Ustavni zakon 1953.

Ustavni zakon iz 1953. je donet kao veliki paket izmena Ustava Jugoslavije od 1946. godine, sa ciljem uvođenja pojma samoupravljanja u ustavnu materiju Jugoslavije. Ustav od 1946. godine sa ovim izmenama biće na snazi do Ustava Jugoslavije od 1963. godine. Ukinuto je Veće naroda i formirano Veće proizvođača, čime je izgubljeno nacionalno obeležje institucionalne skupštinske strukture. Umesto vlade i ministarstava uvedena izvršna veća i državni sekretarijati. Istog dana, Josip Broz Tito izabran za prvog predsednika Jugoslavije.

Odredbe

Osnovama političkog i društvenog uređenja proglašene su društvena svojina na sredstvima za proizvodnju, samoupravljanje proizvođača u privredi, samoupravljanje radnog naroda u opštini, gradu i srezu i samoupravljanje radnog naroda u oblasti prosvete, kulture i socijalnih službi.

Jugoslavija je proglašena socijalističkom, demokratskom saveznom državom suverenih i ravnopravnih naroda. Sva vlast u zemlji je pripadala radnom narodu preko predstavnika u raznim telima, kao i neposredno - izborima, opozivom predstavnika, zborovima, savetima i drugim oblicima samoupravljanja, koje je proglašeno za osnov čitavog uređenja.

Na polju predstavničkog tela ovo se ogledalo u uvođenju Veća proizvođača, kao doma predstavnika profesija, pored političkog doma. Napušten je princip dihotomne podele vlasti, a Savezna narodna skupština proglašena je za vrhovnog predstavnika narodnog suvereniteta i najviši organ vlasti federacije.

Do tada postojeći najviši izvršni organi, Prezidijum Narodne skupštine FNRJ i Vlada FNRJ zamenjeni su sa dva izvršna organa Savezne narodne skupštine - Predsednikom republike i Saveznim izvršnim većem (poznatim kao SIV), koji su skupštini bili odgovorni za rad. Predsednik republike bio je ujedno i predsednik SIV-a.

Takođe je napušten i demokratski centralizam, povećana su prava republika i autonomnih oblasti, a u opštini, gradu i srezu uvedeno je samoupravljanje.

Praksa

Ustavni zakon zapravo je proglašen za povelju društvenog samoupravljanja, a taj naziv nosiće i naredni ustavi Jugoslavije. Po zamisli tvoraca, ovaj ustav trebalo je da omogući nesmetanu izgradnju samoupravljanja, do donošenja novog Ustava Jugoslavije od 1963. godine. U praksi su posledice bile ogromne, a započeti proces podruštvljavanja imovine ostaviće posledice koje se do danas osećaju.

Literatura

• Dimić, Ljubodrag (2001). Istorija srpske državnosti. 3. Novi Sad: Ogranak SANU. 
• Petranović, Branko (1980). Istorija Jugoslavije 1918-1978. Beograd: Nolit. 
• Petranović, Branko (1988). Istorija Jugoslavije 1918-1988. 3. Beograd: Nolit.