Šar B-1
Šar B-1bis | |
---|---|
Osnovne karakteristike | |
Zemlja porekla | Francuska |
Namena | teški tenk |
Proizvođač | Reno |
Početak proizvodnje | 1930/1935. |
Broj primeraka | 35 (B-1)+ 486 (B-1bis)[1] |
Brzina na putu | 28 km/h |
Doseg | 200 km |
Dimenzije i masa | |
Dužina | 6.37 m |
Širina | 2,5 m |
Visina | 2,79 m |
Težina | 31.5 t |
Oprema | |
Glavno naoružanje | haubica od 75 mm u trupu |
Sporedno naoružanje | 47 mm top u kupoli + mitraljez 7,5 mm |
Oklop | 60 mm |
Motor | Šestocilindrični „Reno“ motor |
Snaga (KS) | 300 KS |
Posada | |
Posada | 4 |
Šar B-1 (fr. Char B-1) je bio francuski teški tenk iz vremena Drugog svetskog rata.
Istorija
[uredi | uredi izvor]Prvi srednji tenk u Francuskoj vojsci 30-ih godina bio je Šar D-1, ali je razvoj težeg vozila počeo još 1927.
B-1
[uredi | uredi izvor]1930. napravljena su tri prototipa, sa topom od 75 mm postavljenim u trup tenka i dva mitraljeza u kupoli, koji su testirani 1931. kao Šar B-1.
B-1bis
[uredi | uredi izvor]Dalje usavršavanje povećalo je debljinu oklopa i zamenilo kupolu novom sa topom od 47 mm i spregnutim mitraljezom. Mali broj je naručen 1934. pre nego što je dalje usavršavanje dalo B-1bis, koji je postao glavna varijanta u proizvodnji.[2]
Karakteristike
[uredi | uredi izvor]Trup su činili liveni segmenti spojeni poprečnim stubovima, na kojima je počivalo vešanje. Vozač je sedeo napred i levo. Desno od njega bila je haubica od 75 mm, koju je vozač podizao kormilom od -15 do +25 stepeni. Okretanje topa postizano je okretanjem celog vozila. Nišani su bili u vozačevom viziru i povezani sa elevacijom haubice. Komandir se nalazio u kupoli APX-4 za jednog čoveka (istoj kao kod Somua S35), naoružanoj topom SA35 kalibra 47 mm i spregnutim mitraljezom od 7,5 mm. Ispod komandira u sredini trupa bili su punilac haubice i radio-operater. Tenk je imao napredno hidraulično upravljanje, neophodno za nišanjenje haubicom.[3]
U borbi
[uredi | uredi izvor]Za svoju predviđenu ulogu podrške pešadiji, B-1bis bio je impresivan tenk. Njegov čeoni oklop bio je neprobojan za sve nemačke PT topove tog vremena, osim kada je PVO Flak od 88 mm korišćen u protivtenkovske svrhe, haubica od 75 mm izbacivala je veoma korisna eksplozivna zrna, a top SA35 od 47 mm bio je smrtonosan protiv nemačkih tenkova. Ali, u nepredviđenim okolnostima njegovi nedostaci bili su bolno uočljivi. Oba topa pucala su sporo, 75 mm zato što se nišanilo okretanjem celog tenka, a 47 mm zato što je u kupoli bio samo jedan čovek, koji je morao da traži ciljeve, nišani, puca i puni top sam. Domet vozila bio je jednak nemačkom Pancer III, ali je tenk bio spor, naročito (zbog zastarelog vešanja) van puta.[3]
Korisnici
[uredi | uredi izvor]Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]Literatura
[uredi | uredi izvor]- Ness, Leland (2002). Jane's-World War II Tanks And Fighting Vehicles-The Complete Guide. London: HarperCollinsPublishers. ISBN 978-000711228-9.