Pređi na sadržaj

Hugenoti

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Hugenoti su francuski protestanti, pripadnici Protestantske reformističke crkve Francuske. Takođe su poznati kao francuski kalvinisti.[1]

Poznati hugenot je bio Enrike od Navare, budući kralj Anri IV od Francuske, koji je morao da se odrekne protestantizma kako bi spasao život u pokolju hugenota koji se desio 24. avgusta 1572, poznatom kao Vartolomejska noć.

Hugenotske pobune 1620-ih rezultirale su ukidanjem njihovih političkih i vojnih privilegija. Zadržali su verske odredbe Nantskog edikta sve do vladavine Luja XIV, koji je postepeno pojačavao progon protestantizma sve dok nije izdao Edikt iz Fontenbloa (1685). Time je okončano pravno priznavanje protestantizma u Francuskoj i hugenoti su bili primorani da ili pređu u katoličanstvo (verovatno kao nikodemiti) ili da pobegnu kao izbeglice; bili su podvrgnuti nasilnim dragonadama. Luj XIV je tvrdio da je populacija francuskih hugenota smanjena sa oko 900.000 ili 800.000 pristalica na samo 1.000 ili 1.500. On je preuveličao pad, ali dragonade su bile razorne za francusku protestantsku zajednicu. Egzodus hugenota iz Francuske doveo je do odliva mozgova, jer su mnogi od njih zauzimali važna mesta u društvu.[2][3][4]

Preostali hugenoti su se suočili sa kontinuiranim progonom pod Lujem XV. U vreme njegove smrti 1774, kalvinizam je bio skoro eliminisan iz Francuske. Progon protestanata je zvanično okončan Versajskim ediktom, koji je potpisao Luj XVI 1787. Dve godine kasnije, Revolucionarnom deklaracijom o pravima čoveka i građanina iz 1789, protestanti su stekli jednaka prava kao građani.[5]

Simbol

[uredi | uredi izvor]
Hugenotski krst

Hugenotski krst je prepoznatljivi amblem hugenota (croix huguenote). Sada je zvanični simbol Église des Protestants réformés (Francuska protestantska crkva). Potomci hugenota ponekad ovaj simbol prikazuju kao znak izviđanja (prepoznavanja) među njima.[6]

Demografija

[uredi | uredi izvor]
Religiona geopolitika 16. veka na mapi moderne Francuske.
  Pod kontrolom hugenotskog plemstva
  Oblasti sa prisustvom hugenota i katolika
  Pod kontrolom katoličkog plemstva
  Oblast luteranske većine

Pitanje demografske snage i geografskog širenja reformisane tradicije u Francuskoj pokriveno je u raznim izvorima. Većina njih se slaže da je hugenotska populacija dostigla čak 10% ukupne populacije, ili oko 2 miliona ljudi, uoči masakra na dan Svetog Vartolomeja 1572.[7][8]

Novo učenje Džona Kalvina privuklo je značajne delove plemstva i urbane buržoazije. Nakon što je Džon Kalvin uveo reformaciju u Francuskoj, broj francuskih protestanata se tokom decenije između 1560. i 1570. godine neprekidno rastao do oko deset procenata stanovništva, ili približno 1,8 miliona ljudi.[7] U istom periodu u Francuskoj je delovalo oko 1.400 reformiranih crkava.[7] Hans J. Hilerbrand, stručnjak za tu temu, u svojoj Enciklopediji protestantizma: Četvorotomni set tvrdi da je hugenotska zajednica dostigla čak 10% francuskog stanovništva uoči masakra na dan Svetog Vartolomeja, smanjujući se na 7 do 8% do kraja 16. veka, a dalje nakon snažnog progona koji je ponovo počeo ukidanjem Nanteskog edikta od strane Luja XIV iz Francuske 1685.[7]

Među plemićima, kalvinizam je dostigao vrhunac uoči masakra na Dan Svetog Vartolomeja. Od tada se potpora naglo smanjivala, jer hugenote više nisu tolerisale ni francuska kraljevska porodica, ni katoličke mase. Do kraja šesnaestog veka hugenoti su činili 7-8% celokupne populacije, ili 1,2 miliona ljudi. Do trenutka kada je Luj XIV ukinuo Nantski edikt 1685. godine, hugenoti su činili 800.000 do milion ljudi.[7]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Gilman, C. Malcolm (1962). The Huguenot Migration in Europe and America, its Cause and Effect. 
  2. ^ Baofu, Peter (2013). The Future of Post-Human Migration: A Preface to a New Theory of Sameness, Otherness, and Identity. Cambridge Scholars Publishing. str. 243. ISBN 9781443844871. 
  3. ^ Le Hir, Marie-Pierre (2020). French Immigrants and Pioneers in the Making of America. McFarland. str. 64. ISBN 9781476684420. „The exodus of Huguenots who left France to settle in England, Holland, Switzerland, and German principalities before sailing to British North America, created a brain drain ... 
  4. ^ Andrews, Kerry (2020). The Collected Works of Ann Yearsley. Taylor & Francic. str. 332. ISBN 9781000743791. „The exodus of Huguenots from France caused an early kind of 'brain drain' whereby France lost many of its most skilled workers and artisans 
  5. ^ Aston, (2000). Religion and Revolution in France, 1780–1804. str. 245–250. 
  6. ^ „The National Huguenot Society - Cross of Languedoc”. www.huguenot.netnation.com. Arhivirano iz originala 06. 08. 2020. g. Pristupljeno 2018-12-07. 
  7. ^ a b v g d Hans J. Hillerbrand, Encyclopedia of Protestantism: 4-volume Set, paragraphs "France" and "Huguenots"
  8. ^ The Huguenot Population of France, 1600-1685: The Demographic Fate and Customs of a Religious Minority by Philip Benedict; American Philosophical Society, 1991 - 164

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Na francuskom

[uredi | uredi izvor]
  • Augeron Mickaël, Didier Poton et Bertrand Van Ruymbeke, dir., Les Huguenots et l'Atlantique, vol. 1: Pour Dieu, la Cause ou les Affaires, préface de Jean-Pierre Poussou, Paris, Presses de l'Université Paris-Sorbonne (PUPS), Les Indes savantes, 2009
  • Augeron Mickaël, Didier Poton et Bertrand Van Ruymbeke, dir., Les Huguenots et l'Atlantique, vol. 2: Fidélités, racines et mémoires, Paris, Les Indes savantes, 2012.
  • Augeron Mickaël, John de Bry, Annick Notter, dir., Floride, un rêve français (1562–1565), Paris, Illustria, 2012.

Tekstovi

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]