Jovan Šarić
| Jovan Šarić | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 4. decembar 1836. |
| Mesto rođenja | Skradin, Habzburška monarhija |
| Datum smrti | 28. novembar 1905. (68 god.) |
| Mesto smrti | Buković kod Benkovca, Austrougarska |
Jovan Šarić (Skradin, 4. decembar 1836 — Buković kod Benkovca, 28. novembar 1905) bio je pravoslavni sveštenik i pisac.[1]
Biografija
[uredi | uredi izvor]Sin Konstantina (Koje) i Dmitre Ličina, Jovan je klerikalnu školu završio je u Zadru 1863. godine. U ovoj školi, pored obaveznih grčkog, latinskog i nemačkog, učio je i italijanski i ruski jezik. Po završenoj školi odmah je prešao u Beograd. Ne dobivši odmah sveštenički posao radio je kao učitelj u Ripnju. Deset godina kasnije dobio je parohiju u Brestovcu kod Negotina i time ostvario želju da radi kao sveštenik. Posle toga službovao je u više mesta Srbije, Crne Gore i rodne Dalmacije. Uz redovni sveštenički posao Šarić se veoma aktivno bavio problemima životnih uslova staleža kojem je i sam pripadao, sveštenika. Veoma uspješno se bavio novinarstvom pišući brojne članke o raznim temama. Sarađivao je u listovima Svetovid, Srbija, Budućnost, Srpski list (Zadar), Jedinstvo i drugim. Istaknut kulturni delatnik osnivao je u mestima službovanja čitaonice, pozorišne družine (na primer u Svilajncu).
Između ostalih, ovaj stvaralac pokreće i prvi lokalni list izvan Beograda, u tadašnjoj Srbiji, u Svilajncu 1871. godine - „Resavski poštonoša”, u kome je bio i glavni urednik.[2]
Kroz svoje radove, između ostalog, odslikavao je srpske vladare, narodne junake i legendarne ličnosti, tretirao životne teme i drugo. Objavio je knjige: Djela slavnih ljudi (Beograd, 1868), Narodni prijatelj ili mali revizor naših svrha (Zadar, 1875), Boka Kotorska (Novi Sad, 1882), Dvije poslanice (Beograd, 1894), Stogodišnjica pada Republike Mletačke (Zadar, 1898). Kao sveštenik penzionisan je u Ceranju kod Benkovca.
Često u nesporazumu sa crkvenim vlastima za svoj rad nije dobivao nikakva priznanja. Štaviše, penzionisan je s odlučnošću crkvenih vlasti da se silom odstrani iz parohije Ceranjske. U takvoj situaciji iz Ceranja je prešao u Radučić kod Knina, kod sina Milenka tamošnjeg učitelja. Preminuo je u 69. godini života.
O njegovom životu je njegov pra-unuk, Marko Babac objavio knjigu pod nazivom: Jovan Šarić (1836-1905): sveštenik, književnik i pjesnik na Primorju, 1986. godine.
Porodica
[uredi | uredi izvor]| ime | slika | vek | zanimanje |
|---|---|---|---|
| Pavle Babac
(unuk) |
 |
29. jul 1906 — 27. januar 1980 | oficir Jugoslovenske vojske, |
| Marko Babac
(pra-unuk) |
 |
9. mart 1935 —12. jul 2014 | teoretičar filma i režiser, |
| mr Dušan Babac
(čukun-unuk) |
 |
8. septembar 1969. | magistar geoloških nauka, heraldičar, publicista, član krunskog veća i direktor fonda Kraljevski dvor. |
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Jovan Radojčić Srbi zapadno od Dunava i Drine – biografije (3. tom, pp. 1122; Novi Sad: Prometej.). 2009. ISBN 978-86-515-0317-0.
- ^ Intro List Resavski poštonoša Arhivirano na sajtu Wayback Machine (23. april 2018)