Franjevci konventualci
Franjevci konventualci su pripadnici rimokatoličkog Reda male braće konventualaca (lat. Ordo Fratrum Minorum Conventualium / OFM Conv.) koji spada u skupinu franjevačkih redova. Konventualski franjevački red je nastao usled podele unutar prvobitno jedinstvenog Franjevačkog reda, u okviru koga su još od osnivanja u 13. veku postojale dve struje: opservantska i konventualska. Prva se zalagala za strogo poštovanje zaveta siromaštva bez sticanja imovine, dok je druga praktikovala uslovno poštovanje zaveta uz sticanje imovine. Unutrašnja previranja između pomenutih struja dovela su 1517. godine do podele na dva posebna franjevačka reda (opservantski i konventualski). Od tada postoji samostalan Franjevački konventualski red, a njegovi pripadnici se nazivaju franjevcima konventualcima.[1][2][3]
Pripadnici ovog franjevačkog reda bili su tokom istorije veoma aktivni i na raznim južnoslovenskim prostorima.[4][5]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Esser 1972.
- ^ Esser 1983.
- ^ Maračić 1991, str. 14-29.
- ^ Žugaj 1989, str. 1-26.
- ^ Žugaj 1990, str. 1-48.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Esser, Kajetan (1972). Pregled povijesti Franjevačkog reda. Sarajevo: Franjevačka teologija.
- Esser, Kajetan (1983). Početak i svrha Franjevačkog reda. Split: Kačić.
- Žugaj, Marijan (1989). „Bosanska vikarija i franjevci konventualci”. Croatica Christiana periodica. 13 (24): 1—26.
- Žugaj, Marijan (1990). „Samostani franjevaca konventualaca u Bosanskoj vikariji”. Croatica Christiana periodica. 14 (25): 1—48.
- Linč, Džozef H. (1999). Istorija srednjovekovne crkve. Beograd: Clio.
- Maračić, Ljudevit Anton (1991). „Conventualitas u redu Male braće”. Croatica Christiana periodica. 15 (28): 14—29.
- Radonić, Jovan (1950). Rimska kurija i južnoslovenske zemlje od XVI do XIX veka. Beograd: Naučna knjiga.
- Stanojević, Stanoje (1912). Borba za samostalnost Katoličke crkve u Nemanjićskoj državi. Beograd: Srpska kraljevska akademija.
