Bitka kod Kapolne
| Bitka kod Kapolne | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Mađarske revolucije 1848. | |||||||
 Bitka kod Kapolne | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Austrija |
 Kraljevina Ugarska | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Alfred Vindišgrec |
Henrik Dembinjski | ||||||
| Jačina | |||||||
| oko 30.000 sa 165 topova[1] | oko 36.000 sa 136 topova[1] | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| 350[1] | 1.200[1] | ||||||
| Istorija Mađarske |
|---|
 |
Bitka kod Kapolne bila je deo Mađarske revolucije 1848.
Uvod
[uredi | uredi izvor]U zimskoj ofanzivi protiv mađarskih revolucionara, Vindišgrec je 15. decembra 1848. zauzeo Bratislavu koju su Mađari napustili bez borbe, a zatim je 30. decembra potukao mađarsku Dunavsku armiju u bici kod Mora. Mađarska vojska je odstupila prema Budimu, koji je napustila bez borbe, dok se mađarska vlada preselila u Debrecin. Budim je zauzet bez borbe 5. januara 1949. U nastavku operacija u januaru, Dunavska armija je krenula na sever i oslobodila Košice, Austrijanci su izbili do Tokaja i odbacili Mađare preko Tise, ali su se naglo povukli zbog napredovanja Dunavske armije iz Slovačke.[2]
Bitka
[uredi | uredi izvor]Mađarski vrhovni zapovednik, general Dembinjski, okupio je sredinom februara 1849. glavninu mađarske vojske (oko 36.000 ljudi) kod Miškolca. Saznavši za pokret austrijske vojske feldmaršala Vindišgreca, Dembinjski je odlučio da ih zaustavi na obali reke Tarne, ali je izabrani položaj bio suviše daleko od mađarske vojske i do 26. februara 1849. na njega su pristigle samo 4 mađarske divizije (oko 17.000 ljudi). Austrijska vojska je lako potisnula pristigle mađarske divizije 26. februara, i sutradan odbila slabo organizovani protivnapad ostatka mađarske vojske koje se tek prikupljala. Austrijski gubici iznosili su oko 350 izbačenih iz stroja, a mađarski oko 1.200.[1]
Posledice
[uredi | uredi izvor]General Dembinjski je smenjen, i mađarska vojska pod komandom generala Gergeja prešla je u napad, potukavši Austrijance kod 6. aprila kod Išasega i 10. aprila kod Vaca. Vindišgrec je smenjen i novi austrijski zapovednik, general Franc Velden, povukao je glavninu vojske prema Beču, ostavivši u Budimu generala Hajnriha Hencija sa 4 bataljona i jednim eskadronom konjice. Gergej je 4. maja opseo Budim i zauzeo ga 21. maja 1849.[2]
Reference
[uredi | uredi izvor]Literatura
[uredi | uredi izvor]- Gažević, Nikola (1974). Vojna enciklopedija, tom 5. Beograd: Vojnoizdavački zavod. str. 187—192.
- Gažević, Nikola (1974). Vojna enciklopedija, tom 4. Beograd: Vojnoizdavački zavod. str. 229—230.
