Cata Dujšin-Ribar
| Cata Dujšin Ribar | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Katarina Dujšin Ribar |
| Nadimak | Cata |
| Datum rođenja | 17. oktobar 1897. |
| Mesto rođenja | Trogir, Austrougarska |
| Datum smrti | 8. septembar 1994. (96 god.) |
| Mesto smrti | Zagreb, Hrvatska |
| Umetnički rad | |
| Polje | slikarstvo |
Katarina Cata Dujšin Ribar (rođ. Gatin; Trogir, 17. oktobar 1897 — Zagreb, 8. septembar 1994) bila je hrvatska slikarka i restaurator slika.[1] Cata Dujšin-Ribar pored slikarstva se istakla i kao pesnik.[2]
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođena je 17. oktobra 1897. godine u Trogiru. Bila je jedno od petoro dece carinskog službenika Vjekoslava Gatina i njegove supruge Guistine. Odrasla je u Boki Kotorskoj, gde je u Kotoru završila osnovnu školu i tri razreda Trgovačke akademije. Godine 1915. porodica se preselila u Split, gde joj je u Trgovačkoj školi predavao slikar Emanuel Vidović, koji je otkrio njen slikarski talenat. Nakon dodatnog usavršavanja u Vidovićevom ateljeu, 1917. godine je upisala Akademiju likovnih umetnosti u Zagrebu, gde su joj predavali profesori Fredo Kovačević, Oton Iveković i Menci Klement Crnčić.[3]
Zbog bolesti, 1922. godine je pred kraj studija morala da napusti Akademiju zbog čega nije diplomirala. Dalje školovanje je nastavila privatno tokom 1924. i 1925. godine kod slikara Vladimira Becića, a usavršavala se i u Parizu i Londonu. Radila je kao restauratorka u Galeriji umetnina u Splitu.[3] Slikala je dalmatinske krajolike i portrete s lirskim ili dramskim obeležjem. Prvu samostalnu izložbu u inostranstvu imala je u Lonodun, maja 1936. godine, a izlagala je i u Njujorku, Vašingtonu i Veneciji.
Bavila se i književnošću pišući poeziju. Iako je počela da piše još u mladosti, objavljivala je tek u kasnijim godinama života. Poemu Noć tamna je moja objavila je 1962. godine, a 1971. godine je objavila svoju prvu zbirku pesama Rastanci bez rastanaka. Nakon ove objavila je još dve zbirke pesama — Iz kamene jeke (1975), Catina lirika (1983) i Moj dom (1992).
Od 1920. do 1947. godine je bila u braku sa glumcem Dubravkom Dujšinom (1894—1947), prvakom Hrvatskog narodnog kazališta. Nakon njegove iznenadne smrti, 1948. je upoznala advokata i političara dr Ivana Ribara (1881—1968), za koga se udala 1952. godine. Godine 1976. je zbirku slika, umetničkih predmeta i knjiga, kao i arhivski materijal i celokupni inventar svog stana u Demetrovoj ulici broj 3 u Zagrebu poklonila gradu Zagrebu uz uslov da se u stanu uredi memorijalna zbirka koja će predstavljati život i rad troje istaknutih ličnosti kulture, umetnosti i politike.[3] Među 214 predmeta, koje sadrži ova zbirka, nalaze se skulpture istaknutih jugoslovenskih vajara — Ivana Meštrovića, Tome Rosandića, Vanje Radauša, Antuna Augustinčića, Koste Angelija Radovanija i dr.
Umrla je 8. septembra 1994. godine u Zagrebu. Sahranjena je na groblju Mirogoj pored svog prvog supruga Dubravka Dujšina. Na njihovom nadgrobnom spomeniku nalaze se Catini stihovi:"Ne boj se visina, sa mnom blistavi su vrhunci."[3]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ „Dujšin-Ribar, Cata”. enciklopedija.hr. Pristupljeno 24. 1. 2022.
- ^ Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. 1984. str. 173.
- ^ a b v g „Cata Dujšin – Ribar: Slikarica, pjesnikinja i vrlo naočita dama”. belizagrebgrad.com.hr. Arhivirano iz originala 24. 01. 2022. g. Pristupljeno 24. 1. 2022.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- „Prvom mužu digla je i oltar. Dok je živjela s drugim...”. www.vecernji.hr. 21. 8. 2018.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
