Jovan Marić (general)
| Jovan Marić | |
|---|---|
 General Jovan Marić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 2. januar 1950. |
| Mesto rođenja | Luka, kod Bosanskog Grahova, FNRJ |
| Datum smrti | 11. mart 1996. (54 god.) |
| Nacionalnost | Srbin |
| Vojna karijera | |
| Vojska | JNA VRS (1992—1996) |
| Čin | general-major |
| Učešće u ratovima | Rat u Bosni i Hercegovini |
| Odlikovanja |   
  |
Jovan Marić (Luka, kod Bosanskog Grahova, 2. januar 1950 — 11. mart 1996) bio je general-major Vojske Republike Srpske.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je 1950. od oca Jovana, penzioner, i majke Draginje, domaćice. Po nacionalnosti je Srbin. Bio je oženjen i imao je dvoje djece.[1] Završio je osnovnu školu 1964; Vazduhoplovnu vojnu gimnaziju 1967; Vazduhoplovnu vojnu akademiju – smjer letenje 1970. završio je vrlodobrim uspjehom. Kurs nastave letenja završio je 1971. sa odličnim uspjehom kao i Komandno-štabnu školu operatike Ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane 1988. godine.
Proizveden u čin potporučnika avijacije 31. avgusta 1970, a unaprijeđen u čin poručnika 29. oktobra 1973, kapetana 31. oktobra 1978, kapetana prve klase 22. decembra 1978, majora 22. decembra 1982, potpukovnika 22. decembra 1986, pukovnika 22. decembra 1991. i general-majora 16. juna 1995. Obavljao je dužnosti: na školovalju za nastavnika letenja 1970; pilotnastavnik letenja u 249. lovačko-bombarderskoj avijacijskoj eskadrili 1971–1974; komandir avijacijskog odjeljelja u 249. lovačko-bombarderskoj avijacijskoj eskadrili 1975–1979; zamjenik komandira eskadrile u 249. lovačko-bombarderskoj avijacijskoj eskadrili 1979–1981; komandir eskadrile 1981–1984; načelnik štaba, ujedno zamjenik komandanta, 105. lovačko-bombarderskog avijacijskog puka 1984–1988; komandant 105. lovačko-bombarderskog avijacijskog puka 1988–1989; pomoćnik komandanta Vazduhoplovne vojne akademije za nastavu i naučnoistraživački rad 1989–1992; komandant, ujedno nastavnik letenja, u centru za specijalnu obuku Ratnog vazduhoplovstva i protivvazdušne odbrane 1992.[2]
Početak oružanih sukoba u SFRJ zatekao ga je u garnizonu Zadar. Učestvovao u Odbrambeno-otadžbinskom ratu od 15. maja 1992. do 14. decembra 1995. U čin general-majora unaprijeđen je 16. juna 1995. godine. Obavljao je dužnost pomoćnika komandanta Glavnog štaba Vojske Republike Srpske za vazduhoplovstva i protivvazdušnu odbranu 1992–1996.[2]
Službovao je u garnizonima: Zadar, Beograd i Han Pijesak. Poginuo je 11. marta 1996. obilazeći jedinice radi kontrole poštovanja mirovnog Dejtonskog sporazuma u saobraćajnoj nesreći.
Odlikovanja i priznanja
[uredi | uredi izvor]Odlikovan u JNA:
- Medalja za vojne zasluge (1972),
- Orden za vojne zasluge sa srebrnim mačevima (1976),
- Orden Narodne armije sa srebrnom zvijezdom (1983) i
- Orden za vojne zasluge sa zlatnim mačevima (1987)
Odlikovan u VRS:
Tokom vojne službe sedam puta je službeno ocjenjivan, jednom ocjenom ističe se i šest puta ocjenom naročito se ističe.[1]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b Blažanović Jovo, Generali Vojske Republike Srpske, Banja Luka : Boračka organizacija Republike Srpske, 2005
- ^ a b Generali Republike Srpske 1992–2017 : biografski rječnik / Savo Sokanović i dr, Banja Luka : Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske : Boračka organizacija Republike Srpske, 2017.
