osnivanje i period srednjeg veka[uredi | uredi izvor]

825. i 1361.: ova dva datuma označavaju početak Univerziteta u Paviji, najstarijeg univerziteta u Lombardiji i jednog od najstarijih na svetu. Dana 25. maja 825. godine, car Lotar I proglasio je zakon [3] u kraljevskoj palati Korteolona, koji je osnovao Schola Papiense, pravnu školu u Paviji, glavnom gradu Kraljevstva Italije, retorike i slobodnih umetnosti, nasleđujući tradiciju pravne škole koju je osnovao rimski car Teodosije l car koga je imenovao za direktora škole učitelja Dungalo di Bobio [4] [5], irski monah, majstor retorike i nauke, astronom i pesnik, poreklom iz opatije San Kolombano di Bobio, koja se već nalazila u Vojvodstvu Pavija i carskom monaškom feudu, sa sopstvenom bibliotekom i skriptorijumom, i sopstvenim monaškim školama visokog nivoa i savršenstva, ubrajana u glavne monaške kulturne centre srednjovekovne Evrope.

Tokom srednjeg veka, škola u Paviji, koja je bila smeštena u manastiru San Pietro u Siel d'Oro [4], gde je stvoren veliki skriptorijum, bila je u procvatu. Studenti Milana, Breše, Lodija, Bergama, Novare, Verčelija, Tortone, Akvija, Đenove, Astija i Koma zavisili su od kampusa u Paviji.

Statuti i propisi Univerziteta u Paviji od 1361. do 1859. godine. 1925. škola u Paviji koju je osnovao Lotario uključuje Školu prava, retorike i slobodnih umetnosti (gramatika, retorika i dijalektika) i nauka (aritmetika, geometrija, astronomija i muzika). U isto vreme, još u Paviji, u Kraljevskom dvoru, sedištu vrhovnog suda kraljevskog suda, osnovana je pravna škola za obuku kraljevskih sudija koji su morali da dele pravdu u celom kraljevstvu. Pravni fakultet u Paviji proizveo je značajna dela kao što su Liber papiensis [6] i Ekpositio ad librum papiensem, u kojima postoji izvesni oporavak rimskog prava, definisan Lek generalis omnium i korišćen kao pomoćni zakon za izvođenje principa za tumačenje lombardskim i franačkim zakonima i da popuni njihove praznine [7]. Međutim, postoji nekoliko izvora vezanih za stvarno poreklo studijskog centra u Paviji .

Studium Generale je rođen zahvaljujući Galeacu II Viskontiju 1361. godine; zapravo, odmah nakon osvajanja grada od strane Milanskog vojvodstva, Galeaco II je, kao carski vikar, dobio od imperatora Karla IV Luksemburškog dekret o osnivanju Studiuma, sa privilegijama sličnim onim školama u Parizu, Bolonji, Oksfordu, Orleanu i Monpeljeu. „Kompanija se sastojala od dva različita univerziteta, pravnika (građansko i kanonsko pravo) i umetnika (medicina, filozofija i slobodne umetnosti). Godišnje se birao rektor na čelu Univerziteta koji je uglavnom bio student koji je prošao dvadeset godina. Akademske diplome su se dodeljivale na tri nivoa: diplomirani, licencirani i doktorski.“ [8]. Kasnije, 1389. godine, Studium je ovlastio papa Bonifacije IX da vrši teološku nastavu. Štaviše, iste godine svog osnivanja, Galeaco II Visconti je izdao dekret kojim je utvrđeno da svi studenti koji žive na teritoriji vojvodstva Milana treba da koriste novi studio Pavese. Posle povremenih perioda krize, usled političkih i vojnih turbulencija, od 1412. godine univerzitet je nastavio sa redovnim radom. Likovi Lotara I i Galeaca II Viskontija pamte se u dva izvajana medaljona, postavljena sa strane glavnog ulaza u centralnu zgradu Univerziteta koja gleda na Stradu Nuovu.

Ukaz o osnivanju Stadiuma Đenerale[uredi | uredi izvor]

„U ime svete i nerazdeljive Trojice Amin. Karlo IV za naklonost božanskog pomilovanja uvek august car Rimljana i kralj Bohemije, za večno sećanje. Isključena nauka, suverena čovečanstva, oponašalac nebeskih vrlina, čije je plemenite udove mrsko nasilje kuge za krajeve sveta već odnelo sa sobom u bezbožni ponor, već lišene svojih prebivališta bolnim stanovima, sa plač nam se poverava sa tako velikim stenjanjem da smatramo da je dostojno da joj pomognemo uz pomoć Carskog Visočanstva, ako ikada po ukazu Cara, koji se trudi da obezbedi za ceo svet, neka zablista u drevnom stanje, podržavaju rastuće čovečanstvo i svakako ponovo plodonosno da budu okruženi izdancima. Molba podesta, kapetana, Veća starešina opštine i naroda grada Pavije, nama najčasnijeg i najdražeg, nama vernog i Svetom Carstvu, predočena našem Veličanstvu, zamolili da i njima, kao i drugim gradovima, želimo da iz carske blagonaklonosti damo milost i privilegiju osnivanja Studium Generale sa svim fakultetima. Uzimajući u obzir višestruke zasluge poštenja o kojima je Pavesi već u prošlosti rekao sa dubokom pažnjom na proučavanje odao počast Nama i Svetom rimskom carstvu, sa promišljenim duhom, ne greškom ili nepromišljeno, već na osnovu razumnog mišljenja birača i drugih principa Svetog Carstva, odlučili smo da im, njihovim naslednicima i naslednicima zauvek damo dole naznačenu milost, da se u pomenutom gradu Paviji osnuje Studium Generale oba zakona, odnosno oba kanona koliko od građanske, kao i filozofije, medicine i slobodnih umetnosti, milost koja se od sada poštuje. Želimo, zbog našeg ustupka, da Studija, njeni studenti, rektori, doktori, maturanti, oficiri, ministri, službenici, njihove porodice i porodice svakog od njih, bez obzira na njihovo ime, ma kakvog dostojanstva, statusa, reda ili pod uslovom da budu, uživaju one privilegije, slobode, imunitete, pomilovanja i milosti koje se priznaju Studijima u Parizu, Bolonji, Oksfordu, Orleanu i Montepeljeu i bilo kom drugom privilegovanom Studium Generale i koji u potpunosti uživaju kako kada bi se prisutnima od reči do reči ukazivale privilegije, slobode, imuniteti, pomilovanja i milosti ove vrste. Odlučujući i naređujući na osnovu našeg carskog ustava, koji će važiti zauvek, uz punu svest o punoći carske moći, da grad Pavija, podržan našim sadašnjim ustupkom, neprestano uživa blagodatnu privilegiju Studium Generale. I da je sadašnji i budući episkop Pavije, lično ili preko svog vikara ili poručnika, uz mišljenje i odobrenje doktora i profesora pomenutog Studija, poštovao formu, način i pravila koja je u ovim slučajevima bilo uobičajeno da se poštuju u pomenutoj Studia Generalia i u drugim Studia, oni koji će iz tog razloga biti ocenjeni kao prikladni i dostojni mogu dodeliti Licentia legendi, nakon ispita, mogu ih diplomirati, mogu im ritualno dodeliti insignije doktorata ili magisterija i od ovih ih svečano ulažu. Dalje, kako bi se svaki učenik i student pomenutog Studiuma Pavese mogao posvetiti izučavanju pisma utoliko slobodnije što je više oslobođen uznemiravanja i nereda i što ga više obavija carska blagonaklonost, za milost koja je u nama urođena, dočekujemo u punoj svesti pod posebnom zaštitom, zaštitom i odbranom nas i Svetog rimskog carstva rektore, doktore, sve učenike ili studente Studija, svakog od njih i jednog po jednog, i svakog od njih. članovi porodice, sluge, ministri i takođe škole, domovi ili smeštaj. Zato nikome nije dozvoljeno da prekrši ovo pisanje našeg uma ili mu se suprotstavi bezobzirnim poduhvatom. Međutim, ako se neko usudi da pokuša suprotno, zna da će snositi bez mogućnosti oprosta, jer onoliko puta koliko je prekršaj učinjen, u carskoj zabrani i kaznom od sto maraka čistog zlata, od čega utvrđujemo da je polovina namenjena poreskim organima, a ostatak za profit pomenutog Studium Pavese, uz zadržavanje punog dejstva, otpisao ili uklonio kaznu, sve ranije utvrđeno. Dato u Nirnbergu, godine Gospodnje 1361, četrnaesti indikt, 13. april, petnaesta godina naše vladavine i sedma carstva."

(Karlo IV Luksemburški, Osnivački dekreta Studium Generale)

Rođenje univerziteta pozitivno je uticalo na ekonomiju grada, privlačeći i mnoge plemenite i bogate studente, koji su dolazili iz drugih italijanskih država i različitih evropskih zemalja, koji su se nastanili u Paviji da studiraju pravo, umetnost i medicinu. Petnaesti vek je takođe doživeo proliferaciju koledža (kao što je koledž Kastiljoni koji je 1429. godine osnovao kardinal Branda Kastiljoni) namenjen najsiromašnijim studentima, sponzorisan od strane značajnih milanskih porodica i porodica iz Pavije i opsednut od strane mnogih plemića i dvorjana koji su, da bi ušli u njega, imali su kneževe preporučiti. U oblasti filozofskih i književnih studija moramo se setiti učenja Lorenca Vale, u oblasti prava, Giasone del Maino[9].

Moderno i savremeno doba[uredi | uredi izvor]

Akademska aktivnost je doživela nagli prekid nakon veoma ozbiljne štete koju je grad pretrpeo tokom jednogodišnje opsade, pretrpljene između 1524. i 1525. godine, razrešene bitkom kod Pavije u kojoj su se sukobile francuska vojska koju je predvodio kralj Franjo l i carska vojska, sastavljena od Španaca i Nemaca, Karla V . Slična stagnirajuća situacija nastavila je da traje i narednih godina, a naučne i didaktičke aktivnosti univerziteta su bile snažno pogođene. Situacija se dodatno pogoršala u sedamnaestom veku sa španskom dominacijom i usled epidemije kuge 1630. koja je pogodila razne oblasti severne Italije.

Preporod univerziteta dogodio se od druge polovine 1700-ih, zahvaljujući austrijskim suverenima Mariji Tereziji od Austrije i Josifu II Habzburško-Lotaringijskom, koji su, inspirisani principima prosvećenog apsolutizma, izvršili značajne administrativne reforme i dozvolili rođenje anatomske škole u ​​Paviji. Na prelazu iz osamnaestog u devetnaesti vek, univerzitet je postao jedan od najboljih u Evropi (i svetu), računajući akademike kao što su fizičar Alesandro Volta (koji je takođe bio na funkciji rektora), anatomi Antonio Skarpa i Lazzaro Spallanzani, matematičar Lorenco Maskeroni. Takođe u Paviji, 1777. godine, diplomirala je Marija Pelegrina Amoreti, prva žena koja je diplomirala pravo u Italiji.

Početkom dvadesetog veka, Univerzitet u Paviji je bio prvi italijanski univerzitet koji je dobio Nobelovu nagradu, u liku lekara i histologa Kamila Golgija (u periodima 1893-96 i 1901-09 najviša funkcija univerziteta).

Godine 1935. aktivirano je posebno proširenje gradske tramvajske linije do univerzitetskih instituta, u skladu sa sporazumom između civilne uprave i Kraljevskog univerziteta. Od kraja Drugog svetskog rata, Univerzitet u Paviji je ponovo pokrenut, u velikoj meri zahvaljujući energiji i inicijativi tadašnjeg rektora Plinija Frakara.

Tokom sedamdesetih godina tradicionalni fakulteti su dodati fakultetima Ekonomskog i Trgovinsko-tehničkog. Konačno, osamdesetih godina univerzitet dobija svoj sadašnji izgled izgradnjom lokacije Inženjerskog fakulteta, nastalog po projektu arhitekte Đankarla De Karla. Nakon daljih proširenja, stvoren je pravi kampus u kome se sada nalaze istraživačke laboratorije, obrazovne laboratorije i kancelarije različitih kurseva, uključujući i naučnu oblast. Institut za molekularnu genetiku (IGM-CNR) nalazi se u delu strukture, pripojen istom kampusu. Naziv "Nave", koji svi koriste za identifikaciju ovog univerziteta, nastaje upravo zbog arhitekture zgrada koje asimetričnim podovima, evidentnim spoljnim osloncima i otvorima na vratima podsećaju na tipičnu strukturu broda značajnih dimenzija.

Strukture[uredi | uredi izvor]

Katedre i fakulteti[uredi | uredi izvor]

Od 1. januara 2012, nakon Gelminijeve reforme [24], Univerzitet u Paviji je podeljen na sledećih osamnaest odeljenja [25]:

  • biologija i biotehnologija
  • hemija
  • fizika
  • pravo
  • građevinarstvo i arhitektura
  • industrijski i informacioni inženjering
  • matematika
  • interna medicina i medicinska terapija Molekularna medicina
  • muzikologija i kulturno nasleđe
  • javno zdravlje, eksperimentalna i sudska medicina
  • kliničke hirurške, dijagnostičke i pedijatrijske nauke
  • ekonomija i poslovne nauke
  • farmacija
  • političke i društvene nauke
  • nervni sistem i nauke o ponašanju
  • nauke o Zemlji i životnoj sredini
  • humanističke nauke

Pored toga, dva fakulteta [10] su osnovana od 2013. godine:

  • inženjering
  • medicina i hirurgija

Lokacija[uredi | uredi izvor]

Centralna zgrada[uredi | uredi izvor]

Prvobitno nije postojala nijedna zgrada namenjena studijama: nastava se održavala u privatnim kućama i manastirima koji su nudili odgovarajuće prostorije, ili u istoj zgradi opštine. Tek krajem petnaestog veka Ludoviko il Moro dodelio je Studiju zgradu u Strada Nuova koja je pripadala Azone Viskontiju. Zgrada, koja se graničila sa bolnicom San Mateo, nakon restrukturiranja u šesnaestom veku (1534) već je imala dva dvorišta sa arkadama koje se nalaze iznad koje su približno odgovarale sadašnjim dvorištima Volte i Kaduti. Prvobitno su dva dvorišta bila poznata kao Legal (Volta) i Mediko (Caduti) po učenjima koja su bila smeštena u učionicama u dva dela: u južnom su se nalazile lekcije građanskog i kanonskog prava, dok je u severnom bio smešten prostor za medicinu, filozofije i slobodnih umetnosti. Kortil Volta svoj sadašnji naziv duguje prisustvu statue Alesandra Volte koju je vajao Antonio Tantardini 1878. povodom stogodišnjice Voltinog imenovanja za profesora eksperimentalne fizike u Paviji. Volta je prikazan u profesionalnoj togi sa bakljom u levoj ruci. U obodnim zidovima, ispod trijema, možete se diviti brojnim nadgrobnim spomenicima i spomen epigrafima. Najstariji i najzanimljiviji datiraju iz 15. i 16. veka i posvećeni su nekim od najpoznatijih učitelja Pavije[11].

Između 1661. i 1671. godine usledila je dalja intervencija arhitekte Đorđa Pesine koji je reorganizovao duple arkade dodavanjem spojenih dorskih stubova, dizajnirao balustrade ukrašene stubovima za gornji sprat i dao lukovima neobičan poligonalni profil [28]. U 18. veku, Marija Terezija od Austrije, kao deo svog novog plana za bolje upravljanje i reorganizaciju Univerziteta, predložila je modernizaciju stare zgrade. Zadatak je poveren arhitekti Đuzepeu Pjermariniju koji se pobrinuo za fasadu i dvorišta, gde je zaokružio lukove i zamenio kasetirani krov arkada zasvođenim plafonima. U tom periodu je izgrađena sala Foskolo, koju je 1782. godine ukrasio Paolo Meskoli.

Godine 1783., car Josif II Habzburško-Lotaringijski poklonio je univerzitetu nekadašnji manastir Leano, čiji je deo bio namenjen Bogoslovskom fakultetu za koji je Leopoldo Polak izgradio autonomno telo zgrade, artikulisano oko trećeg dvorišta po redu. sa dva originala, od kojih je preuzeo motiv dvostruke lođe sa spojenim dorskim stubovima. Na spratu je sagradio polukružno fizičko pozorište, sada poznato kao aula Volta, po strukturi slično anatomskom pozorištu, danas aula Scarpa koja se nalazi u dvorištu medicine. Početkom 19. veka, južni deo manastira Leano takođe je apsorbovao Univerzitet i Đuzepe Markezi je završio krak fabrike do Via Mentane. Isti arhitekta je bio odgovoran za dizajn nove aule magne izgrađene između 1845. i 1850. godine pod upravom arhitekte Đovanija Batiste Verganija, sa pronaosom sastavljenim od korintskih stubova inspirisanih modelom grčkog hrama. Sa spoljne strane, bareljef timpanona, koji je uradio vajar Antonio Gali, predstavlja rektora Alesandra Voltu u činu dodele diplome. To je sedište glavnih svečanosti Univerziteta.

Godine 1932, nakon što su medicinski odeljenja premeštena u novo sedište u Viale Golgi, Univerzitet se dalje proširio i stvorio veliki kompleks iz 15. veka koji je nekada pripadao bolnici San Mateo.

Istorijske učionice[uredi | uredi izvor]

U zgradi su sačuvane neke istorijske učionice koje su obnovljene i koje se još uvek koriste za konferencije, prezentacije i održavanje maturskih sesija.

  • Aula Foscoliana, bila je glavna sala medicinskog i pravnog fakulteta. Izgrađena je 1775. godine po projektu arhitekte Đuzepea Pjermarinija. Na zadnjem zidu su dve velike uljane slike koje prikazuju Mariju Tereziju od Austrije i njenog sina Josifa II Habzburško-Lotaringijskog, pogubljene u Beču 1779.
  • Aula Scarpa, koja se nalazi u prizemlju u severoistočnom uglu prvog dvorišta. To je anatomsko pozorište koje je izgradio Antonio Skarpa. Nakon prvog projekta koji je izradio Đuzepe Pjermarini, usledio je definitivni projekat Leopolda Polaka; trenutni svod s kišobranom koji su dizajnirali Marchesi zamenjuje originalni kasetirani plafon. Ima polukružni oblik na stepenicama kako bi omogućio učenicima da pohađaju časove anatomije na osnovu seciranja leševa. Anatomista Antonio Skarpa bio je jedan od prvih koji je shvatio važnost bliske veze između medicine i hirurgije. Ovo poslednje se smatralo manje plemenitom granom medicinskog znanja, koja je bila poverena nelekarima. Ovu inovaciju alegorijski predstavljaju dva muškarca na centralnom jedru iznad stolice, koji predstavljaju medicinu i hirurgiju koji se rukuju u znak zahvalnosti. Na drugim jedrima se smenjuju groteske sa krilatim figurama koje drže oruđe hirurga. Na zadnjem zidu, iza poslednjeg reda klupa, nalaze se biste niza profesora koji su držali katedru hirurgije na Univerzitetu u Paviji: mermer Antonio Skarpa, Bartolomeo Panica, Luiđi Zoja, Antonio Pensa, Alesandro Brambilja, Đovani Pjetro Frank i Luiđi Porta.
  • Aula Volta, na prvom spratu u dvorištu statua. U ovoj učionici Alesandro Volta je izvodio svoje podučavanje i prve eksperimente na elektricitetu. Naručio ga je Josif II koji je poverio projekat Leopoldu Polaku. Ima oblik amfiteatra i ima trompe-l'œil koji nastavlja niz velikih prozora na slojevitim klupama ispred stolice. Prostor je obeležen jonskim polustubovima koji postaju sveobuhvatni u zakrivljenosti stepenica. Svod od školjki izgrađen je 1828. po projektu Markezija da zameni ravan plafon koji je izgradio Polah, koji je bio teško oštećen nakon zemljotresa. Sa strane su statue Galilea Galileja i učenika Bonaventure Kavalijerija.

Univerzitetski koledži[uredi | uredi izvor]

Još sredinom šesnaestog veka Pavija je imala dva velika univerzitetska koledža,Almo Collegio Borromeo i

il Collegio Ghislieri koji su u devetnaestom veku igrali važnu ulogu u kulturnom uzdizanju Italije.

U planu nadogradnje univerzitetskih struktura, posle 1945. godine veliki razvoj ovog karakterističnog aspekta univerzitetskog života Pavije imao je centralnu ulogu zahvaljujući rektoru Pliniu Frakaru. Duboko uvučeni u kulturno i istorijsko tkivo grada, koledži igraju snažnu ulogu privlačnosti za studente iz cele Italije; snažno sredstvo agregacije i most između akademskog i društvenog života, do danas, koledži se mogu podeliti na fakultete za zasluge, javne (EDISU) [12] i privatne. Četiri koledža zasluga su l'Almo Collegio Borromeo (mešoviti), il Collegio Ghislieri(mešoviti), il Collegio Santa Caterina (ženski) i il Collegio Nuovo (ženski): ovo su koledži rezervisani za zaslužne studente, izabrani putem javnog konkursa. Sva četiri ova koledža takođe pružaju poseban odsek ili rezidenciju za postdiplomske studente.

Fakulteti kojima upravlja EDISU su il Collegio Castiglioni-Brugnatelli (ženski), il Collegio Cairoli (muški), il Collegio Girolamo Cardano (mešoviti), il Collegio Fraccaro (muški),il Collegio Spallanzani (muški), il Collegio Benvenuto Griziotti (mešoviti), il Collegio Giasone del Maino (mešoviti), il Collegio Lorenzo Valla (mešoviti), il Collegio Alessandro Volta (mešoviti) e i Collegi Camillo Golgi (mešoviti) dve univerzitetske rezidencije sa posebnom upravom. Postoje i četiri privatna koledža: il Collegio Maria Ausiliatrice (ženski), il Collegio Don Bosco (muški), il Collegio Sant'Agostino (muški) ed il Collegio Senatore (ženski).Konačno, u Kremoni postoji il Collegio Quartier Nuovo.

Istraživanja[uredi | uredi izvor]

Univerzitet u Paviji je istraživačko orijentisan i ima mnogo međunarodnih istraživačkih projekata i saradnje u kojima je uključen. Postoji nekoliko istraživačkih centara koji, povezani sa univerzitetom, aktivno sarađuju i omogućavaju njegov naučni i kulturni razvoj. Jasan primer:

EUCENTRE fondacija[13], u oblasti inženjeringa, jedna je od najboljih delatnosti. Osnovan 2003. godine na inicijativu članova osnivača Odeljenja za civilnu zaštitu Univerziteta u Paviji, Nacionalnog instituta za geofiziku i vulkanologiju (INGV), Univerzitetskog instituta za visoke studije Pavije (IUSS) je neprofitna organizacija koja promoviše i razvija istraživanja i obuka u oblasti smanjenja rizika, posebno seizmičkog.

Institut za molekularnu genetiku [14](IGM-CNR), nastao u septembru 2000. spajanjem dva centra Nacionalnog istraživačkog saveta Pavija i Instituta za biohemiju i evolucionu genetiku (IGBE) i Centra za histohemiju (CSI) . IGM je uključen u osnovna istraživanja fundamentalnih biološko-molekularnih procesa.

Nacionalni institut za nuklearnu fiziku (INFN), osnovan 1951. godine, je javno istraživačko telo posvećeno proučavanju osnovnih sastojaka materije i sprovodi teorijska i eksperimentalna istraživanja u oblasti nuklearne, subnuklearne i fizike astročestica, u bliskoj saradnji sa univerzitetskim svetom.

Centar za zdravstvene tehnologije [15] (CHT), strateški projekat Univerziteta u Paviji (koji povezuje 12 medicinskih i naučnih odeljenja, 100 profesora i 200 doktorskih studenata), bavi se naučnim istraživanjem za rešavanje problema ljudskog zdravlja, promovišući interdisciplinarna istraživanja. integrišući osnovne nauke, medicinu, farmakologiju i inženjerstvo. Projekat „NATO [16]“, na čijem čelu je bila istraživačka grupa CHT, bio je jedan od naučnih eksperimenata izvedenih u orbiti unutar Međunarodne svemirske stanice tokom misije Ekspedicije 42/43.

Nedavno osnovani tehničko-naučni park [17] (PTS) upravlja inkubatorom kompanija u oblastima biotehnologije i IKT koje dolaze sa univerziteta.

Laboratorija za primenjenu nuklearnu energiju (LENA), gde se nalazi istoimeni reaktor nuklearne fisije, koristi se za istraživanja, obuku i nastavne projekte [18] .

Muzeji[uredi | uredi izvor]

„Sistem univerzitetskih muzeja“ [19] osnovan je januara 2005. sa ciljem da okupi sve muzeje i zbirke Univerziteta u Paviji.

Konkretno, Univerzitet je domaćin:

  • Muzej istorije Univerziteta u Paviji [20]obuhvata dva glavna odeljenja, onu za medicinu i onu za fiziku. Put, kroz izložbu oruđa kojima su se služili veliki majstori prošlosti, svedoči o evoluciji proučavanja i nastave ovih nauka.
  • Prirodnjački muzej, [21] koji je u obrazovne svrhe osnovao Lazaro Spalanzani 1771. zahvaljujući početnom nukleusu minerala koje je kao poklon poslala carica Marija Terezija od Austrije. Odeljak za uporednu anatomiju dodat je odeljenju za mineralogiju i zoologiju 1778. godine. Slava Muzeja, koji je već 1780. imao preko 24.000 primeraka, inspirisala je pesnika i matematičara Lorenca Mašeronija na stihove didaktičke kompozicije Invito a Lesbia Cidonia.
  • Muzej elektrotehnike [22]osnovan 2006. godine zahvaljujući donacijama Edisona, ENEL-a i mnogih kompanija u sektoru. Trajna počast Alesandru Volti (pronalazač električne baterije, profesor i rektor univerziteta), predstavlja istorijsko nasleđe električne tehnologije i njen uticaj na sve aspekte svakodnevnog života od nastanka električne energije do danas.
  • Mineraloški muzej [23] čuva zbirke minerala, stena i fosila sa najpoznatijih italijanskih i stranih lokacija. Muzej ima oko 10 000 eksponata i podeljen je u dva odeljenja, mineraloško-petrografski i geološko-paleontološki.
  • Muzej Kamila Golgija [24]osnovan 2012. godine i posvećen liku Kamila Golgija (1843-1926) Nobelove nagrade za medicinu i pronalazača crne reakcije, histološke metode, koja se smatra osnovom moderne neuronauke.
  • Muzej arheologije, [25] obuhvata didaktičke zbirke iz različitih epoha (od praistorije do kasnog antičkog perioda), uključujući i mali egipatski odeljak. Među eksponatima nalaze se skulpture, kapiteli, vaze i novčići. Prvo jezgro Zbirke konstituisao je profesor arheologije Pjer Vitorio Aldini 1819. godine. Muzej je smešten u prostoriji za krstarenje drevne bolnice San Mateo do koje se dolazi kroz prolaz između dvorišta Magnolija i dvorišta Sforcesko.
  • Botanička bašta Pavije osnovana je u drugoj polovini osamnaestog veka. Prostire se na površini od oko 2 hektara i obuhvata staklenike, istorijsku zgradu i arboretum posvećen kolekcijama živih biljaka na otvorenom. Zbirke su delom tematske, a delom reprezentativne za geografska područja. Najstariji staklenik posvećen je prvom direktoru Muzeja Antoniju Skopoliju. Od prvobitne biljke ostao je platan visok 45 metara, čiji obim u osnovi prelazi 7 metara.

Izdavačke kuće[uredi | uredi izvor]

Univerzitet u Paviji je jedna od institucija koje se pridržavaju Berlinske deklaracije o otvorenom pristupu naučnoj literaturi. Pavia Universiti Pres je izdavačka kuća Univerziteta u Paviji, osnovana u martu 2009. godine sa ciljem širenja nastavnih sredstava i rezultata istraživanja sprovedenih na Univerzitetu i u drugim visoko specijalizovanim centrima. Katalog je podeljen u tri [26]odeljka: naučni (monografije, zbornik, zbornik radova); didaktika i obuka (priručnici i didaktički tekstovi); institucionalne publikacije. Pavia Universiti Pres se takođe pridržava principa otvorenog pristupa i objavljuje kako u digitalnom formatu tako iu tradicionalnom štampanom formatu sa formulom štampe na zahtev.

Univerzitetski radio[uredi | uredi izvor]

UKampus [27]je veb radio Univerziteta u Paviji, nastao 2008. (emitovanje počičelo 22. septembra 2008. pod prvobitnim nazivom „Radio Kampus Pavia“). Radio računa na saradnju interkatedarskog diplomskog predmeta KIM (Komunikacije, inovacije i multimedija), ima nekoliko nedeljnih emisija i muzički program koji se emituje 24 sata dnevno.UKampus takođe aktivno sarađuje u produkcijama i projektima RadUni – Udruženja univerzitetski radio operateri, i Ustation - Mreža italijanskih univerzitetskih medija.

Regata Pavia-Piza[uredi | uredi izvor]

Osnovana 1929. godine u znak sećanja na studente Pavije i Pize koji su učestvovali u bici u Risorđimentu kod Kurtatona i Montanare 1848. godine, jedna je od najstarijih regata održanih na evropskom kontinentu. Inspirisan čuvenom regatom Oksford-Kembridž, to je događaj koji je dostigao svoje 55. održavanje 2017. godine [28], na kojem se univerzitetske ekipe takmiče na vodama reka Arno i Tičino naizmenično, koje prelaze njihove gradove. Uprkos nekim prekidima zabeleženim od nastanka manifestacije, tradicionalno takmičenje između dva Univerzitetska sportska centra i dalje izaziva veliko interesovanje u dva grada za istorijska i komemorativna značenja koja se za njega vezuju. Regata ima i neospornu sportsku vrednost, jer posade predstavljaju vrh discipline na nacionalnom nivou, što pokazuju i rezultati postignuti na univerzitetskim prvenstvima u sportu, gde se Pavija i Piza često takmiče za prva mesta na rang listi.

Rektori[uredi | uredi izvor]

Hronološki spisak rektora:[uredi | uredi izvor]

  • Agostino Reale (1832)
  • Giuseppe Antonio Borgnis (1843)
  • Giambattista Pertile (1848)
  • Teodoro Lovati (1860)
  • Luigi Porta (1860-1861)
  • Francesco Brioschi (1861)
  • Pietro Barinetti (1861-1862)
  • Giovanni Cantoni (1862-1868)
  • Francesco Cattaneo (1868-1873)
  • Tullio Brugnatelli (1873-1875)
  • Alfonso Corradi (1875-1878)
  • Luigi Cossa (1878-1879)
  • Alessandro Nova (1879-1880)
  • Giovanni Cantoni (1880-1882)
  • Carlo Cantoni (1882-1884)
  • Alfonso Corradi (1884-1887)
  • Pasquale Del Giudice (1887-1888)
  • Torquato Taramelli (1888-1891)
  • Carlo Cantoni (1891-1893)
  • Camillo Golgi (1893-1896)
  • Carlo Formenti (1896-1898)
  • Vittore Bellio (1898-1899)
  • Pasquale Del Giudice (1899-1901)
  • Camillo Golgi (1901-1909)
  • Luigi Berzolari (1909-1913)
  • Egidio Gorra (1913-1915)
  • Oreste Ranelletti (1915-1919)
  • Luigi Zoja (1919-1920)
  • Luigi Berzolari (1920-1922)
  • Guido Villa (1922-1923)
  • Arrigo Solmi (1923-1925)
  • Ottorino Rossi (1925-1936)
  • Paolo Vinassa de Regny (1935-1939)
  • Carlo Vercesi (1939-1943)
  • Plinio Fraccaro (1942-1944)
  • Carlo Vercesi (1944-1945)
  • Plinio Fraccaro (1945-1959)
  • Luigi De Caro (1959-1965)
  • Mario Rolla (1965-1970)
  • Antonio Fornari (1970-1976)
  • Alberto Gigli Berzolari (1976-1983)
  • Alessandro Castellani (1983-1988)
  • Roberto Schmid (1988-2005)
  • Angiolino Stella (2005-2013)
  • Fabio Rugge (2013-2019)
  • Francesco Svelto (dal 2019)

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ XXIII Giornata del laureato: il video integrale (na jeziku: srpski), Pristupljeno 2021-12-22 
  2. ^ „Ateneo”. Università degli Studi di Pavia (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  3. ^ Spizzi, Dante. „cesup | Università degli Studi di Pavia” (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  4. ^ a b „DUNGAL in "Dizionario Biografico"”. www.treccani.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  5. ^ Sangiorgio, Paolo (1831). Cenni Storici sulle due Università di Pavia e di Milano (na jeziku: italijanski). 
  6. ^ „LIBER PAPIENSIS in "Enciclopedia Italiana"”. www.treccani.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  7. ^ Schioppa, Antonio Padoa. „Scuola di Pavia, secolo XI”. 
  8. ^ „Biblioteche”. ppp.unipv.it. Pristupljeno 2021-12-22. 
  9. ^ Covini, Maria Nadia. „Pavia dai Beccaria ai Visconti-Sforza. Metamorfosi di una città, in Le subordinazioni delle città comunali a poteri maggiori in Italia dagli inizi del secolo XIV all’ancien régime. Risultati scientifici della ricerca, a cura di M. Davide, CERM, Trieste 2014, pp. 46-67”. 
  10. ^ „Facoltà - Università degli studi di Pavia”. web.archive.org. 2019-03-05. Arhivirano iz originala 05. 03. 2019. g. Pristupljeno 2021-12-22. 
  11. ^ „Pellegrini del sapere”. pellegrinidelsapere.unipv.eu. Pristupljeno 2021-12-22. 
  12. ^ „EDiSU - Collegi edisu”. www.edisu.pv.it (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  13. ^ „Fondazione Eucentre”. Fondazione Eucentre | European Centre For Training And Research in Earthquake Engineering | Pavia, Italy (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  14. ^ „Home”. IGM (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  15. ^ „CHT – Centre for Health Technologies | University of Pavia – The website for the Interdepartment Centre for Health Technologies” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  16. ^ „news.unipv – L’esperimento dell’Università di Pavia a bordo della ISS (video)”. news.unipv (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  17. ^ „Parco Tecnico Scientifico Pavia” (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  18. ^ „L.E.N.A. - Laboratorio Energia Nucleare Applicata |” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  19. ^ Spizzi, Dante. „Sistema Museale d'Ateneo” (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  20. ^ Spizzi, Dante. „Museo per la storia dell'Università | Università degli Studi di Pavia” (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  21. ^ „Homepage”. Kosmos Unipv (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  22. ^ „Museo della Tecnica Elettrica”. www-3.unipv.it. Pristupljeno 2021-12-22. 
  23. ^ [http://musei.unipv.it/Mineralogia/Default.htm „Museo di Mineralogia - Universit� degli Studi di Pavia, Dipartimento di Scienze della Terra”]. musei.unipv.it. Pristupljeno 2021-12-22.  replacement character u |title= na poziciji 33 (pomoć)
  24. ^ Spizzi, Dante. „Museo Camillo Golgi | Università degli Studi di Pavia” (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  25. ^ Spizzi, Dante. „Museo di Archeologia | Sistema Museale d'Ateneo” (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  26. ^ „Pavia University Press”. www.paviauniversitypress.it. Pristupljeno 2021-12-22. 
  27. ^ „UCampus | La webradiotv dell'Università di Pavia”. UCampus (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-12-22. 
  28. ^ „Giovanni Armillotta: "La Regata Pisa-Pavia, la più prestigiosa competizione accademica dell'Europa continentale"”. www.giovanniarmillotta.it. Pristupljeno 2021-12-22. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Универзитет_у_Павији&oldid=27030329”