Bitka za Vuhan
| Bitka za Vuhan | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Drugog kinesko-japanskog rata | |||||||||
 Kineski mitraljesci na položajima oko Vuhana | |||||||||
| |||||||||
| Sukobljene strane | |||||||||
 Republika Kina |
 Japan | ||||||||
| Komandanti i vođe | |||||||||
| Čang Kaj Šek | princ Kotohito Kanjin | ||||||||
| Jačina | |||||||||
|
1.000.000 vojnika 200 aviona 30 brodova |
350.000 vojnika 500 aviona 120 brodova | ||||||||
| Žrtve i gubici | |||||||||
| oko 400.000 vojnika i 100 sovjetskih pilota | oko 140.000 vojnika | ||||||||
Bitka za Vuhan 1938. godine odigrala se između japanske carske armije i kineske nacionalne revolucionarne armije, potpomognute sovjetskim vazduhoplovstvom, poslanim nezvanično kao „dobrovoljačke“ trupe tokom kinesko-japanskog rata.
Odlučan da osvoji Vuhan u provinciji Hubej, carska Vrhovna komanda je odobrila upotrebu hemijskog oružja 375 puta tokom operacija u jesen 1938. godine,[1] uprkos člancima 23 Haških konvencija 1899. i 1907. i Ugovora koji se odnosi na upotrebu podmornica i gušenja gasovima u vreme rata kao i rezolucija Lige naroda od 14. maja 1938. godine.[2]
Bitka je trajala četiri meseca i bila je posebno intenzivna i krvava, obuhvatajući severnu i južnu obalu reke Jangce, kao i nekoliko susednih provincija Hubej. Japanci su uspeli da zauzmu Vuhan, ali ne i da stave tačku na kineski otpor kako su očekivali.
Pozadina
[uredi | uredi izvor]Nakon pada Šangaja i Nankinga, vlada Čang Kaj Šeka prenela je prestonicu u Čongking. Ipak, najveći deo kineskih elitnih trupa i deo njene vojne infrastrukture nalazio se u Vuhanu. Grad, podeljen rekom Jangce, sastojao se od nekoliko gradova: Hankou, Hanjang i Vučang. Sa dva miliona stanovnika, Vuhan je bio jedan od najvažnijih gradova Kine u to vreme. Zauzimanje Vuhana bi omogućilo Japancima velike izglede da do kraja unište kineski otpor.
Bitka
[uredi | uredi izvor]28. februara 1938. Japanci su počeli da bombarduju Vuhan; Kinezi su ipak uspeli da odbiju neprijateljske avione.[3] Parlament Japana je 24. marta usvojio Zakon o opštoj državnoj mobilizaciji, koji je omogućio da ratni napori Kine dobiju neograničeno finansiranje.
29. aprila, na rođendan cara Hirohita, Japanci su izveli novi vazdušni napad. Nakon pada Sjudžoua, japanska vojska se fokusirala na zauzimanje Vuhana, počevši od invazije na opštinu Hankou; Kinezi su, da bi se suprotstavili japanskoj ofanzivi, oko Vuhana okupili oko milion vojnika, 200 aviona i 30 ratnih brodova.[4]
Nacionalističke trupe su 9. juna raznele nasipe Žute reke u Henanu kako bi odložile japansko napredovanje: poplava je izazvala pogibiju između 500.000 i 900.000 civila.[5]
Japanci su se 13. juna iskrcali južno od Jangcea, zauzevši grad Anking. Uprkos kineskom otporu i napadima na japansku 11. armiju, Đuđang je takođe zauzet 26. juna. Krećući se uz reku na istok, japanske trupe su morale da se suoče sa otporom kineske 31. i 32. armije zapadno od Ruičanga. Bitka za odbranu okruga Janksin nastavljena je do 22. oktobra, kada su Japanci uspeli da slome kineski otpor i napreduju na Vučang.
Tokom napada na Ruičang, japanska 106. divizija je nastavila napredovanje na jug duž Nankun železnice. Japanske trupe su se, međutim, suočile sa snažnim otporom u svojim pokušajima da zauzmu Nančang i okrug Dean: do septembra bitka je zaglibila. Krajem meseca, kineske trupe pod komandom generala Sjue Juea uništile su četiri japanska puka nakon što su ih opkolile u regionu Vanđialing.
Severno od Jangcea, Japanci su u julu zauzeli okrug Taihu, koji su potom Kinezi ponovo osvojili u avgustu. Kineske trupe su tada pokrenule kontraofanzivu, koja se završila neuspehom. Japanci su uspeli da zauzmu okrug Taihu, zatim utvrđenje okruga Tianjia'an. Krajem oktobra, japanske trupe sa severa su napredovale ka Vuhanu.
U planinskom lancu Dabje, Japanci su uspeli da slome kineski otpor i zauzmu grad Sinjang u oktobru, takođe napredujući na Vuhan duž železničke pruge, i postepeno zauzevši grad taktikom klešta.
Krajem oktobra, sa skoro potpuno opkoljenim Vuhanom, Kinezi su se povukli iz grada kako bi zaštitili svoje preostale trupe. Japanci su zauzeli Vučang i Hankou 26. oktobra, a Hanjang 27. oktobra.
Posledice
[uredi | uredi izvor]Japanci su uspeli da zauzmu Vuhan, ali po cenu velikih gubitaka, dok su Kinezi izbegli potpuno slamanje svojih trupa. Međutim, kinesko vazduhoplovstvo i mornarica su delimično uništene, a uništenje nasipa izazvalo je brojne smrtne slučajeve. Kinesko-japanski rat ušao je u fazu stagnacije koja je trajala nekoliko godina, pri čemu nijedna strana nije uspela da odlučno pobedi drugu.
Reference
[uredi | uredi izvor]
- ^ Yoshiaki Yoshimi, Dokugasusen Kankei Shiryō II, Kaisetsu, Jūgonen sensō gokuhi shiryōshū, Funi Shuppankan, 1997, p. 25–29, Japan's poison gas used against China, The Free Lance-Star, 6 octobre 1984 [1]
- ^ Herbert P. Bix, Hirohito and the Making of Modern Japan, Perennial, 2001, p. 739
- ^ Sino-Japanese War, 1938
- ^ Hsu Long-hsuen et Chang Ming-kai, History of The Sino-Japanese War (1937–1945)
- ^ Huang He Floods, Encyclopedia Britannica