Fiat ARF
| Fiat ARF | ||
|---|---|---|
 Avion Fiat ARF na Salonu aeronautike u Parizu 1919. | ||
| Opšte | ||
| Namena | takmičarski avion | |
| Posada | 2 člana | |
| Zemlja porekla |  Italija
| |
| Proizvođač | Fiat Aviazione (Fiat Aviacione) | |
| Prvi let | 1919. | |
| Početak proizvodnje | 1919. | |
| Uveden u upotrebu | 1919. | |
| Status | neaktivan | |
| Prvi korisnik | Italija
| |
| Broj primeraka | 3 | |
| Dimenzije | ||
| Dužina | 10,13 m | |
| Razmah krila | 16,23 m | |
| Visina | 3,70 m | |
| Masa | ||
| Prazan | 2.350 kg | |
| Normalna poletna | 4.709 kg | |
| Pogon | ||
| Klipno-elisni motor | 1 h Fiat A.14 (V12 cilindara) | |
| Snaga | 515 kW | |
| Performanse | ||
| Brzina krstarenja | 205 km/h | |
| Maks. brzina na Hopt | 261 km/h | |
| Dolet | 4.500 km | |
| Plafon leta | 3.500 m | |
Fiat ARF (ital. Fiat ARF) je bio dvokrilni jednomotorni dvosedi avion napravljen u Italiji za takmičenje u preletu Atlantika. Avion je prvi put poleteo 1919. godine.
Projektovanje i razvoj
[uredi | uredi izvor]
Inženjer Rosateli je razvio jednomotorni dvokrilac, nazvan Fiat ARF (Atlantico-Rosatelli-Fiat), opremljen novim, snažnim linijskim motorom Fiat A.14. Rukovodstvo Fiata, nije želelo da bude isključeno iz priče koja se zvala Atlantik, odobrilo je izgradnju tri aviona, koji su bili registrovani kao I-ARGA, I-ARGO, i I-ARCA, kako bi učestvovali u nagradi od 10.000 funti britanskog lista Dejli Meil za pilota koji je prvi prešao preko Atlantika. Ovu nagradu su, međutim, osvojili avijatičari Džon Alkok i Frederik Viten Braun, koji su između 14. i 15. juna 1919. leteli iz Kanade u Irsku dvokrilcem Vikers Vimi pre nego što je Fiat ARF bio spreman.
Tehnički opis
[uredi | uredi izvor]Trup je karakterisao pravougaoni poprečni presek sa dva otvorena kokpita postavljena u tandemu, prednji za pilota, zadnji za osmatrača/mahaničara/putnika[1]. Pramac trupa u predelu motora je obložen aluminijumskim limom. Izvan limene obloge, ceo trup je obložen impregniranim obojenim platnom.
Pogonska grupa Avion Fiat BR je bio opremljen 12-to cilindričnim motorom sa linijskim V rasporedom cilindara i tečnošću hlađen Fiat A.14 snage 700 KS (515 kW). U to vreme je smatran jednim od najjačih motora korišćeni u vazduhoplovstvu[2]. Na vratilu motora se nalazila dvokraka drvena vučna elisa fiksnog koraka.
Krila su bila drvene konstrukcije sa dve ramenjače, relativno tankog profila, presvučena impregniranim platnom. Krica (eleroni) za upravljanje avionom su se nalazila samo na gornjim krilima. Gornje i donje krilo su bili istih oblika i dimenzija. Između sebe krila su bila povezana V upornicama napravljenih od čeličnih cevi (Vorenova greda).
Repne površine su se satojale od horizontalnih i vertikalnog stabilizatora i kormla pravca i dubine. Svi elementi su drvene konstrukcije presvučeni impregniranim platnom. Horizontalni stabilizatori su sa donje strane ukrućeni upornicama oslonjenim na rup aviona.
Stajni trap je bio klasični biciklističkog tipa, fiksni zadnji tricikl sa zadnjim klizačem. Prednje noge, kolica su bile opremljene amortizerima sa gumenenim prstenovima, a točkovi su napravljeni od pune gume o obrtali su se oko fiksne osovine.
Naoružanje
[uredi | uredi izvor]Avion nije bio naoružan.
Verzije
[uredi | uredi izvor]Ne postoje različite verzije ovog aviona.
Operativno korišćenje
[uredi | uredi izvor]Poručnik Frančesko Brah Papa je 26. februara 1920. osvojio svetski brzinski rekord sa četiri osobe u avionu Fiat ARF, zabeleživši maksimalnu brzinu od 261 km/h na aerodromu Torino-Mirafiori.
Izviđački bombarder Fiat ARF (Aeroplano-Rosatelli-Fiat) sa dva sedišta i jednim motorom bio je modifikovana verzija Fijata BR, sa povećanim kapacitetom goriva i poboljšanim detaljima. Kompanija pod nazivom CNA kupila je dva ARF-a u ime ruske trgovinske delegacije u Italiji, po ugovoru koji od ove kompanije zahteva da testira i isporuči avion. Bili su registrovani I-ARGA i I-ARGO i odlučeno je da se prevezu u SSSR i ne šalju brodom ili železnicom, uprkos protivljenju tehničara ruske delegacije. Avion je napustio Mirafiori i preleteo preko Kampo-formida, ali su se oba srušila oktobra 1921. u Tulominu pre nego što su napustili Italiju; poginuli su piloti italijanskih prevoznika Strata i Garone. Ovaj neuspeli poduhvat bio je gotovo sigurno prvi pokušaj nove sovjetske vlade da kupi avione u inostranstvu.
Sačuvani primerci
[uredi | uredi izvor]Nije sačuvan nijedan primerak ovog aviona.
Zemlje koje su koristile avion
[uredi | uredi izvor]Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ D. Lučić: Osnovi praktične aerodinamike sa opisima aeroplana, Biblioteka „Vazduhoplovnog Glasnika“, Novi Sad, 1936,
- ^ http://flyingmachines.ru/Site2/Arts/Art4952.htm
Literatura
[uredi | uredi izvor]- D. Lučić: Osnovi praktične aerodinamike sa opisima aeroplana, Biblioteka „Vazduhoplovnog Glasnika“, Novi Sad, 1936,
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]
- http://flyingmachines.ru/Site2/Crafts/Craft30104.htm* Arhivirano na sajtu Wayback Machine (22. januar 2022)
- http://flyingmachines.ru/Site2/Arts/Art4952.htm
Avioni - FIAT Aviazione | ||
|---|---|---|
| Serija G -(Giuseppe Gabrielli) |  | |
| Serija BR bombarderi -(Celestino Rosatelli) | ||
| Serija CR lovci -(Celestino Rosatelli) | ||
| Ostale oznake | ||