Pređi na sadržaj

Fernando Sveti princ

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Fernando „Sveti princ”
Infate Fernando
Lični podaci
Datum rođenja(1402-09-29)29. septembar 1402.
Mesto rođenjaSantarem, Portugalija
Datum smrti5. jun 1443.(1443-06-05) (40 god.)
Mesto smrtiFes, Maroko
GrobDominikanski manastir u Batalhi
Porodica
RoditeljiŽoao I
Filipa od Lankastera
DinastijaAviz

Princ Fernando(port. Fernando o Infante Santo; Santarem, 29. septembar 1402 - Fes 5. jun 1443) bio je portugalski princ iz dinastije Aviz. Nosio je titule lorda od Salvatera de Magosa i Autogije. 1434 godine proglašen je za Velikog majstora viteškog reda Aviza.

Mladost[uredi | uredi izvor]

Rođen je 29. septembra 1402. godine u Santaremu[1] kao najmlađe dete kralja Žoaoa I i Filipe Lankaster. Od svog detinjstva princ Fernando bio je naklonjen religiji i religijskim pitanjima. 1429 godine kralj Žoao I ga je proglasio gospodarem Salvatera de Magosa i Autogije.[2]

Nakon smrti kralja Žoaa, Fernando je 1434 godine proglašen zapovednikom viteškog reda Aviz.[3]Iako je bio izuzetno pobožan Fernando nije želeo crkvenu karijeru te je tako odbio zvanje kardinala koje mu je ponudio Papa Evgenije IV.[4]

Nezadovoljan svojim položajem Fernando je zatražio od svog brata kralja Duartea da mu dozvoli da stupi u službu na dvoru kralja Henrija VI.[5]Kralj Duarte je odbio ovaj Fernandov zahtev.

Opsada Tangera i zatočeništvo[uredi | uredi izvor]

Avgusta 1437. godine Fernando učestvuje u vojnoj kampanji protiv Maroka koju predvodi Enrike Navigator. Kampanja i opsada Tangera je završila katastrofom i Enrike je oktobra 1437 godine sklopio primirije. Glavni uslov primirja bio je da portugalci vrate Seutu Maroku[6]. Princ Fernando je predat kao talac do ispunjenja uslova primirija. Kao talac sa svojom pratnjnom zatočen je u Arzili.

Vest o porazu kod Tangera negativno je odjeknula kod portugalijskog plemstva i dovela je do velikih podela. Fernandov brat Žoao je odmah otplovio za Arzilu i poveo neuspešne pregovore o njegovom oslobađanju. Vojvoda Pedro je tražio od kralja Duartea da se ispune uslovi primirija i da se Seuta vrati Maroku. U cilju nalaženja rešenja Duarte je početkom 1438 godine sazvao Kortes u Leiriji. Međutim rešenje nije pronađeno, plemstvo je odbijalo da se Seuta preda zarad Fernandovog oslobođenje.

Fernando „Sveti princ”

Videvši da Portugalija ne poštuje sporazum marinidske vlasti 25. maja 1438 godine prebacuju Fernanda i ostale taoce iz Arzile u Fes.

Princ Fernando je umro u Fesu 5. juna 1443. godine[7]. Telo princa Fernanda pohranjeno je u manastiru u Batalhi 1471 godine.

Kult sveca[uredi | uredi izvor]

Vest o smrti princa Fernanda u domovini izazvalo je veliko žaljenje. Princ Fernando je postao simbol velikog žrtvovanja zarad domovine i ubrzo je dobio epitet „Sveti princ”. Kult „Svetog princa” brzo se raširio Portugalijom. 1470 godine pokrenut je proces njegove beatifikacije od strane Rimokatoličke crkve, međutim princ Fernando nikada nije beatifikovan niti kanonizovan.

U ikonografiji često je prikazivan kao zatvorenik, iznemogao, zapušten, sa nogama i rukama u lancima.[8]Kasnije je ponekad prikazivan u ratničkom oklopu.

Život i stradanje princa Fernanda posužio je kao inspiracija mogim književnim delima.

Porodično stablo[uredi | uredi izvor]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
16. Dinis od Portugalije
 
 
 
 
 
 
 
8. Afonso IV od Portugalije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
17. Elizabeta od Aragona
 
 
 
 
 
 
 
4. Pedro I od Portugalije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
18. Sančo IV od Kastilje
 
 
 
 
 
 
 
9. Beatris od Kastilje
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
19. Marija de Molina
 
 
 
 
 
 
 
2. Žoao I
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
20. Martim Lourenço
 
 
 
 
 
 
 
10. Lourenco Martins
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Tereza Lourenco
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
11. Sanča Martins
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Fernando „Sveti princ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
24. Edvard II Plantagenet
 
 
 
 
 
 
 
12. Edvard III Plantagenet
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
25. Izabela Francuska
 
 
 
 
 
 
 
6. Džon od Genta
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
26. Vilijam I, grof od Enoa
 
 
 
 
 
 
 
13. Filipa od Enoa
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
27. Žana od Valoa
 
 
 
 
 
 
 
3. Filipa od Lankastera
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
28. Henri, 3. grof od Lankastera
 
 
 
 
 
 
 
14. Henri od Grosmonta, 1. vojvoda od Lankastera
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
29. Maud Chaworth
 
 
 
 
 
 
 
7. Blanš od Lankastera
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
30. Henry de Beaumont, 4th Earl of Buchan
 
 
 
 
 
 
 
15. Izabela Bomon
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
31. Alice Comyn
 
 
 
 
 
 

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Álvares (pp. 5–6)
  2. ^ Pina, Chronica de D. Duarte (p. 52); Cacegas and Sousa (1866: p. 312)
  3. ^ Pina (p. 40); Pope Eugenius IV's bull Sincere Deuotionis appointing Ferdinand to head the Order of Avis in September 1434 can be found in Monumenta Henricina, vol. V (p. 69)
  4. ^ Álvares (pp. 43–44), Cacegas and Sousa (p. 314). Also  Herbermann, Charles, ur. (1913). „Blessed Ferdinand”. Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 
  5. ^ Ruy de Pina, Chronica d'El Rey D. Duarte, Ch. 10; Russell, 2000: p. 151; Frei João Álvares (p. 42) suggests the prince's destination was England.
  6. ^ Ruy de Pina, Cronica de D. Duarte, (p. 125). Russell ((2000), pp. 182–84). A copy of the treaty of October 17, 1437 is preserved and found in Monumenta Henricina, Vol. VI, p. 211
  7. ^ Álvares (1730). Chronica dos feytos, vida, e morte do Infante santo D. Fernando, que morreo em Fez. Rodrigues. str. 277—. ; on the exactness of the June 5th date, see the 1473 letter of Álvares, reproduced in Saraiva ((1925), pp. 102–03)
  8. ^ Ferdinand's lifting of his chains to walk is mentioned in Álvares (p. 135)

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Álvares, Frei João c. 1460, Tratado da vida e dos feitos do muito vertuoso Senhor Infante D. Fernando, first published 1527, Lisbon. Reprinted 1577, Coimbra. 1730 edition retitled Chronica dos feytos, vida, e morte do infante santo D. Fernando, que morreo em Fez, Fr. Jeronimo dos Ramos, editor, Lisbon: M. Rodrigues.
  • Ruy de Pina (c. 1510) Chronica d'el Rey D. Duarte, first published 1790 in J.F. Correia da Serra, editor, Collecção de livros ineditos de historia portugueza, Vol. 1, Lisbon: Academia das Ciências. 1901 edition, Gabriel Pereira, editor, Lisbon: Escriptorio
  • Ruy de Pina (c. 1510) Chronica d'el Rey D. Affonso V, first published 1790 in J.F. Correia da Serra, editor, Collecção de livros ineditos de historia portugueza, Vol. 1. Lisbon: Academia das Ciências de Lisboa [1901 edition, 3 vols, Gabriel Pereira, editor, Lisbon: Escriptorio,
  • Saraiva, José (1925) Os Painéis do Infante Santo. Leiria: Central.
  • Russell, P. E. (2000) Prince Henry 'the Navigator': a life New Haven, Conn: Yale University Press
Fernando Sveti princ na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Фернандо_Свети_принц&oldid=27035137”