Magnolia liliflora
| Magnolia lilifora | |
|---|---|
| |
Naučna klasifikacija 
| |
| Carstvo: | Plantae |
| Kladus: | Tracheophytes |
| Kladus: | Angiospermae |
| Kladus: | Magnoliids |
| Red: | Magnoliales |
| Porodica: | Magnoliaceae |
| Rod: | Magnolia |
| Vrsta: | M. liliflora
|
| Binomno ime | |
| Magnolia liliflora (Desr.)
| |
| Sinonimi[1] | |
| |
Magnolija (lat. Magnolia liliflora) je vrsta biljke iz porodice Magnoliaceae.
Opis[uredi | uredi izvor]
Magnolija je višegodišnji, listopadni žbun, grm ili malo drvo, visoko 2 - 3 (nekad i do 5) metara. Krošnja je okruglaste forme s granama koje su međusobno jako isprepletane. Kora na granama je glatka, svetlosive boje. Izdanci su u početku dlakavi, nakon toga postaju goli. Tokom zime izdanci su tamnozeleni s malim brojem lenticela. Listovi su naizmenični, krupni, široko eliptični do objajasti, celog ruba, dužine između 15 i 20 centimetara, širine između 8 i 10 centimetara s kratkim i zatupastim vrhom. Pri samoj bazi imaju klinastu formu, goli, s adaksijalne (gornje) strane tamnozeleni, dok su s abaksijalne (donje) strane bledozeleni s izraženom mrežastom nervaturom. Na naličju se duž nerava javljaju i dlake. Cvetovi su uzani u formi bokala ili zvona, dvopolni (⚥), aktinomorfni (*), prečnika oko 3 do 4 centimetra (dužine 10 do 11 centimetara), bez mirisa. Cvetni omotač je prost i naziva se perigon, slične forme kao kod ljiljana, po čemu je vrsta i dobila ime. Listići perigona su raspoređeni u nekoliko krugova (najčešće u tri kruga po 3 – P 3+3+3). Listići spoljašnjeg kruga su čašicoliki, sa spoljašnje strane zelenkaste boje i rano otpadaju. Listići unutrašnjih krugova su sa spoljašnje strane purpurno roze, dok su s unutrašnje strane beli, obrnuto-jajasti i nalaze se na kratkim, debelim drškama. Cvetna loža je ispupčena s velikim brojem spiralno raspoređenih listolikih prašnika (A∞). Plodnik je apokarpan, nadcvetan iz velikog broja spiralno raspoređenih karpela (G∞).Plod liči na šišarku, dužine je oko 9 centimetara i po tipu je zbiran, a sastoji se iz pojedinačnih plodova – meškova. Semena kada sazru su crvene boje i vise na dugim, svilenkastim nitima. Ispod zrelog ploda vide se ožiljci prašnika u vidu sitnih tačkica, dok se ispod ožiljaka prašnika nalaze i ožiljci perigona. Cveta pre ili u toku listanja, obično tokom aprila ili maja meseca.[2] [3]
Oprašivanje se vrši pomoću insekata. Ova vrsta (i rod generalno) ne stvara nektar, ali je polen bogat proteinima i pčele ga iz tog razloga koriste kao izvor nutrijenata. Ekstrakt kore drveta magnolije se u zemljama Dalekog Istoka koristi u tradicionalnoj medicini kao lek za tretiranje raznih tegoba i zdravstvenih stanja, kao što su nervoza i depresija.[4]
Ekologija[uredi | uredi izvor]
Preferira dobro drenirano zemljište, a takođe joj pogoduju blago kisela, neutralna ili bazna, tj. blago alkalna zemljišta. Može da raste u polusenci ili bez senke. Preferira vlažnu podlogu. Značaj joj se ogleda u tome što može tolerisati atmosfersko zagađenje. [5]
Stanište[uredi | uredi izvor]
Opšte nativno rasprostranjenje joj obuhvata regiju centralne i zapadne Kine (Hubej, Sečuan). U Srbiji se često gaji po parkovima i vrtovima kao ukrasna biljka. [2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ The Plant List: A Working List of All Plant Species, Pristupljeno 7. 5. 2022
- ^ a b Josifović, Mladen; Sarić, Miloje. Flora SR Srbije.
- ^ Igić, R. Vukov, D. 2000. Praktikum iz sistematike viših biljaka, Prirodno-matematički fakultet, Institut za biologiju Novi Sad. ISBN 86-7031-012-0
- ^ www.plantea.com.hr/magnolija
- ^ pfaf.org/user/Plant.aspx?LatinName=Magnolia+liliiflora
