Đulići (Zvornik)
Đulići | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Bosna i Hercegovina |
| Entitet | Republika Srpska |
| Opština | Zvornik |
| Stanovništvo | |
| — 2013. |  701 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 44° 27′ 19″ S; 19° 04′ 02″ I / 44.4553° S; 19.0672° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
  Đulići Đulići na karti Bosne i Hercegovine | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 056 |
Đulići su naseljeno mjesto u opštini Zvornik, Republika Srpska, BiH. Prema popisu stanovništva iz 2013. u naselju je živio 701 stanovnik.
Geografija
[uredi | uredi izvor]Nalazi se na 175-315 metara nadmorske visine, površine 4,54 km2, udaljeno oko 10 km od gradskog centra. Sjedište je istoimene mjesne zajednice. Zaselak Đulići je zbijenog tipa, a zaseoci Durakovići i Radave su razbijenog. Selo se prostire u podnožju Ćirilovog brda. Kroz atar protiče rijeka Sapna, u koju se uliva Bijeli potok. Do početka devedesetih godina 20. vijeka radile su Mehina, Mikina, Ratkova, Selmina i Fehimova vodenica. Izvori su: Vodica, Đulićka voda, Mera ja i Radavički izvor. Atar je bogat bjelogoričnom šumom (hrast, bukva, grab) i ljekovitim biljem.[1]
Istorija
[uredi | uredi izvor]Na lokalitetu Groblje otkriveni su ostaci rimskog naselja. Mekteb je otvoren 1933. godine. Džamija je podignuta 1967, a obnovljena 2008. godine. Centralno groblje je Đulićko mezarje, a postoji i više porodičnih grobalja. Dom kulture sagrađen je 1988, a fudbalsko igralište 2013. godine. U Domu kulture smješteni su mjesna kancelarija i Udruženje žena "Amika" (2019). Selo je dobilo električnu energiju 1966/1967, asfaltni put 1974, telefonske priključke 1981/1982, a vodovod i kanalizaciju 2002. godine. Kroz atar prolazi regionalni put Priboj-Karakaj.[1]
Stanovništvo
[uredi | uredi izvor]Durakovići, Đulići i Radave 1895. popisani su kao zaseoci sela Petkovci. Selo Đulići 1953. imalo je 80 domaćinstava i 490 stanovnika; 1971. - 696 stanovnika; 1991. - 1.046 (1.029 Muslimana i 17 Srba); 2013. - 224 domaćinstva i 697 stanovnika (od kojih 99 Srba). Brojnije bošnjačke porodice su: Beganović, Bekrić, Gahić, Gojkić, Duraković, Đulić, Lolić, Majlović, Mehmedović, Okić, Omerović, Ramić, Selimović, Terzić, Topalović, Hasanović, Džinić. Većina stanovništva porijeklom je iz Srbije (okolina Valjeva). U Drugom svjetskom ratu stradala su dva civila. Selo su 31. maja 1992. napustile muslimanske (bošnjačke) porodice, a doselile su se srpske porodice izbjegle iz sela Brnica (opština Živinice, FBiH). Izbjegle srpske porodice iselile su se 1996-2000. u novoizgrađeno naselje Ekonomija, a bošnjačko stanovništvo vratilo se u svoje domove 2002. godine. Prema podacima sa terena, 2019. u selu nije bilo srpskih porodica. Spomenik civilima stradalim u ratu 1992-1995. podignut je 2012. kod seoske džamije. Stanovništvo se uglavnom bavi poljoprivredom, posebno voćarstvom, pčelarstvom i uzgojem povrća u plastenicima. Najbliža osnovna škola je u susjednom selu Petkovci.[1]
| Nacionalnost[2] | 1991. |
| Muslimani | 1.022 (97,99%) |
| Srbi | 17 (1,63%) |
| ostali i nepoznato | 4 (0,38%) |
| ukupno | 1.043 |
| Demografija[2] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1948. | 422 | |
| 1953. | 490 | |
| 1961. | 530 | |
| 1971. | 696 | |
| 1981. | 894 | |
| 1991. | 1.046 | |
| 2013. | 701 | |
Vidi još
[uredi | uredi izvor]| Naseljena mjesta |
|  |
|---|---|---|
| Bivša naseljena mjesta | ||
| Mjesne zajednice |
| |
