Jovan Bulajić
| Jovan Bulajić | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 29. avgust 1932. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | novembar 2023. (91 god.) |
Jovan Bulajić (Beograd, 19. avgust 1932 — novembar 2023) bio je srpski glumac, reditelj, romansijer i dramatičar.[1] Za sobom je ostavio značajna književna ostvarenja.[2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Jovan Bulajić je kao dete bio zatočen u nemačkom logoru Štalag Ce u Drugom svetskom ratu, nakon što mu je majka ubijena, kada se našao na ulici Bosanske Gradiške, gde su ga pokupili Nemci posle Aprilskog rata i zajedno sa pokorenom srpskom vojskom, deportovan je u nemačke logore. Pred kraj rata, Crveni krst ga je vratio u Jugoslaviju.[3]
Srednju školu je pohađao u Ljubljani, diplomirao je na Visokoj filmskoj školi u Zagrebu, a živeo je i radio u Pančevu, Zrenjaninu, Užicu, Kosovskoj Mitrovici, Mostaru i Beogradu.[3]
Karijera[uredi | uredi izvor]
Profesionalne angažmane imao je u Narodnom pozorištu Zrenjanin, Narodnom pozorištu Užice, Narodnom pozorištu Mostar itd[4]
Jovan Bulajić je ostao poznat po predstavama koje su bile prožete originalnošću i inovativnim rešenjima koja su plenila publiku.[2]
Bio je pokretač Slobodnog teatra 72 u Užicu.[4]
Kao direktor i reditelj Užičkog pozorišta, doneo je gledalištu jedinstvenu predstavu „Lomača”, sačinjenu od tekstova znamenitih pisaca i pesnika koji su posebno pozvani na saradnju – da se mnogoglasjem dočara vekovna tragična sudbina srpskog naroda. Pomenuta predstava postavljena je i na Kraljevačkom stratištu streljanima 14. oktobra kada se ova tragedija dogodila.[2]
Od 1963. do 1966. godine je u Narodnom pozorištu Priština (srpska scena) režirao predstave: Ujka Vanja, Licem u lice, Ožalošćena porodica, Ikucka priča, Pokondirena tikva, Tartif, Slučaj druga Koprivice, Madam San-Žen.[4] Jovan Bulajić je objavljivao u književnim i pozorišnim časopisima.
Ostvario je veliki broj pozorišnih režija u Beogradu, Banjaluci, Mostaru, Podgorici, Sofiji, Prištini, Zrenjaninu, Užicu, Kruševcu, Jagodini, Požarevcu, Smederevskoj Palanci, Novoj Varoši, Kraljevu.
U Malom pozorištu „Duško Radović" je režirao Lovčevu priču Stevana Pešića[5] i svoju autorsku predstavu Ruke, lutke i Janko[6].
Njegova književna i pozorišna dela su:
- „Smjehom za lelekom” (trilogija),
- „Vir”,
- „Pir”,
- „Žig”,
- „Dilema, ima li boga ili nema”,
- „Maštarijum”,
- „Medovina”,
- „Igračka plačka”,
- „Rodna godina”,
- „Stanarsko pravo”,
- „Čajanka kod čuka Janka”,
- „Dobro more, kapetane” i druga. [2]
Njegovi dramski tekstovi izvođeni su u Beogradu, Osijeku, Virovitici, Nišu, Užicu, Kraljevu.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Jovanović, Raško V.; Jaćimović, Dejan (2013). Leksikon drame i pozorišta. Beograd: Prosveta. ISBN 978-86-07-01999-1.
- ^ a b v g d Dačović, Milan. „Odlazak Jovana Bulajića, pisca i reditelja”. Politika Online. Pristupljeno 2024-06-17.
- ^ a b Bačić, Bojana. „Preminuo otac našeg poznatog glumca: Sahrana obavljena u krugu porodice”. 24sedam (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-06-17.
- ^ a b v „Muzej pozorišne umetnosti Srbije”. teatroslov.mpus.org.rs. Pristupljeno 2024-06-17.
- ^ „Muzej pozorišne umetnosti Srbije”. teatroslov.mpus.org.rs. Pristupljeno 2024-06-17.
- ^ „Muzej pozorišne umetnosti Srbije”. teatroslov.mpus.org.rs. Pristupljeno 2024-06-17.
