Federacija sportova na ledu Italije
 | |
| Sport | hokej na ledu, karling, klizanje |
|---|---|
| Izvorno ime | Federazione Italiana Sport del Ghiaccio |
| Osnovan | 1924. |
| Sedište | Via G.B.Piranesi 46, 20137 Milano |
| Član IIHF od | 24. januar 1924. |
| Predsednik | Karl Linter |
| Reprezentacija M | 18. mesto (2013) |
| Reprezentacija Ž | 19. mesto (2013) |
| www.fisg.it | |
Federacija sportova na ledu Italije (FISG) (ital. Federazione Italiana Sport del Ghiaccio (FISG)) krovna je sportska organizacija zadužena za promociju i organizaciju takmičenja u sportovima na ledu na području Italije. Pored hokeja na ledu FISG je zadužen i za karling, brzo i umetničko klizanje.
Savez je punopravni član nekoliko međuanrodnih sportskih organizacija, uključujući i Međunarodnu hokejašku federaciju (IIHF, od 24. januara 1924. i Međunarodnu klizačku uniju (ISU).
Sedište Saveza nalazi se u gradu Milanu (na severu Italije).
Savez
[uredi | uredi izvor]Federacija zimskih sportova Italije osnovana je u Milanu 1926. godine fuzionisanjem dotadašnja tri saveza koja su bila zadužena za bob, klizanje na ledu i hokej na ledu, a sve sa ciljem efikasnije promocije i razvoja ovih sportova. FISG se 1933. fuzionisao sa Skijaškim savezom Italije i tako je nastala Federacija zimskih sportova Italije (FISI; ital. Federazione Italiana Sport Invernali). Sedište nove organizacije bilo je u Rimu.
Nakon Drugog svetskog rata došlo je do reorganizacije sportskih udruženja u Italiji, a samim tim su se hokej na ledu i skijanje izdvojili od klizačkog sporta. Međutim hokejaški savez nije dugo funkcionisao kao nezavisno sportsko telo i već 1952. ponovo se ujedinio sa klizačkom federacijom u sadašnju Federaciju sportova na ledu Italije (ital. Federazione Italiana Sport del Ghiaccio).
Savez je danas zadužen za sledeće sportove:
Istorijat italijanskog hokeja na ledu
[uredi | uredi izvor]Godine 1911. u Torinu, na ledu klizačkog kluba Valentino otvorena je prva hokejaška sekcija koja je promovisala hokej na ledu po standardnim (kanadskim) pravilima. Iako se ovaj sport i ranije praktikovao na području severne Italije (zahvaljujući pogodnim prirodnim uslovima), ova godina se može smatrati službenim početkom modernog hokeja na tlu Italije. U Torinu je ubrzo osnovan i prvi hokejaški klub. Razvoju ovog sporta umnogome su doprineli brojni italijanski imigranti iz Severne Amerike tokom 1920-ih godina, a među njima su se posebno isticali Leon Gual koji je među prvima preveo pravila ove igre na italijanski jezik i Frenk Ronkareli kog mnogi smatraju „ocem“ modernog italijanskog hokeja.
Tako su tokom dvadesetih godina prošlog veka počeli da niču brojni hokejaški klubovi. Nova igra je najveću popularnost razumljivo doživljavala u severnim delovima zemlje (područje Alpa) gde su postojali idealni prirodni uslovi za razvoj ovog sporta. Hokej na ledu za kratko vreme postaje glavna atrakcija u italijanskim zimskim centrima. Dodatni zamah u razvoju hokeja predstavljalo je i otvaranje prve ledene dvorane 1924. u Milanu, koju je pratilo i osnivanje gradskog kluba HK Milano (umesto kluba koji se takmičio u hokeju na rolerima). Iste godine osnovan je i Savez hokeja na ledu Italije koji je automatski postao i punopravni član tadašnjeg IIHF (24. januara 1924). Kako je broj novoosnovanih klubova rastao, javila se i ideja o osnivanju nacionalne lige. Prva nacionalna liga osnovana je 1935, i u njoj je učestvovalo 7 ekipa.
U to vreme u italijanskim klubovima (a kasnije i u reprezentativnim selekcijama) igrali su brojni stranci, uglavnom kanađani italijanskog porekla, a nedostatak domaćeg stručnog kadra nadoknađivali su treneri iz tadašnjih hokejaških velesila poput Kanade, SAD, Čehoslovačke i Ujedinjenog Kraljevstva. Upravo zahvaljujući stranim igračima tokom 1970-ih dolazi do naglog uspona hokeja na području Južnog Tirola koji je do tada važio isključivo za skijašku regiju (Val Gardena, Bolcano, Bruniko, Merano).[1]
Takmičenja
[uredi | uredi izvor]Prvo nacionalno prvenstvo igrano je u zimu 1924/25. godine, a prvi pobednik postala je ekipa Milana (koja je osvojila prvih 7 od 8 nacionalnih takmičenja). U prvih nekoliko sezona igralo se po kup sistemu dok je ligaški sistem uveden od 1935. godine.
Nacionalna liga danas je podeljena u 4 kvalitetna ranga (Serija A, Druga divizija, Serija B i Serija C). Igraju se i takmičenja za kup i superkup. U ženskoj konkurenciji igraju se dva kvalitetna ranga i nacionalni kup.
Muška seniorska reprezentacija je na međunarodnoj sceni debitovala u martu 1924. na Prvenstvu Evrope u Milanu. U premijernom meču Italijani su igrali sa selekcijom Francuske i ubedljivo su poraženi sa 0:12. Najveći uspesi seniorske reprezentacije su 4. mesto na prvenstvu Evrope 1929, 6. mesto na svetskom prvenstvu 1994. i 7. mesto na ZOI 1956. godine.
Ženska seniorska reprezentacija na međunarodnoj sceni debitovala je na svetskom prvenstvu 1999. gde je zauzela 17. mesto. Na ZOI su učestvovale samo jednom, i to 2006. kada je domažin olimpijskog turnira bio Torino i tada su osvojile poslednje 8. mesto.
Na međunarodnoj sceni učestvuju i mlađe uzrasne reprezentacije (do 20 i do 18 godina) u obe konkurencije.
Hokej na ledu u brojkama
[uredi | uredi izvor]Prema podacima IIHF za 2013. na području Italije je registrovano ukupno 6.909 igrača koji su se aktivno bavili hokejom na ledu. Od tog broja njih 2.407 su se takmičili u seniorskoj (2.002 muškarca i 405 žena), a 4.502 u juniorskoj konkurenciji. Licencu nacionalnog sudijskog saveza posedovala su ukupno 62 arbitra.
Hokejašku infrastrukturu čini 45 ledenih dvorana i 24 terena na otvorenom. Najveće dvorane su Olimpijski stadion u Kortini d'Ampeco (kapaciteta 10.000 mesta), te ledene dvorane u Milanu, Bolcanu i Torinu (kapaciteta po 5.000 mesta).
Vidi još
[uredi | uredi izvor]- Hokejaška liga Italije
- Reprezentacija Italije u hokeju na ledu
- Ženska reprezentacija Italije u hokeju na ledu
- Međunarodna hokejaška federacija
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Хоккей. Большая энциклопедия. Италия в словарях: Хоккей. Архивирано на сајту Wayback Machine (11. децембар 2013) Терра-Спорт, Олимпия Пресс, 2006. Pristupljeno 8. decembra 2013.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]